احمد بن عبدالله بن صالح عجلی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[ابوالحسن احمد بن عبدالله بن صالح بن مسلم عجلی کوفی طرابلسی مغربی]] در [[کوفه]] زاده شد و در [[بغداد]] [[رشد]] یافت. از پانزده سالگی به فراگیری [[حدیث]] روی آورد و نزد بزرگان بغداد، کوفه و [[بصره]] به کسب [[دانش]] پرداخت.<ref>تاریخ بغداد، ج۴، ص۲۱۴ - ۲۱۵.</ref> از جمله اساتید وی [[شبابة بن سوار]]، [[محمد بن یوسف فریابی]]، [[حسین بن علی جعفی]] و [[یعلی بن عبید]] را می‌‌توان نام برد.<ref>تذکرة الحفاظ، ج۲، ص۵۶۰.</ref> از عجلی افرادی چون پسرش [[صالح بن احمد بن عبدالله بن صالح بن مسلم عجلی کوفی طرابلسی مغربی|صالح]]، [[محمد بن فطیس غافقی]] و [[سعید بن عثمان]] [[روایت]] کرده‌اند.<ref>تاریخ الاسلام، ج۲۰، ص۴۹ و ۵۰.</ref> به روایتی [[احمد بن حنبل]] و [[یحیی بن معین]] نیز احادیثی را از وی اخذ کرده‌اند. عجلی پس از آنکه در [[عراق]] حدیث آموخت و به شهرتی دست یافت، زادگاهش را ترک کرده و به [[مغرب]] [[مهاجرت]] کرد و در طرابلس سکنی گزید. [[شهرت]] و آوازه وی مربوط به زمانی است که در مغرب به [[تدریس]] [[حدیث]] و تصنیف [[اشتغال]] داشت. او از [[محدثان]] برجسته و توانای [[روزگار]] خویش بود و روایاتش مورد استناد دیگران قرار گرفته است.<ref>تاریخ بغداد، ج ۴، ص۲۱۴ و ۲۱۵.</ref> گویا این [[هجرت]]، در [[دوره محنت]] و برای فرار از [[فتنه]] [[خلق]] [[قرآن]] بوده است.<ref>هدیة العارفین، ج۱، ص۴۹.</ref> یحیی بن معین او را فردی بسیار [[موثق]] دانسته و ستوده است.<ref>سیر اعلام النبلاء، ج۱۲، ص۵۰۶.</ref> وی به سال ۲۶۱ هـ در طرابلس مغرب درگذشت<ref>تاریخ الاسلام، ج۲۰، ص۴۹ و ۵۰.</ref> و در همان جا به [[خاک]] سپرده شد.<ref>تاریخ بغداد، ج ۴، ص۲۱۴ و ۲۱۵.</ref> آثار وی عبارت‌اند از: الجرح و التعدیل<ref> الوافی بالوفیات، ج۷، ص۷۹.</ref> و التاریخ<ref> شذرات الذهب، ج۲، ص۱۴۱.</ref>.<ref>جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]] ج۱، ص۱۴۵.</ref>