نعیم بن دجاجه اسدی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۵۴: | خط ۵۴: | ||
از [[امام صادق]] {{ع}} [[نقل]] است که فرمود: [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} شخصی را نزد [[بشر بن عطارد]] به علت سخن ناپسندی که گفته بود، فرستاد. هنگامی که [[نماینده]] [[امام]] {{ع}} نزد [[بنی‌اسد]] رسید، نعیم نزد [[بشر بن عطارد]] رفت و او را فراری داد. [[امام]] {{ع}} پس از اطلاع از فراری شدن [[بشر بن عطارد]] [[دستور]] داد که نعیم را بیاورند تا [[تنبیه]] شود، وقتی نعیم [[خدمت]] [[امام]] {{ع}} آمد، با [[جسارت]] و بی‌ادبی گفت: ای [[علی]] به [[خدا]] قسم، ایستادن در کنار شما [[ذلت]] است و جدا شدن از شما هم [[کفر]] است. | از [[امام صادق]] {{ع}} [[نقل]] است که فرمود: [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} شخصی را نزد [[بشر بن عطارد]] به علت سخن ناپسندی که گفته بود، فرستاد. هنگامی که [[نماینده]] [[امام]] {{ع}} نزد [[بنی‌اسد]] رسید، نعیم نزد [[بشر بن عطارد]] رفت و او را فراری داد. [[امام]] {{ع}} پس از اطلاع از فراری شدن [[بشر بن عطارد]] [[دستور]] داد که نعیم را بیاورند تا [[تنبیه]] شود، وقتی نعیم [[خدمت]] [[امام]] {{ع}} آمد، با [[جسارت]] و بی‌ادبی گفت: ای [[علی]] به [[خدا]] قسم، ایستادن در کنار شما [[ذلت]] است و جدا شدن از شما هم [[کفر]] است. | ||
[[امام]] {{ع}} با شنیدن این سخن از او فرمود: | [[امام]] {{ع}} با شنیدن این سخن از او فرمود: «تو را بخشیدم؛ زیرا [[خداوند]] می‌فرماید: {{متن قرآن|ادْفَعْ بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ السَّيِّئَةَ}}<ref>سوره مؤمنون، آیه ۹۶.</ref>؛ | ||
اما جواب تو ای نعیم! این که گفتی ایستادن در کنار من [[ذلت]] است، این سخن تو گناهی است که تو مرتکب شدی و اما گفتارت که [[فراق]] من [[کفر]] است، سخن درست و ثوابی گفتی - زیرا [[فراق]] و جدایی از [[حضرت علی]] {{ع}} [[کفر]] است - و لذا آن گناهت به این [[کلام]] ثوابت [[پاک]] | اما جواب تو ای نعیم! این که گفتی ایستادن در کنار من [[ذلت]] است، این سخن تو گناهی است که تو مرتکب شدی و اما گفتارت که [[فراق]] من [[کفر]] است، سخن درست و ثوابی گفتی - زیرا [[فراق]] و جدایی از [[حضرت علی]] {{ع}} [[کفر]] است - و لذا آن گناهت به این [[کلام]] ثوابت [[پاک]] شد»<ref>فروع کافی، ج۷، ص۲۶۸؛ رجال کشی، ص۹۰، ش۱۴۴؛ مناقب ابن‌شهرآشوب، ج۲، ص۱۱۳.</ref>.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۲ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۲، ص۱۳۸۷-۱۳۸۸.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ ۲۰ فوریهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۲۰:۰۹
این مدخل زیرشاخهٔ بحث اصحاب امام علی است. نعیم بن دجاجه اسدی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: نعیم بن دجاجه اسدی در تاریخ اسلامی - نعیم بن دجاجه اسدی در تراجم و رجال - پرسش مرتبط ندارد| نعیم بن دجاجه اسدی | |
|---|---|
 تصویر قدیمی از مسجد کوفه | |
| نام کامل | نعیم بن دجاجه اسدی |
| جنسیت | مرد |
| از اصحاب | امام علی |
مقدمه
شیخ طوسی، نعیم بن دجاجه اسدی که به او نعیم بن خارجه نیز گفته شده، از اصحاب امیرمؤمنان (ع) نیز به شمار آورده است[۱].
از امام صادق (ع) نقل است که فرمود: امیرالمؤمنین (ع) شخصی را نزد بشر بن عطارد به علت سخن ناپسندی که گفته بود، فرستاد. هنگامی که نماینده امام (ع) نزد بنی‌اسد رسید، نعیم نزد بشر بن عطارد رفت و او را فراری داد. امام (ع) پس از اطلاع از فراری شدن بشر بن عطارد دستور داد که نعیم را بیاورند تا تنبیه شود، وقتی نعیم خدمت امام (ع) آمد، با جسارت و بی‌ادبی گفت: ای علی به خدا قسم، ایستادن در کنار شما ذلت است و جدا شدن از شما هم کفر است.
امام (ع) با شنیدن این سخن از او فرمود: «تو را بخشیدم؛ زیرا خداوند می‌فرماید: 
ادْفَعْ بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ السَّيِّئَةَ
[۲]؛
اما جواب تو ای نعیم! این که گفتی ایستادن در کنار من ذلت است، این سخن تو گناهی است که تو مرتکب شدی و اما گفتارت که فراق من کفر است، سخن درست و ثوابی گفتی - زیرا فراق و جدایی از حضرت علی (ع) کفر است - و لذا آن گناهت به این کلام ثوابت پاک شد»[۳].[۴]
منابع
پانویس
- ↑ رجال طوسی، ص۶۰، ش۴.
- ↑ سوره مؤمنون، آیه ۹۶.
- ↑ فروع کافی، ج۷، ص۲۶۸؛ رجال کشی، ص۹۰، ش۱۴۴؛ مناقب ابن‌شهرآشوب، ج۲، ص۱۱۳.
- ↑ ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۲، ص۱۳۸۷-۱۳۸۸.