ابودهماء بنانی: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۲ مارس ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۲۵

مقدمه

نام او را قرفة بن بهیس و لقب او را عدوی بصری گفته‌اند^[۱]. ابودهماء رئیس قبیله بنی بنانه بود، زمان رسول خدا (ص) را درک کرد، ولی ظاهراً خدمت او شرفیاب نشد. از این رو، عجلی^[۲] به تابعی بودن او تصریح کرده است و ابن حجر، از او در قسم سوم کتاب خود - غیر صحابی - یاد کرده و گفته است: او در وفدی نزد عمر بن خطاب آمد و ادعا کرد بنی بنانه از قریش بوده و بعدها در بنی شیبان داخل شده است. سپس از عمر خواست بنی بنانه را مجدد از قریش قرار دهد. عمر از او دلیل خواست و عثمان به درستی قول او شهادت داد، اما عمر گفت: بعداً بیایید. ابودهماء کشته شد تا اینکه در خلافت عثمان، بنی بنانه به قریش ملحق شد. عثمان می‌گفت: از پدرم شنیدم که به آنان سلام می‌داد. وقتی پرسیدم: آنان کیان‌اند؟ گفت: آنان از قوم ما هستند. پس از کشته شدن عثمان، بنی بنانه دوباره به بنی شیبان منتسب گردید^[۳] و عبدالرحمان بن حسان در این باره گفت: "مرد گمراه تجیبی - یعنی قاتل عثمان – ضربه‌ای - به عثمان - زد که سبب برگشت بنانه به بنی شیبان شد"^[۴] ابودهماء قلیل‌الروایه و در نقل روایت، مورد اطمینان یحیی بن معین و برخی دیگر بود^[۵]، اما ابن حبان^[۶]، او را در شمار مجروحان و کسانی آورده که مطالب وارونه و قلب شده نقل می‌کرد. او از طریق سمرة بن جندب، عمران بن حصین و هشام بن عامر انصاری از پیامبر روایت حدیث دارد^[۷]. یک روایت او این است که می‌گوید: روزی با یکی از بادیه نشینان همراه شدم و او چنین نقل کرد: رسول خدا (ص) دست مرا گرفت و از آنچه خداوند به او آموزش داده بود به من آموخت. بخشی از سخنان او که از رسول خدا (ص) نقل کرد و به یادم ماند چنین است: هیچ چیزی را به دلیل ترس از خدا رها نمی‌کنی، مگر آنکه خداوند بهتر از آن را نصیبت می‌کند^[۸]^[۹]

منابع

محمدی، رمضان، مقاله «ابودهماء بنانی»، دانشنامه سیره نبوی ج۱

پانویس

↑ ابن سعد، ج۷، ص۱۳۰؛ دولابی، ج۱، ص۳۷۵؛ ابن معین، ج۲، ص۱۷۷.
↑ عجلی، ج۲، ص۴۰۰.
↑ ابن حجر، ج۷، ص۱۰۳.
↑ ابن حبیب بغدادی، ص۱۶۹؛ ابن ماکولا، ج۱، ص۴۴۰.
↑ ابن ابی حاتم، ج۷، ص۱۴۷؛ مزی، ج۲۳، ص۵۶۸.
↑ مجروحین، ج۳، ص۱۴۹.
↑ طبرانی، ج۱۸، ص۲۲؛ بیهقی، ج۴، ص۳۴؛ مزی، ج۱۵، ص۲۶۱.
↑ ابن اثیر، ج۶، ص۴۲۹.
↑ محمدی، رمضان، مقاله «ابودهماء بنانی»، دانشنامه سیره نبوی ج۱، ص:۲۸۰.

[1] ابن سعد، ج۷، ص۱۳۰؛ دولابی، ج۱، ص۳۷۵؛ ابن معین، ج۲، ص۱۷۷.

[2] عجلی، ج۲، ص۴۰۰.

[3] ابن حجر، ج۷، ص۱۰۳.

[4] ابن حبیب بغدادی، ص۱۶۹؛ ابن ماکولا، ج۱، ص۴۴۰.

[5] ابن ابی حاتم، ج۷، ص۱۴۷؛ مزی، ج۲۳، ص۵۶۸.

[6] مجروحین، ج۳، ص۱۴۹.

[7] طبرانی، ج۱۸، ص۲۲؛ بیهقی، ج۴، ص۳۴؛ مزی، ج۱۵، ص۲۶۱.

[8] ابن اثیر، ج۶، ص۴۲۹.

[9] محمدی، رمضان، مقاله «ابودهماء بنانی»، دانشنامه سیره نبوی ج۱، ص:۲۸۰.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]

@@ خط ۲: / خط ۲: @@
 == مقدمه ==
-نام او را [[قرفة بن بهیس]] و [[لقب]] او را [[عدوی]] [[بصری]] گفته‌اند<ref>ابن سعد، ج۷، ص۱۳۰؛ دولابی، ج۱، ص۳۷۵؛ ابن معین، ج۲، ص۱۷۷.</ref>. ابودهماء [[رئیس]] [[قبیله]] [[بنی بنانه]] بود، [[زمان رسول خدا]] {{صل}} را [[درک]] کرد، ولی ظاهراً [[خدمت]] او شرفیاب نشد. از این رو، عجلی<ref>عجلی، ج۲، ص۴۰۰.</ref> به [[تابعی]] بودن او تصریح کرده است و [[ابن حجر]]، از او در قسم سوم کتاب خود - غیر صحابی - یاد کرده و گفته است: او در وفدی نزد عمر بن خطاب آمد و ادعا کرد بنی بنانه از [[قریش]] بوده و بعدها در بنی شیبان داخل شده است. سپس از [[عمر]] خواست بنی بنانه را [[مجدد]] از قریش قرار دهد. عمر از او دلیل خواست و [[عثمان]] به [[درستی]] قول او [[شهادت]] داد، اما عمر گفت: بعداً بیایید. ابودهماء کشته شد تا اینکه در [[خلافت عثمان]]، بنی بنانه به قریش ملحق شد. عثمان می‌گفت: از پدرم شنیدم که به آنان [[سلام]] می‌داد. وقتی پرسیدم: آنان کیان‌اند؟ گفت: آنان از [[قوم]] ما هستند. پس از [[کشته شدن عثمان]]، بنی بنانه دوباره به بنی شیبان منتسب گردید<ref>ابن حجر، ج۷، ص۱۰۳.</ref> و [[عبدالرحمان بن حسان]] در این باره گفت: "[[مرد]] [[گمراه]] تجیبی - یعنی [[قاتل]] عثمان – ضربه‌ای - به عثمان - زد که سبب برگشت بنانه به بنی شیبان شد"<ref>ابن حبیب بغدادی، ص۱۶۹؛ ابن ماکولا، ج۱، ص۴۴۰.</ref> ابودهماء قلیل‌الروایه و در [[نقل روایت]]، مورد [[اطمینان]] [[یحیی بن معین]] و برخی دیگر بود<ref>ابن ابی حاتم، ج۷، ص۱۴۷؛ مزی، ج۲۳، ص۵۶۸.</ref>، اما [[ابن حبان]]<ref>مجروحین، ج۳، ص۱۴۹.</ref>، او را در شمار مجروحان و کسانی آورده که مطالب وارونه و [[قلب]] شده نقل می‌کرد. او از طریق [[سمرة بن جندب]]، [[عمران بن حصین]] و [[هشام بن عامر انصاری]] از [[پیامبر]] [[روایت حدیث]] دارد<ref>طبرانی، ج۱۸، ص۲۲؛ بیهقی، ج۴، ص۳۴؛ مزی، ج۱۵، ص۲۶۱.</ref>. یک [[روایت]] او این است که می‌گوید: روزی با یکی از [[بادیه نشینان]] همراه شدم و او چنین نقل کرد: [[رسول خدا]] {{صل}} [[دست]] مرا گرفت و از آنچه [[خداوند]] به او [[آموزش]] داده بود به من آموخت. بخشی از سخنان او که از رسول خدا {{صل}} نقل کرد و به یادم ماند چنین است: هیچ چیزی را به دلیل [[ترس از خدا]] رها نمی‌کنی، مگر آنکه خداوند بهتر از آن را نصیبت می‌کند<ref>ابن اثیر، ج۶، ص۴۲۹.</ref><ref>[[رمضان محمدی|محمدی، رمضان]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۱ (کتاب)|مقاله «ابودهماء بنانی»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۱، ص:۲۸۰.</ref>
+نام او را [[قرفة بن بهیس]] و [[لقب]] او را [[عدوی]] [[بصری]] گفته‌اند<ref>ابن سعد، ج۷، ص۱۳۰؛ دولابی، ج۱، ص۳۷۵؛ ابن معین، ج۲، ص۱۷۷.</ref>. ابودهماء [[رئیس]] [[قبیله]] [[بنی بنانه]] بود، [[زمان رسول خدا]] {{صل}} را [[درک]] کرد، ولی ظاهراً [[خدمت]] او شرفیاب نشد. از این رو، عجلی<ref>عجلی، ج۲، ص۴۰۰.</ref> به [[تابعی]] بودن او تصریح کرده است و [[ابن حجر]]، از او در قسم سوم کتاب خود - غیر صحابی - یاد کرده و گفته است: او در وفدی نزد عمر بن خطاب آمد و ادعا کرد بنی بنانه از [[قریش]] بوده و بعدها در بنی شیبان داخل شده است. سپس از [[عمر]] خواست بنی بنانه را [[مجدد]] از قریش قرار دهد. عمر از او دلیل خواست و [[عثمان]] به [[درستی]] قول او [[شهادت]] داد، اما عمر گفت: بعداً بیایید. ابودهماء کشته شد تا اینکه در [[خلافت عثمان]]، بنی بنانه به قریش ملحق شد. عثمان می‌گفت: از پدرم شنیدم که به آنان [[سلام]] می‌داد. وقتی پرسیدم: آنان کیان‌اند؟ گفت: آنان از [[قوم]] ما هستند. پس از [[کشته شدن عثمان]]، بنی بنانه دوباره به بنی شیبان منتسب گردید<ref>ابن حجر، ج۷، ص۱۰۳.</ref> و [[عبدالرحمان بن حسان]] در این باره گفت: "[[مرد]] [[گمراه]] تجیبی - یعنی [[قاتل]] عثمان – ضربه‌ای - به عثمان - زد که سبب برگشت بنانه به بنی شیبان شد"<ref>ابن حبیب بغدادی، ص۱۶۹؛ ابن ماکولا، ج۱، ص۴۴۰.</ref> ابودهماء قلیل‌الروایه و در [[نقل روایت]]، مورد [[اطمینان]] [[یحیی بن معین]] و برخی دیگر بود<ref>ابن ابی حاتم، ج۷، ص۱۴۷؛ مزی، ج۲۳، ص۵۶۸.</ref>، اما [[ابن حبان]]<ref>مجروحین، ج۳، ص۱۴۹.</ref>، او را در شمار مجروحان و کسانی آورده که مطالب وارونه و [[قلب]] شده نقل می‌کرد. او از طریق [[سمرة بن جندب]]، [[عمران بن حصین]] و [[هشام بن عامر انصاری]] از [[پیامبر]] [[روایت حدیث]] دارد<ref>طبرانی، ج۱۸، ص۲۲؛ بیهقی، ج۴، ص۳۴؛ مزی، ج۱۵، ص۲۶۱.</ref>. یک [[روایت]] او این است که می‌گوید: روزی با یکی از [[بادیه نشینان]] همراه شدم و او چنین نقل کرد: [[رسول خدا]] {{صل}} دست مرا گرفت و از آنچه [[خداوند]] به او [[آموزش]] داده بود به من آموخت. بخشی از سخنان او که از رسول خدا {{صل}} نقل کرد و به یادم ماند چنین است: هیچ چیزی را به دلیل [[ترس از خدا]] رها نمی‌کنی، مگر آنکه خداوند بهتر از آن را نصیبت می‌کند<ref>ابن اثیر، ج۶، ص۴۲۹.</ref><ref>[[رمضان محمدی|محمدی، رمضان]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۱ (کتاب)|مقاله «ابودهماء بنانی»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۱، ص:۲۸۰.</ref>
 == منابع ==