قلب در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

##حضور قلب در تجلیات ذاتی. ایشان برای هر یک از این تجلیات نیز چهار مرتبه برمی‌شمرد: مرتبه [[علمی]]، مرتبه [[ایمانی]]، مرتبه [[شهودی]]، مرتبه فنایی. در تجلیات افعالی علمی، شخص [[عابد]] سالک از طریق [[برهان]] می‌داند که تمام عالم وجود، پرتویی از تجلی [[ذات الهی]] است<ref>امام خمینی، چهل حدیث، ۴۳۵.</ref> و چنین [[انسانی]] در همه اوقات به‌خصوص به هنگام عبادت، خود و عالم را در محضر [[پروردگار]] می‌بیند،<ref>امام خمینی، سرّ الصلاة، ۱۷–۲۱.</ref> و اگر این [[علم]] را با قلم [[عقل]] بر صفحه [[دل]] بنگارد و به آن [[ایمان]] پیدا کند، به مرحله ایمانی می‌رسد<ref>امام خمینی، چهل حدیث، ۴۳۵.</ref> تا اینکه با [[ریاضت]] و [[مجاهدت]] و تقوای کامل، بهره‌ای از تجلیات [[شهودی]] نصیب [[قلب]] شود تا زمانی که قلب یکسره آینه تجلیات [[حق]] شود و سالک به مرتبه فنا برسد. اگر سالک از این فنا به [[هوشیاری]] برسد و [[عنایت الهی]] شامل او شود، به تجلیات اسمائی نایل می‌شود که این مرتبه به سهم خود مراتب بسیاری دارد.<ref>امام خمینی، سرّ الصلاة، ۱۷–۲۳.</ref> اگر [[استعداد]] سالک بیش از این باشد، نوبت به [[حضور قلب]] در دریافت تجلیات ذاتی می‌رسد که آخرین و [[کامل‌ترین]] مرتبه از حضور قلب است و این هم به سهم خود مراتب بسیاری دارد.<ref> امام خمینی، سرّ الصلاة، ۱۷–۲۳؛ امام خمینی، چهل حدیث، ۴۳۳–۴۳۵.</ref>