عبدالعزیز بن مسلم (راوی امام رضا): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی |
|||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
عبدالعزیز بن مسلم از یاران [[امام رضا]] {{ع}} است که از وی [[روایات]] مبسوطی در بیان مقام امام رضا {{ع}} نقل شده است. وی پیرامون [[مقام امامت]] می‌گوید: «[[منزلت امامت]]، منزلت انبیاست و مقام امامت، [[خلافت خدا]] و [[خلافت]] [[رسول الله]] {{صل}} و مقام [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} و [[میراث]] [[حسن]] و [[حسین]] {{عم}} است و در آن [[استدلال]] به [[آیات]]، بر انحصار امامت در [[معصومین]] {{عم}} است»<ref>معجم رجال الحدیث، ج۱۰، ص۳۵.</ref>.<ref>[[حسین محمدی|محمدی، حسین]]، [[رضانامه (کتاب)|رضانامه]] ص۴۹۴.</ref> | عبدالعزیز بن مسلم از یاران [[امام رضا]] {{ع}} است که از وی [[روایات]] مبسوطی در بیان مقام امام رضا {{ع}} نقل شده است. وی پیرامون [[مقام امامت]] می‌گوید: «[[منزلت امامت]]، منزلت انبیاست و مقام امامت، [[خلافت خدا]] و [[خلافت]] [[رسول الله]] {{صل}} و مقام [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} و [[میراث]] [[حسن]] و [[حسین]] {{عم}} است و در آن [[استدلال]] به [[آیات]]، بر انحصار امامت در [[معصومین]] {{عم}} است»<ref>معجم رجال الحدیث، ج۱۰، ص۳۵.</ref>.<ref>[[حسین محمدی|محمدی، حسین]]، [[رضانامه (کتاب)|رضانامه]] ص۴۹۴.</ref> | ||
او در | او در مرو [[خراسان]] در خدمت [[امام]]{{ع}} بوده و به موضوع [[امامت]] و [[خلافت]] اهمیت می‌داده است، می‌گوید: از امام رضا{{ع}} از تفسیر [[آیه شریفه]] {{متن قرآن|نَسُوا اللَّهَ فَنَسِيَهُمْ}}<ref>« خداوند را فراموش کرده‌اند و خداوند نیز آنان را از یاد برده است» سوره توبه، آیه ۶۷.</ref> پرسیدم. | ||
فرمودند: [[خداوند]] [[فراموشی]] ندارد و [[سهو]] هم نمی‌کند، این مخلوق حادث است که سهو دارد و فراموش می‌کند، مگر نشنیده‌ای که خداوند فرموده: {{متن قرآن|وَمَا كَانَ رَبُّكَ نَسِيًّا}}<ref>«پروردگارت فراموشکار نیست» سوره مریم، آیه ۶۴.</ref>، آری او کسانی که [[خدا]] را فراموش کنند و یا [[روز قیامت]] را از یاد برند [[مجازات]] می‌کند و آنها را از یاد خودشان می‌برد، همان گونه که در [[قرآن مجید]] می‌فرماید: {{متن قرآن|وَلَا تَكُونُوا كَالَّذِينَ نَسُوا اللَّهَ فَأَنْسَاهُمْ أَنْفُسَهُمْ أُولَئِكَ هُمُ الْفَاسِقُونَ}}<ref>«و چون کسانی نباشید که خداوند را فراموش کردند پس (خداوند نیز) آنان را از یاد خودشان برد؛ آنانند که نافرمانند» سوره حشر، آیه ۱۹.</ref>. | فرمودند: [[خداوند]] [[فراموشی]] ندارد و [[سهو]] هم نمی‌کند، این مخلوق حادث است که سهو دارد و فراموش می‌کند، مگر نشنیده‌ای که خداوند فرموده: {{متن قرآن|وَمَا كَانَ رَبُّكَ نَسِيًّا}}<ref>«پروردگارت فراموشکار نیست» سوره مریم، آیه ۶۴.</ref>، آری او کسانی که [[خدا]] را فراموش کنند و یا [[روز قیامت]] را از یاد برند [[مجازات]] می‌کند و آنها را از یاد خودشان می‌برد، همان گونه که در [[قرآن مجید]] می‌فرماید: {{متن قرآن|وَلَا تَكُونُوا كَالَّذِينَ نَسُوا اللَّهَ فَأَنْسَاهُمْ أَنْفُسَهُمْ أُولَئِكَ هُمُ الْفَاسِقُونَ}}<ref>«و چون کسانی نباشید که خداوند را فراموش کردند پس (خداوند نیز) آنان را از یاد خودشان برد؛ آنانند که نافرمانند» سوره حشر، آیه ۱۹.</ref>. | ||
نسخهٔ ۱۳ ژوئیهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۷:۰۷
آشنایی اجمالی
عبدالعزیز بن مسلم از یاران امام رضا (ع) است که از وی روایات مبسوطی در بیان مقام امام رضا (ع) نقل شده است. وی پیرامون مقام امامت می‌گوید: «منزلت امامت، منزلت انبیاست و مقام امامت، خلافت خدا و خلافت رسول الله (ص) و مقام امیرالمؤمنین (ع) و میراث حسن و حسین (ع) است و در آن استدلال به آیات، بر انحصار امامت در معصومین (ع) است»[۱].[۲]
او در مرو خراسان در خدمت امام(ع) بوده و به موضوع امامت و خلافت اهمیت می‌داده است، می‌گوید: از امام رضا(ع) از تفسیر آیه شریفه 
نَسُوا اللَّهَ فَنَسِيَهُمْ
[۳] پرسیدم.
فرمودند: خداوند فراموشی ندارد و سهو هم نمی‌کند، این مخلوق حادث است که سهو دارد و فراموش می‌کند، مگر نشنیده‌ای که خداوند فرموده: وَمَا كَانَ رَبُّكَ نَسِيًّا[۴]، آری او کسانی که خدا را فراموش کنند و یا روز قیامت را از یاد برند مجازات می‌کند و آنها را از یاد خودشان می‌برد، همان گونه که در قرآن مجید می‌فرماید: وَلَا تَكُونُوا كَالَّذِينَ نَسُوا اللَّهَ فَأَنْسَاهُمْ أَنْفُسَهُمْ أُولَئِكَ هُمُ الْفَاسِقُونَ[۵].
شما مانند کسانی که خداوند را فراموش کردند نباشید که خداوند آنان را از یاد خودشان برد و آنها از فاسقان می‌باشند و یا فرمود: فَالْيَوْمَ نَنْسَاهُمْ كَمَا نَسُوا لِقَاءَ يَوْمِهِمْ هَذَا[۶]، یعنی ما آنها را ترک می‌گویم، همان گونه که آنها روز قیامت را ترک گفتند و خود را برای هم چه روزی آماده نساختند، امروز هم ما به آنان توجهی نخواهیم کرد[۷].
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ معجم رجال الحدیث، ج۱۰، ص۳۵.
- ↑ محمدی، حسین، رضانامه ص۴۹۴.
- ↑ « خداوند را فراموش کرده‌اند و خداوند نیز آنان را از یاد برده است» سوره توبه، آیه ۶۷.
- ↑ «پروردگارت فراموشکار نیست» سوره مریم، آیه ۶۴.
- ↑ «و چون کسانی نباشید که خداوند را فراموش کردند پس (خداوند نیز) آنان را از یاد خودشان برد؛ آنانند که نافرمانند» سوره حشر، آیه ۱۹.
- ↑ «امروز ما آنان را از یاد می‌بریم چنان که آنان دیدار این روزشان را از یاد برده بودند» سوره اعراف، آیه ۵۱.
- ↑ عطاردی قوچانی، عزیزالله، راویان امام رضا در مسند الرضا، ص ۲۳۹.