دلایل فلسفی اثبات عصمت انبیاء چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
== پاسخ نخست == | == پاسخ نخست == | ||
[[پرونده:IM010459.jpg|بندانگشتی|راست|100px|[[مصطفی سلیمانیان|سلیمانیان]]]] | [[پرونده:IM010459.jpg|بندانگشتی|راست|100px|[[مصطفی سلیمانیان|سلیمانیان]]]] | ||
حجت الاسلام و المسلمین [[مصطفی سلیمانیان]] در کتاب ''«[[مقامات امامان (کتاب)|مقامات امامان]]»'' در این‌باره گفته است: | |||
«وقتی [[نفس انسان]] به مرحله [[عقل]] مستفاد<ref>توضیح عقل مستفاد، ر. ک: نهایة الحکمه، مرحله ۱۱، فصل ۶.</ref> رسید همه [[علوم]]، حقایق و ویژگی‌های [[نبوت]] را دارا می‌شود و بر این اساس [[پیامبران الهی]] در رسیدن به حقایق نیز [[مصونیت]] [[الهی]] داشته و در عمل به آن نیز از [[عصمت]] برخوردارند؛ زیرا کسی که به مقام {{متن قرآن|ثُمَّ دَنَا فَتَدَلَّى * فَكَانَ قَابَ قَوْسَيْنِ أَوْ أَدْنَى}}<ref>«سپس نزدیک شد و فروتر آمد * آنگاه (میان او و پیامبر) به اندازه دو کمان یا نزدیک‌تر رسید» سوره نجم، آیه ۸-۹.</ref> رسیده از نفوذ قوه خیال و نیروی واهمه از درون و [[شیطان]] و نیروهای [[ابلیس]] از بیرون کاملاً محفوظ است، لذا در بُعد [[علمی]] دچار [[سهو]] و [[نسیان]] و در بُعد عملی گرفتار [[معصیت]] نمی‌شود و به همین دلیل [[ابن سینا]] در "الهیات شفا" می‌گوید: [[ساحت]] [[قدس]] [[پیامبران]] [[برتر]] از آن است که سهو و غلط در آن راه پیدا کند چه اینکه وقتی نفس به کمال [[عقل]] نظری و عملی و مقام [[شهود]] و [[ولایت]] رسید به [[مقام عصمت]] نائل می‌شود و از این لحاظ شایستگی [[پیامبری]] و [[امامت]] را پیدا می‌کند»<ref>ر.ک: عصمت، مرکز مطالعات، ص۲۹.</ref>.<ref>[[مصطفی سلیمانیان|سلیمانیان، مصطفی]]، [[مقامات امامان (کتاب)|مقامات امامان]]، ص۲۶۰.</ref> | «وقتی [[نفس انسان]] به مرحله [[عقل]] مستفاد<ref>توضیح عقل مستفاد، ر. ک: نهایة الحکمه، مرحله ۱۱، فصل ۶.</ref> رسید همه [[علوم]]، حقایق و ویژگی‌های [[نبوت]] را دارا می‌شود و بر این اساس [[پیامبران الهی]] در رسیدن به حقایق نیز [[مصونیت]] [[الهی]] داشته و در عمل به آن نیز از [[عصمت]] برخوردارند؛ زیرا کسی که به مقام {{متن قرآن|ثُمَّ دَنَا فَتَدَلَّى * فَكَانَ قَابَ قَوْسَيْنِ أَوْ أَدْنَى}}<ref>«سپس نزدیک شد و فروتر آمد * آنگاه (میان او و پیامبر) به اندازه دو کمان یا نزدیک‌تر رسید» سوره نجم، آیه ۸-۹.</ref> رسیده از نفوذ قوه خیال و نیروی واهمه از درون و [[شیطان]] و نیروهای [[ابلیس]] از بیرون کاملاً محفوظ است، لذا در بُعد [[علمی]] دچار [[سهو]] و [[نسیان]] و در بُعد عملی گرفتار [[معصیت]] نمی‌شود و به همین دلیل [[ابن سینا]] در "الهیات شفا" می‌گوید: [[ساحت]] [[قدس]] [[پیامبران]] [[برتر]] از آن است که سهو و غلط در آن راه پیدا کند چه اینکه وقتی نفس به کمال [[عقل]] نظری و عملی و مقام [[شهود]] و [[ولایت]] رسید به [[مقام عصمت]] نائل می‌شود و از این لحاظ شایستگی [[پیامبری]] و [[امامت]] را پیدا می‌کند»<ref>ر.ک: عصمت، مرکز مطالعات، ص۲۹.</ref>.<ref>[[مصطفی سلیمانیان|سلیمانیان، مصطفی]]، [[مقامات امامان (کتاب)|مقامات امامان]]، ص۲۶۰.</ref> | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۰ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۲۰:۰۶
| دلایل فلسفی اثبات عصمت انبیاء چیست؟ | |
|---|---|
 | |
| موضوع اصلی | بانک جامع پرسش و پاسخ عصمت |
| مدخل بالاتر | اثبات عصمت پیامبران |
| مدخل اصلی | اثبات عصمت پیامبران در فلسفه اسلامی |
| تعداد پاسخ | ۱ پاسخ |
دلایل فلسفی اثبات عصمت انبیاء چیست؟ یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث عصمت است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی عصمت مراجعه شود.
پاسخ نخست
حجت الاسلام و المسلمین مصطفی سلیمانیان در کتاب «مقامات امامان» در این‌باره گفته است:
«وقتی نفس انسان به مرحله عقل مستفاد[۱] رسید همه علوم، حقایق و ویژگی‌های نبوت را دارا می‌شود و بر این اساس پیامبران الهی در رسیدن به حقایق نیز مصونیت الهی داشته و در عمل به آن نیز از عصمت برخوردارند؛ زیرا کسی که به مقام 
ثُمَّ دَنَا فَتَدَلَّى * فَكَانَ قَابَ قَوْسَيْنِ أَوْ أَدْنَى
[۲] رسیده از نفوذ قوه خیال و نیروی واهمه از درون و شیطان و نیروهای ابلیس از بیرون کاملاً محفوظ است، لذا در بُعد علمی دچار سهو و نسیان و در بُعد عملی گرفتار معصیت نمی‌شود و به همین دلیل ابن سینا در "الهیات شفا" می‌گوید: ساحت قدس پیامبران برتر از آن است که سهو و غلط در آن راه پیدا کند چه اینکه وقتی نفس به کمال عقل نظری و عملی و مقام شهود و ولایت رسید به مقام عصمت نائل می‌شود و از این لحاظ شایستگی پیامبری و امامت را پیدا می‌کند»[۳].[۴]
منبع‌شناسی جامع عصمت
پانویس
- ↑ توضیح عقل مستفاد، ر. ک: نهایة الحکمه، مرحله ۱۱، فصل ۶.
- ↑ «سپس نزدیک شد و فروتر آمد * آنگاه (میان او و پیامبر) به اندازه دو کمان یا نزدیک‌تر رسید» سوره نجم، آیه ۸-۹.
- ↑ ر.ک: عصمت، مرکز مطالعات، ص۲۹.
- ↑ سلیمانیان، مصطفی، مقامات امامان، ص۲۶۰.