امیرالحاج در فقه اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(←مقدمه) |
||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
«[[امیر الحاج]]» یا «[[امام الحاج]]» و «[[امام موسم]]» به معنای [[سرپرست حجاج]] است. | «[[امیر الحاج]]» یا «[[امام الحاج]]» و «[[امام موسم]]» به معنای [[سرپرست حجاج]] است. | ||
[[سرپرستی حاجیان]] از دیدگاه [[امامیّه]] از [[شئون امامت]] است که در عصر [[معصومان]]{{عم}} خود آن بزرگواران یا [[منصوب]] از جانب ایشان، و در عصر غیبت، [[فقیه]] جامع الشّرایط یا منصوب از جانب وی عهده‌دار آن است. در [[روایات]] [[حج]]، از امیر الحاج به «امام» تعبیر شده است | [[سرپرستی حاجیان]] از دیدگاه [[امامیّه]] از [[شئون امامت]] است که در عصر [[معصومان]]{{عم}} خود آن بزرگواران یا [[منصوب]] از جانب ایشان، و در عصر غیبت، [[فقیه]] جامع الشّرایط یا منصوب از جانب وی عهده‌دار آن است. در [[روایات]] [[حج]]، از امیر الحاج به «امام» تعبیر شده است<ref>شرائع الاسلام، ج ۱، ص۱۸۸؛ الروضة البهیة، ج ۲، ص۲۷۲؛ جواهر الکلام، ج ۱۹، ص۷.</ref>. از آن در باب [[حج]] سخن گفته‌اند. | ||
[[مستحب]] است امیر الحاج در روزهای هفتم، نهم ([[روز عرفه]])، دهم ([[روز]] [[عید]]) و دوازدهم (کوچ اول از [[منی]]) ماه [[ذی الحجّه]] برای حاجیان | [[مستحب]] است امیر الحاج در روزهای هفتم، نهم ([[روز عرفه]])، دهم ([[روز]] [[عید]]) و دوازدهم (کوچ اول از [[منی]]) ماه [[ذی الحجّه]] برای حاجیان سخنرانی و آنان را با [[اعمال]] و عباداتی که باید به جا آورند آشنا کند<ref>تذکرة الفقهاء، ج ۸، ص۱۶۵.</ref>. | ||
همچنین به قول مشهور، مستحب است امیر الحاج [[روز ترویه]] پیش از ظهر در [[مکّه]] مُحرم شود و به منی رود و | همچنین به قول مشهور، مستحب است امیر الحاج [[روز ترویه]] پیش از ظهر در [[مکّه]] مُحرم شود و به منی رود و نماز ظهر و عصر را در آنجا بخواند<ref>الحدائق الناضرة، ج ۱۶، ص۳۵۰ ـ ۳۵۱؛ جواهر الکلام، ج ۱۹، ص۶.</ref>. | ||
مستحب مؤکّد است [[امیرالحاج]] | مستحب مؤکّد است [[امیرالحاج]] شب نهم تا [[طلوع]] [[خورشید]] در منی بماند و پس از آن به [[عرفات]] برود<ref>جواهر الکلام، ج ۱۹، ص۱۲.</ref>. نیز مستحب است شب دهم تا طلوع خورشید در [[مشعرالحرام]] اقامت کند. برخی قدما آن را [[واجب]] دانسته‌اند<ref>جواهر الکلام، ج ۱۹، ص۹۹.</ref>.<ref>[[سید محمود هاشمی شاهرودی|هاشمی شاهرودی، سید محمود]]، [[فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (کتاب)|فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت]] ج۱، صفحه ۷۰۴.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۹ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۲۶
امیرالحاج در فقه اسلامی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: امیرالحاج در فقه اسلامی - پرسش مرتبط نداردمقدمه
«امیر الحاج» یا «امام الحاج» و «امام موسم» به معنای سرپرست حجاج است.
سرپرستی حاجیان از دیدگاه امامیّه از شئون امامت است که در عصر معصومان(ع) خود آن بزرگواران یا منصوب از جانب ایشان، و در عصر غیبت، فقیه جامع الشّرایط یا منصوب از جانب وی عهده‌دار آن است. در روایات حج، از امیر الحاج به «امام» تعبیر شده است[۱]. از آن در باب حج سخن گفته‌اند.
مستحب است امیر الحاج در روزهای هفتم، نهم (روز عرفه)، دهم (روز عید) و دوازدهم (کوچ اول از منی) ماه ذی الحجّه برای حاجیان سخنرانی و آنان را با اعمال و عباداتی که باید به جا آورند آشنا کند[۲].
همچنین به قول مشهور، مستحب است امیر الحاج روز ترویه پیش از ظهر در مکّه مُحرم شود و به منی رود و نماز ظهر و عصر را در آنجا بخواند[۳].
مستحب مؤکّد است امیرالحاج شب نهم تا طلوع خورشید در منی بماند و پس از آن به عرفات برود[۴]. نیز مستحب است شب دهم تا طلوع خورشید در مشعرالحرام اقامت کند. برخی قدما آن را واجب دانسته‌اند[۵].[۶]
منابع
پانویس
- ↑ شرائع الاسلام، ج ۱، ص۱۸۸؛ الروضة البهیة، ج ۲، ص۲۷۲؛ جواهر الکلام، ج ۱۹، ص۷.
- ↑ تذکرة الفقهاء، ج ۸، ص۱۶۵.
- ↑ الحدائق الناضرة، ج ۱۶، ص۳۵۰ ـ ۳۵۱؛ جواهر الکلام، ج ۱۹، ص۶.
- ↑ جواهر الکلام، ج ۱۹، ص۱۲.
- ↑ جواهر الکلام، ج ۱۹، ص۹۹.
- ↑ هاشمی شاهرودی، سید محمود، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت ج۱، صفحه ۷۰۴.