تعویذ: تفاوت میان نسخه‌ها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
(←منابع) برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی |
||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
== [[احکام]] == | == [[احکام]] == | ||
همراه داشتن تعویذ حتّی برای [[زن]] حائض، <ref>وسائل الشیعة، ج۲، ص:۳۴۲؛ کشف الغطاء، ج۳، ص:۴۶۰</ref> ساختن محفظه طلا یا نقرهای برای آن <ref>العروة الوثقی، ج۱، ص:۱۵۸؛ منهاج الصالحین (خوئی)، ج۱، ص:۱۲۸</ref> و گرفتن اجرت بر تعویذِ [[مشروع]]، [[مباح]] <ref>استفتاآت (امام خمینی)، ج۲، ص:۲۹</ref> و دمیدن در آن [[مکروه]] است. <ref>وسائل الشیعة، ج۶، ص:۳۵۰.</ref>.<ref> [[سید محمود هاشمی شاهرودی|هاشمی شاهرودی، سید محمود]]، [[فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (کتاب)|فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت]] ج۲، صفحه ۵۴۴-۵۴۵.</ref> | همراه داشتن تعویذ حتّی برای [[زن]] حائض، <ref>وسائل الشیعة، ج۲، ص:۳۴۲؛ کشف الغطاء، ج۳، ص:۴۶۰</ref> ساختن محفظه طلا یا نقرهای برای آن <ref>العروة الوثقی، ج۱، ص:۱۵۸؛ منهاج الصالحین (خوئی)، ج۱، ص:۱۲۸</ref> و گرفتن اجرت بر تعویذِ [[مشروع]]، [[مباح]] <ref>استفتاآت (امام خمینی)، ج۲، ص:۲۹</ref> و دمیدن در آن [[مکروه]] است. <ref>وسائل الشیعة، ج۶، ص:۳۵۰.</ref>.<ref> [[سید محمود هاشمی شاهرودی|هاشمی شاهرودی، سید محمود]]، [[فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (کتاب)|فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت]] ج۲، صفحه ۵۴۴-۵۴۵.</ref> | ||
==[[تعویذ]] از [[شرّ]] [[شیطان]] و بلندگفتن بسم‌الله== | |||
[[امام صادق]]{{ع}} سیره‌اش این بود که قبل از قرائت، {{متن حدیث|أَعُوذُ بِاللَّهِ مِنَ الشَّيْطَانِ}} را می‌خواند؛ سپس {{متن حدیث|بِسْمِ اللَّهِ}} را بلند قرائت می‌کرد. [[حنان بن سدیر]] گوید: پشت سر امام صادق{{ع}} [[نماز مغرب]] می‌خواندم، بلند تعویذ را خواند؛ سپس بلند {{متن قرآن|بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ}}<ref>«به نام خداوند بخشنده بخشاینده» سوره فاتحه، آیه ۱.</ref> را خواند<ref>ابوالعباس عبدالله بن جعفر حمیری، قرب الإسناد، ص۱۲۴: {{متن حدیث|عَنْ حَنَانِ بْنِ سَدِيرٍ قَالَ: صَلَّيْتُ خَلْفَ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ{{ع}} الْمَغْرِبَ. قَالَ: فَتَعَوَّذَ جِهَاراً: «أَعُوذُ بِاللَّهِ السَّمِيعِ الْعَلِيمِ مِنَ الشَّيْطَانِ الرَّجِيمِ، وَ أَعُوذُ بِاللَّهِ أَنْ يَحْضُرُونِ». ثُمَّ جَهَرَ بِبِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ}}.</ref>. این [[روایت]] در [[تهذیب الأحکام]] شیخ هم آمده است<ref>شیخ طوسی، تهذیب الأحکام، ج۲، ص۲۸۹: {{متن حدیث|صَلَّيْتُ خَلْفَ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ{{ع}} فَتَعَوَّذَ بِإِجْهَارٍ ثُمَّ جَهَرَ بِبِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ}}.</ref>. | |||
یکی از تفاوت‌های [[شیعه]] و [[اهل سنت]] در این است که شیعه در اول هر [[سوره]] {{متن قرآن|بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ}} را می‌خواند و بنا بر قول مشهور [[فقها]]، {{متن قرآن|بِسْمِ اللَّهِ}} جزو سوره است<ref>سیدمحمد بن علی موسوی عاملی، مدارک الأحکام، ج۳، ص۳۴۰.</ref>؛ بر این اساس بلندخواندن {{متن قرآن|بِسْمِ اللَّهِ}} در اول هر [[سوره]] در [[نماز]] [[مستحب]] است؛ گرچه نمازی باشد که لازم است قرائت را در آن آهسته بخوانند؛ مانند [[نماز ظهر]] و عصر. [[صفوان جمال]] گوید: مدتی پشت سر [[امام صادق]]{{ع}} نماز می‌خواندم. وقتی که نماز از نمازهایی بود که بلند خوانده نمی‌شد، {{متن قرآن|بِسْمِ اللَّهِ}} را در هر دو سوره بلند می‌خواند<ref>محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۳، ص۳۱۵؛ شیخ طوسی، تهذیب الأحکام، ج۲، ص۶۸.</ref>. | |||
خواندن {{متن قرآن|بِسْمِ اللَّهِ}} در اول هر سوره لازم است. یحیی بن [[ابی‌عمران]] گوید: برای [[امام جواد]]{{ع}} نوشتم: فدایت شوم، چه می‌گویید درباره مردی که {{متن قرآن|بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ}} را در [[سوره حمد]] خواند و بعد رها کرد؟ [[مرد]] [[عباسی]] ([[ابراهیم بن هاشم]]) گفت اشکال ندارد. حضرت به خط خود پاسخ داد: {{متن قرآن|بِسْمِ اللَّهِ}} را دو بار تکرار کند بر خلاف نظر عباسی؛ یعنی در اول سوره هم آن را بخواند<ref>محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۳، ص۳۱۳؛ شیخ طوسی، تهذیب الأحکام، ج۲، ص۶۹؛ همو، الإستبصار، ج۱، ص۳۱۱.</ref>.<ref>[[علی اکبر ذاکری|ذاکری، علی اکبر]]، [[سیره عبادی معصومان در کتاب‌های چهارگانه شیعه (کتاب)|سیره عبادی معصومان در کتاب‌های چهارگانه شیعه]]، ص ۶۷</ref>. | |||
== منابع == | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
# [[پرونده:1368945.jpg|22px]] [[سید محمود هاشمی شاهرودی|هاشمی شاهرودی، سید محمود]]، [[فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (کتاب)|'''فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت''']] | # [[پرونده:1368945.jpg|22px]] [[سید محمود هاشمی شاهرودی|هاشمی شاهرودی، سید محمود]]، [[فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (کتاب)|'''فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت''']] | ||
# [[پرونده:1100518.jpg|22px]] [[علی اکبر ذاکری|ذاکری، علی اکبر]]، [[سیره عبادی معصومان در کتاب‌های چهارگانه شیعه (کتاب)|سیره عبادی معصومان در کتاب‌های چهارگانه شیعه]] | |||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||
نسخهٔ ۹ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۲۱
مقدمه
تعویذ به مفهوم نخست ـ که به آن "عوذه" یا "تعویذه" نیز گفته میشود ـ به منظور فوق برای خود یا دیگری خوانده و یا نوشته شده و همراه میگردد.
حکم تکلیفی
تعویذ با قرآن، اسامی خداوند، اذکار و ادعیه وارد شده از معصومان (ع) و مضامین صحیح، جایز و با اذکار مجهول و مضامین نادرست حرام است. [۱] از پیامبر اکرم (ص) و دیگر معصومان (ع) تعویذهای بسیاری در موضوعات مختلف نقل شده که در کتب روایی به تفصیل آمده است.[۲]
احکام
همراه داشتن تعویذ حتّی برای زن حائض، [۳] ساختن محفظه طلا یا نقرهای برای آن [۴] و گرفتن اجرت بر تعویذِ مشروع، مباح [۵] و دمیدن در آن مکروه است. [۶].[۷]
تعویذ از شرّ شیطان و بلندگفتن بسم‌الله
امام صادق(ع) سیره‌اش این بود که قبل از قرائت، «أَعُوذُ بِاللَّهِ مِنَ الشَّيْطَانِ» را می‌خواند؛ سپس «بِسْمِ اللَّهِ» را بلند قرائت می‌کرد. حنان بن سدیر گوید: پشت سر امام صادق(ع) نماز مغرب می‌خواندم، بلند تعویذ را خواند؛ سپس بلند ﴿بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ﴾[۸] را خواند[۹]. این روایت در تهذیب الأحکام شیخ هم آمده است[۱۰].
یکی از تفاوت‌های شیعه و اهل سنت در این است که شیعه در اول هر سوره ﴿بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ﴾ را می‌خواند و بنا بر قول مشهور فقها، ﴿بِسْمِ اللَّهِ﴾ جزو سوره است[۱۱]؛ بر این اساس بلندخواندن ﴿بِسْمِ اللَّهِ﴾ در اول هر سوره در نماز مستحب است؛ گرچه نمازی باشد که لازم است قرائت را در آن آهسته بخوانند؛ مانند نماز ظهر و عصر. صفوان جمال گوید: مدتی پشت سر امام صادق(ع) نماز می‌خواندم. وقتی که نماز از نمازهایی بود که بلند خوانده نمی‌شد، ﴿بِسْمِ اللَّهِ﴾ را در هر دو سوره بلند می‌خواند[۱۲]. خواندن ﴿بِسْمِ اللَّهِ﴾ در اول هر سوره لازم است. یحیی بن ابی‌عمران گوید: برای امام جواد(ع) نوشتم: فدایت شوم، چه می‌گویید درباره مردی که ﴿بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ﴾ را در سوره حمد خواند و بعد رها کرد؟ مرد عباسی (ابراهیم بن هاشم) گفت اشکال ندارد. حضرت به خط خود پاسخ داد: ﴿بِسْمِ اللَّهِ﴾ را دو بار تکرار کند بر خلاف نظر عباسی؛ یعنی در اول سوره هم آن را بخواند[۱۳].[۱۴].
منابع
پانویس
- ↑ کشف الغطاء، ج۳، ص:۴۶۰؛ وسائل الشیعة، ج۶، ص:۲۳۶
- ↑ بحار الانوار، ج۷۳، ص:۲۵۱، ج۸۷، ص:۱۲۷ ـ ۳۴۱ و ج۹۱، ص:۱۹۳ ـ ۴۰۶
- ↑ وسائل الشیعة، ج۲، ص:۳۴۲؛ کشف الغطاء، ج۳، ص:۴۶۰
- ↑ العروة الوثقی، ج۱، ص:۱۵۸؛ منهاج الصالحین (خوئی)، ج۱، ص:۱۲۸
- ↑ استفتاآت (امام خمینی)، ج۲، ص:۲۹
- ↑ وسائل الشیعة، ج۶، ص:۳۵۰.
- ↑ هاشمی شاهرودی، سید محمود، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت ج۲، صفحه ۵۴۴-۵۴۵.
- ↑ «به نام خداوند بخشنده بخشاینده» سوره فاتحه، آیه ۱.
- ↑ ابوالعباس عبدالله بن جعفر حمیری، قرب الإسناد، ص۱۲۴: «عَنْ حَنَانِ بْنِ سَدِيرٍ قَالَ: صَلَّيْتُ خَلْفَ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ(ع) الْمَغْرِبَ. قَالَ: فَتَعَوَّذَ جِهَاراً: «أَعُوذُ بِاللَّهِ السَّمِيعِ الْعَلِيمِ مِنَ الشَّيْطَانِ الرَّجِيمِ، وَ أَعُوذُ بِاللَّهِ أَنْ يَحْضُرُونِ». ثُمَّ جَهَرَ بِبِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ».
- ↑ شیخ طوسی، تهذیب الأحکام، ج۲، ص۲۸۹: «صَلَّيْتُ خَلْفَ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ(ع) فَتَعَوَّذَ بِإِجْهَارٍ ثُمَّ جَهَرَ بِبِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ».
- ↑ سیدمحمد بن علی موسوی عاملی، مدارک الأحکام، ج۳، ص۳۴۰.
- ↑ محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۳، ص۳۱۵؛ شیخ طوسی، تهذیب الأحکام، ج۲، ص۶۸.
- ↑ محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۳، ص۳۱۳؛ شیخ طوسی، تهذیب الأحکام، ج۲، ص۶۹؛ همو، الإستبصار، ج۱، ص۳۱۱.
- ↑ ذاکری، علی اکبر، سیره عبادی معصومان در کتاب‌های چهارگانه شیعه، ص ۶۷