تفاخر در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
==فخرفروشی== | ==فخرفروشی== | ||
[[نظام اداری]]، توانی است که همۀ [[انسان‌ها]] آن را دارند ولی وقتی تناسب [[مسئولیت]] با [[توانایی]] از نظر [[تعهد]] و [[علم]] به هم خورد، ناگزیر زمینه [[رشد]] آفت‌های نظام اداری فراهم می‌شود که از اهم [[آفات نظام اداری]] [[فخرفروشی]] و | [[نظام اداری]]، توانی است که همۀ [[انسان‌ها]] آن را دارند ولی وقتی تناسب [[مسئولیت]] با [[توانایی]] از نظر [[تعهد]] و [[علم]] به هم خورد، ناگزیر زمینه [[رشد]] آفت‌های نظام اداری فراهم می‌شود که از اهم [[آفات نظام اداری]] [[فخرفروشی]] و امتیاز‌طلبی است. از خود [[راضی]] بودن و به دیگران فخر فروختن و خود را از دیگران ممتاز شمردن، آفتی است که می‌تواند تمامی تلاش‌های یک [[مدیر]] کاردان و لایق را خنثی و [[موفقیت]] او را ناچیز گرداند. [[انسان]] اگر به حال خود رها شود، دچار این آفت نکبت‌بار می‌شود. {{متن قرآن|إِنَّهُ لَفَرِحٌ فَخُورٌ}}<ref>«او سخت شادمان و خویشتن‌ستای است» سوره هود، آیه ۱۰.</ref>[[تواضع]] در مدیران می‌تواند در متوقف کردن رشد این خصلت منفی در درون [[آدمی]] و ریشه‌کن کردن آن مؤثر باشد<ref>فقه سیاسی، ج۷، ص۵۰۲-۵۰۳.</ref>.<ref>[[عباس علی عمید زنجانی|عمید زنجانی، عباس علی]]، [[دانشنامه فقه سیاسی ج۲ (کتاب)|دانشنامه فقه سیاسی ج۲]]، ص ۲۸۰.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۹ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۱۶
این مدخل زیرشاخهٔ بحث تفاخر است. تفاخر از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: تفاخر در قرآن - تفاخر در فقه سیاسی - تفاخر در خانواده - نفی تفاخر در معارف و سیره نبوی - پرسش مرتبط نداردفخرفروشی
نظام اداری، توانی است که همۀ انسان‌ها آن را دارند ولی وقتی تناسب مسئولیت با توانایی از نظر تعهد و علم به هم خورد، ناگزیر زمینه رشد آفت‌های نظام اداری فراهم می‌شود که از اهم آفات نظام اداری فخرفروشی و امتیاز‌طلبی است. از خود راضی بودن و به دیگران فخر فروختن و خود را از دیگران ممتاز شمردن، آفتی است که می‌تواند تمامی تلاش‌های یک مدیر کاردان و لایق را خنثی و موفقیت او را ناچیز گرداند. انسان اگر به حال خود رها شود، دچار این آفت نکبت‌بار می‌شود. ﴿إِنَّهُ لَفَرِحٌ فَخُورٌ﴾[۱]تواضع در مدیران می‌تواند در متوقف کردن رشد این خصلت منفی در درون آدمی و ریشه‌کن کردن آن مؤثر باشد[۲].[۳]
منابع
پانویس
- ↑ «او سخت شادمان و خویشتن‌ستای است» سوره هود، آیه ۱۰.
- ↑ فقه سیاسی، ج۷، ص۵۰۲-۵۰۳.
- ↑ عمید زنجانی، عباس علی، دانشنامه فقه سیاسی ج۲، ص ۲۸۰.