فروغ امامت در عصر غیبت (مقاله): تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{ویرایش غیرنهایی}} {{جعبه اطلاعات مقاله | عنوان = فروغ امامت در عصر غ...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۳: خط ۳:
| عنوان            =  فروغ [[امامت]] در عصر [[غیبت]]
| عنوان            =  فروغ [[امامت]] در عصر [[غیبت]]
| عنوان اصلی        =  
| عنوان اصلی        =  
| تصویر            = 11100047.jpg
| تصویر            = 1404.jpg
| اندازه تصویر      = 200px
| اندازه تصویر      = 200px
| رتبه              =  
| رتبه              =  

نسخهٔ ‏۲۹ ژانویهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۰۹:۰۰

متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.
فروغ امامت در عصر غیبت
زبانفارسی
نویسندهعلی ربانی گلپایگانی
موضوعمهدویت، امامت
مذهبشیعه
منتشر شده درمعارف مهدویت
محل نشرقم، ایران
تاریخ نشر۱۳۹۳

فروغ امامت در عصر غیبت عنوان مقاله‌ای است که به بررسی امامت می‌پردازد.این مقاله توسط علی ربانی گلپایگانی به زبان فارسی نوشته شده و در کتاب معارف مهدویت به کوشش سعید آذرشین فام به چاپ رسیده است.[۱]

چکیده مقاله

  • نویسینده در این مقاله می‌نویسد: «بر اساس دیدگاه شیعه درباره امامت، زمین از حجت الهی خالی نمی‌ماند و در هر زمان لازم باشد "حجت" در جامعه "حضور" می‌‌یابد. با این فرض، اگر در زمانی امام میان مردم حضور نداشت، چه باید کرد؟ هم‌‌چنین باید به این پرسش اساسی پاسخ داده شود که در صورت عدم حضور امام، آیا همان فواید و آثار حضور امام، بر غیبت او نیز مترتب است یا خیر؟
  • برای پاسخ به این پرسش ابتدا باید تمامی آثار و فواید وجود امام روی زمین و میان مردم را برشمرد؛ سپس به بررسی این نکته پرداخت که در صورت عدم حضرو امام، کدام یک از این آثار حاصل نخواهد شد. طبیعی است، در صورت فقدان تمامی آثار و فواید امامت، در صورت غیبت امام، فلسفه غیبت و دیدگاه شیعه در این خصوص مورد سؤال واقع می شود. پاسخ این امر را ابتدا باید در دیدگاه شیعه جست‌و جو کرد. شیعه امامت را ارمی صرفاً سیاسی نمی‌داند، بلکه امام را هدایت‌گر فکری، اخلاقی و عرفانی نیز می‌داند. بدین سبب امام، نه تنها زمام‌دار است، بلکه از نظر معرفت و ارتباط با حقایق هستی باید در بالاترین مقامات باشد و از هر نقطه ضعف، خطا و ظلم مصون باشد. شناخت این گونه افراد شایسته و معروفی آنان به بشر نیز جز از طریق وحی الهی و علم نبوی میسر نخواهد بود. با مبنای مزبور، در بررسی آثار وجودی امام عصر(ع) در عصر غیبت، دست‌کم به هفت فایده دست می‌یابیم:
  1. پایداری جهان بر اساس فلسفه خلقت؛
  2. هدایت نهایی و جذبه عرفانی؛
  3. حضور ناشناخته؛
  4. ملاقات‌های ویژه و حل مشکلات دینی؛
  5. پیوند از طریق دعا و توسل و حل مشکلات به نحو خارق‌العاده؛
  6. نقش امام(ع) به عنوان مجرای لطف الهی؛
  7. رهبری با واسطه از طریق نواب خاص و عام با هدایت نایبان.
  • بسیاری از این آثار در صورت غیبت امام عصر(ع) هم‌چنان موجود و در دست‌رس است و بدین صورت اعتقاد شیعه در مورد فلسفه غیبت، با استحکام و استدلال، در موضع منطقی خود قرار خواهد داشت.


فهرست مقاله

  1. پایداری جهان؛
  2. هدایت نهائی ؛
  3. حضور ناشناخته؛
  4. ملاقات‌های ویژه؛
  5. پیوند از طریق دعا و توسل؛
  6. وجود امام لطف است؛
  7. رهبری با واسطه؛
  • نتیجه گیری.

درباره پدیدآورنده

علی ربانی گلپایگانی

حجت الاسلام و المسلمین علی ربانی گلپایگانی، (متولد ۱۳۳۴ ش، گلپایگان)، تحصیلات حوزوی خود را نزد اساتیدی همچون حضرات آیات: جواد تبریزی، جعفر سبحانی، حسن حسن‌زاده آملی، حسین نوری همدانی، یحیی انصاری شیرازی و حسین مظاهری پیگیری کرد.[۲] پژوهشگر نشریات کیهان اندیشه، نور علم، کلام اسلامی و پیام حوزه از جمله فعالیت‌های وی می‌باشد.

او علاوه بر تدریس در حوزه‏‌هاى علمیه، تاکنون چندین جلد کتاب و مقاله به رشته تحریر در آورده است. «درآمدی به شیعه‌شناسی»، «امامت در بینش اسلامی»، «وحی نبوی»، «امامت اهل بیت»، «وحی‌شناسی»، «بازاندیشی نقش پیامبر در پدیده وحی»، «علم پیامبران به حقانیت وحی»، «چگونگی وحی نبوت از دیدگاه قرآن و روایات»، «تبیین فلسفی وحی» و «شاخص‌ها و نشانه‌های امامت در مکتب رضوی» برخی از این آثار است.[۳]

اثر وابسته به مقاله

پانویس

پیوند به بیرون