چگونگی وحی نبوت از دیدگاه قرآن و روایات (مقاله)
چگونگی وحی نبوت از دیدگاه قرآن و روایات | |
---|---|
رتبه علمی | علمی پژوهشی |
زبان | فارسی |
نویسنده | علی ربانی گلپایگانی |
موضوع | وحی، وحی در قرآن، وحی در حدیث |
مذهب | شیعه |
منتشر شده در | فصلنامه کلام اسلامی |
وابسته به | مؤسسه تحقیقاتی و تعلیماتی امام صادق (ع) |
محل نشر | قم، ایران |
تاریخ نشر | تابستان ۱۳۹۱ |
شماره | ۸۲ |
شماره صفحات | از صفحه ۲۳ تا ۴۴ مجله |
ناشر الکترونیک | پایگاه مجلات تخصصی نور |
چگونگی وحی نبوت از دیدگاه قرآن و روایات عنوان مقالهای است که با زبان فارسی به بررسی شیوه القاء وحی به پیامبر از منظر قرآن کریم و روایات میپردازد. این مقالهٔ ۲۲ صفحهای به قلم علی ربانی گلپایگانی نگاشته شده و در فصلنامه کلام اسلامی (شماره ۸۲، تابستان ۱۳۹۱) منتشر گشته است.[۱]
چکیده مقاله
- نویسنده در ابتدای چکیده مقاله خود مینویسد: «وحی الهی به بشر عموما و به پیامبران خصوصا، به سه شیوهٔ کلی بوده است: یکم: القاء معانی و حقایق در قلب پیامبر الهی یا ولی خدا، بدون لفظ و بدون واسطهٔ فرشتهٔ وحی. دوم: وحی از طریق الفاظ و بدون واسطهٔ فرشتهٔ وحی. سوم: وحی لفظی یا غیر لفظی به واسطهٔ فرشتهٔ وحی».
- نویسنده در ادامه چکیده مقاله خود مینویسد: «شیوهٔ سوم، رایجترین شیوه بوده و جبرئیل برترین فرشتهٔ وحی به شمار میرود، که به هنگام رساندن پیام الهی به پیامبران به صورت بشر متمثل میشده است و بر اساس روایات آن دسته از پیامبران که انبیاء الهی نامیده شدهاند، تمثل بشری جبرئیل را در خواب و بیداری مشاهده میکردند. ولی محدث یا امام فقط صدای فرشته را میشنود و ازآنجاکه این ویژگی مربوط به زمان آگاهی از معارف و احکام دینی به واسطهٔ فرشته است، با دیدن تمثل بشری فرشته توسط محدث و امام در زمانهای دیگر منافات ندارد. از طرفی چون مشاهده تمثل بشری فرشته به خودی خود نشانه کمال نیست، این مطلب با برتری امامان اهل بیت (ع) بر پیامبران -غیر از پیامبر اکرم (ص)- ناسازگار نخواهد بود».[۱]
فهرست مقاله
- چکیده؛
- مقدمه؛
- وحی بدون واسطه؛
- وحی از پس پرده (من وراء حجاب)؛
- وحی به واسطهٔ فرشته؛
- نکتهها و بهرهها؛
- شیوه تکلم الهی با پیامبران؛
- چگونگی ارتباط پیامبر با فرشتهٔ وحی؛
- تفاوت نبی با رسول؛
- پاسخ به چند اشکال:
- نتیجهگیری؛
- فهرست منابع.
دربارهٔ پدیدآورنده
حجت الاسلام و المسلمین علی ربانی گلپایگانی (متولد ۱۳۳۴ ش، گلپایگان)، تحصیلات حوزوی خود را نزد اساتیدی همچون حضرات آیات: جواد تبریزی، جعفر سبحانی، حسن حسنزاده آملی، حسین نوری همدانی، یحیی انصاری شیرازی و حسین مظاهری پیگیری کرد.[۲] پژوهشگر نشریات کیهان اندیشه، نور علم، کلام اسلامی و پیام حوزه از جمله فعالیتهای وی است. او علاوه بر تدریس در حوزههاى علمیه، تاکنون چندین جلد کتاب و مقاله به رشته تحریر در آورده است. «درآمدی به شیعهشناسی»، «امامت در بینش اسلامی»، «وحی نبوی»، «امامت اهل بیت»، «وحیشناسی»، «بازاندیشی نقش پیامبر در پدیده وحی»، «اصول دین»، «قاعده لطف و وجوب امامت»، «علم پیامبران به حقانیت وحی»، «چگونگی وحی نبوت از دیدگاه قرآن و روایات»، «بررسی و تحلیل برهان معجزه بر امامت ولی عصر»، «خلافت الاهی و امامت مهدوی»، «براهین و نصوص امامت»، «فلسفه امامت از دید متکلمان اسلامی»، «آیه صادقین»، «برهان افضلیت و امام عصر»، «برهان حفظ شریعت و وجود امام عصر»، «تبیین فلسفی وحی»، «عقاید استدلالی»، « اهل بیت»، «برهان عصمت بر امامت امام عصر»،«درآمدی بر علم کلام»، «دعای ندبه تصویرگر آینده روشن جهان و نشاندهنده راه وصول به آن»، «بررسی ادله عقلی اثبات وجود امام زمان» و «شاخصها و نشانههای امامت در مکتب رضوی» برخی از این آثار است.[۳]