عطیة بن سعد بن جناده عوفی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[ابوالحسن عطیّة بن سعد بن جناده عوفی بکالی کوفی قیسی]] در [[کوفه]] به [[دنیا]] آمد<ref>الطبقات الکبری ۶/۳۰۴.</ref> و از تیره [[هَمدان]] بود<ref>رجال الطوسی ۵۱.</ref>. [[امیرمؤمنان علی]]{{ع}} او را «عطیة الله» (هدیه خدا) نامید<ref>الطبقات الکبری ۶/۳۰۴.</ref>. او از [[اصحاب امام علی]] و [[امام باقر]]{{ع}} بود<ref>رجال الطوسی ۵۱ و ۱۲۹.</ref> و از افرادی چون [[ابن عباس]]، [[عبدالله بن عمر]] و [[ابوسعید خدری]] [[روایت]] نقل کرده است<ref>الجرح و التعدیل ۶/۳۸۲.</ref>.

[[عطیه]] فردی [[محدث]]، [[مفسّر]]<ref>معجم المفسرین ۱/۳۴۷.</ref>، [[فقیه]]<ref>المعارف ۵۱۸.</ref> و از [[شیعیان کوفه]] به شمار می‌‌رفت. او [[قرآن]] را سه مرتبه به گونه [[تفسیر]] به ابن عباس عرضه داشت و هفتاد مرتبه نیز قرآن را نزد او قرائت کرد<ref>الکنی و الالقاب ۲/۴۸۹.</ref>. کلبیه گفته او را در زمینه [[تفسیر قرآن]]، [[حجت]] می‌‌دانست<ref>معجم المفسرین ۱/۳۴۷.</ref>. [[ابان بن تغلب]]، [[حسن بن عطیه]] کوفی و [[اعمش]] از جمله شاگردان وی به حساب می‌‌آیند<ref>تهذیب الکمال ۲۰/۱۴۶.</ref>.

عطیه به همراه جابر اولین زائران [[امام حسین]]{{ع}} بودند<ref>الکنی و الالقاب ۲/۴۸۹.</ref>. وی در قیام [[عبدالرحمان بن اشعث]] علیه حجاج حضور داشت و پس از [[شکست]] این [[قیام]] به سرزمین فارس گریخت و در پی این واقعه به دستور حجاج و به دلیل خودداری از [[لعن]] [[علی بن ابی طالب]]{{ع}} چهارصد ضربه تازیانه خورد و سر و محاسنش نیز تراشیده شد، سپس به [[خراسان]] رفت و در دوران [[عمر بن هبیره]] به [[عراق]] بازگشت و تا آخر عمر در کوفه به سر برد<ref>الطبقات الکبری ۶/۳۰۴.</ref>. از او [[تفسیری]] در پنج جزء<ref>الکنی و الالقاب ۲/۴۸۹.</ref> بر جای مانده که [[طبری]] در تفسیر خود بسیار از آن نقل کرده است<ref>معجم المفسرین ۱/۳۴۷.</ref> عطیه در سال ۱۱۱ه‍ در کوفه درگذشت<ref> الطبقات الکبری ۶/۳۴۰.</ref>. برخی نیز [[زمان]] فوتش را سال ۱۲۶ه‍ آورده‌اند<ref>تاریخ خلیفة بن خیاط ۲۷۷.</ref>.<ref> [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱ (کتاب)| فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱]]، ص۵۱۸.</ref>

[[رده:اصحاب امام باقر]]