بدون خلاصۀ ویرایش
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{خرد}} {{امامت}} ==مقدمه== *امام {{ع}} این نامه را به ابن عباس، پسر عم خویش، می‌نوی...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
*امام {{ع}} این نامه را به ابن | *[[امام]] {{ع}} این [[نامه]] را به [[ابن عباس]]، [[پسر عم]] خویش، می‌نویسد. [[امام]] {{ع}} پس از [[جنگ جمل]] مدتی در [[بصره]] ماند تا اوضاع را سروسامان دهد و [[مردم بصره]] [[اطمینان]] پیدا کنند که [[امام]] با [[رأفت]] با آنان برخورد می‌کند. پس از آرام شدن اوضاع، [[عبدالله بن عباس]] را به عنوان [[جانشین]] خود در [[بصره]] گماشت. [[امام]] در این [[نامه]] [[ابن عباس]] را به چند [[فضیلت]] [[اخلاقی]] امر کرده است: نخست گشاده‌رویی با [[مردم]] که موجب [[اعتماد]] [[مردم]] و بقای [[حکومت]] است. دیگر توصیه اما [[هم‌نشینی]] و مجالست است، یعنی با [[فروتنی]] با آنان [[رفتار]] کند و با [[دادگری]] میان آنان [[حکم]] دهد. [[امام]]، او را از [[خشم]] پرهیز می‌دهد و به [[فضیلت]] [[شکیبایی]] رهنمون می‌دارد، زیرا [[خشم]] که در اثر [[سبک‌مغزی]] است از [[شیطان]] ریشه می‌گیرد و [[مردم]] [[خشونت]] را [[ناپسند]] می‌شمارند<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 814.</ref>. | ||
*بنابر قول [[سیدرضی]]، این نامه در سال ۳۶ ق پس از جنگ جمل نوشته شده است. افزون بر رضی، [[ابن قتیبه دینوری]] در کتاب الامامة و السیاسة و [شیخ مفید]] در کتاب الجمل این نامه را گزارش کرده‌اند<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 815.</ref>. | *بنابر قول [[سیدرضی]]، این [[نامه]] در سال ۳۶ ق پس از [[جنگ جمل]] نوشته شده است. افزون بر رضی، [[ابن قتیبه دینوری]] در کتاب الامامة و السیاسة و [[[شیخ مفید]]]] در کتاب الجمل این [[نامه]] را گزارش کرده‌اند<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 815.</ref>. | ||
==فرازی از نامه== | ==فرازی از نامه== | ||
*در برخورد با مردم و در نشستن با ایشان و داوری میان آنان گشاده‌رو باش. از خشم حذر کن، که آن سبک‌سری و انگیزه شیطانی است. آگاه باش آنچه تو را به خدا نزدیک کند از آتش جهنم دور سازد، و آنچه تو را از خدا دور کند به آتش نزدیک خواهد کرد<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 815.</ref>. | *در [[برخورد با مردم]] و در نشستن با ایشان و [[داوری]] میان آنان [[گشاده‌رو]] باش. از [[خشم]] حذر کن، که آن [[سبک‌سری]] و انگیزه [[شیطانی]] است. [[آگاه]] باش آنچه تو را به [[خدا]] نزدیک کند از [[آتش جهنم]] دور سازد، و آنچه تو را از [[خدا]] دور کند به [[آتش]] نزدیک خواهد کرد<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 815.</ref>. | ||
== پرسش‌های وابسته == | == پرسش‌های وابسته == | ||