اذاعه: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۰: خط ۱۰:


==مقدمه==
==مقدمه==
*[[اذاعه]]: شایع‌ کردن، فاش‌ ساختن، آشکار کردن و نشر دادن؛ اصل آن "ذیع" به معنای انتشار و فاش‌ شدن <ref>ابن‌منظور، لسان العرب، ج۸، ص۹۹. اسماعیل بن حماد جوهری، الصحاح، ج۳، ص۱۲۱۱.</ref>.
*اذاعه: شایع‌ کردن، فاش‌ ساختن، آشکار کردن و نشر دادن؛ اصل آن "ذیع" به معنای انتشار و فاش‌ شدن <ref>ابن‌منظور، لسان العرب، ج۸، ص۹۹. اسماعیل بن حماد جوهری، الصحاح، ج۳، ص۱۲۱۱.</ref>.
*{{متن قرآن|وَإِذَا جَاءَهُمْ أَمْرٌ مِنَ الْأَمْنِ أَوِ الْخَوْفِ أَذَاعُوا بِهِ}}<ref>«و هنگامی که خبری از ایمنی یا بیم به ایشان برسد آن را فاش می‌کنند» سوره نساء، آیه ۸۳.</ref>.
*{{متن قرآن|وَإِذَا جَاءَهُمْ أَمْرٌ مِنَ الْأَمْنِ أَوِ الْخَوْفِ أَذَاعُوا بِهِ}}<ref>«و هنگامی که خبری از ایمنی یا بیم به ایشان برسد آن را فاش می‌کنند» سوره نساء، آیه ۸۳.</ref>.
*افشا و پراکندن برخی [[اخبار]]، چه اطلاعات محرمانه داخلی و چه شایعات و خبرهای [[دروغ]]، از سوی [[کفار]] و افراد نفوذی در [[جامعه اسلامی]] موجب [[تفرقه]]، [[اختلاف]] و [[تضعیف]] [[جامعه اسلامی]] می‌گردد. در این [[آیه شریفه]] چنین کاری [[سرزنش]] شده است<ref>سیدمحمدحسین طباطبایی، المیزان، ج۵، ص۲۱-۲۲.</ref>.
*افشا و پراکندن برخی [[اخبار]]، چه اطلاعات محرمانه داخلی و چه شایعات و خبرهای [[دروغ]]، از سوی [[کفار]] و افراد نفوذی در [[جامعه اسلامی]] موجب [[تفرقه]]، [[اختلاف]] و [[تضعیف]] [[جامعه اسلامی]] می‌گردد. در این [[آیه شریفه]] چنین کاری [[سرزنش]] شده است<ref>سیدمحمدحسین طباطبایی، المیزان، ج۵، ص۲۱-۲۲.</ref>.

نسخهٔ ‏۲۰ ژوئن ۲۰۲۰، ساعت ۱۴:۵۱

متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.
اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل اذاعه (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

منابع

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. ابن‌منظور، لسان العرب، ج۸، ص۹۹. اسماعیل بن حماد جوهری، الصحاح، ج۳، ص۱۲۱۱.
  2. «و هنگامی که خبری از ایمنی یا بیم به ایشان برسد آن را فاش می‌کنند» سوره نساء، آیه ۸۳.
  3. سیدمحمدحسین طباطبایی، المیزان، ج۵، ص۲۱-۲۲.
  4. وهبة بن مصطفی زحیلی، التفسیر المنیر، ج۵، ص‌۱۷۶-۱۷۷.
  5. حسین متفکر، جنگ روانی، ص۱۸. صلاح نصر، جنگ روانی، ص۸۹.
  6. نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص:۶۱-۶۲.