هانی بن نیار انصاری: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(←مقدمه) |
||
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
* | *أبو بردة هانی بن نیار از [[انصار]] است که در [[عقبه دوم]] همراه هفتاد نفر<ref>پس از آن‌که جمعی از قبیله اوس مدینه به مکه آمدند و با روبه رو شدن با منطق قرآنی پیامبر اسلام تحت تأثیر معنوی آن حضرت قرار گرفتند، اسلام آوردند و از رسول خدا برای هدایت مردم مدینه راهنما خواستند، و حضرت جناب مصعب بن عمیر را همراه آنان به مدینه فرستاد. و طولی نکشید که دوازده نفر به نمایندگی از طرف مردم مدینه به مکه آمدند و با پیامبر خدا را ملاقات کردند و ایمان خود را ابراز کردند و با شنیدن حقایقی از اسلام به مدینه بازگشتند و باعث ترویج اسلام در مدینه شدند. این ملاقات معروف به اصحاب عقبه اولی است و در سال بعد مجددا هفتاد مرد و دو زن از دو طایفه اوس و خزرج از مدینه به مکه آمدند و با پیامبر خدا و ملاقات کردند و ایمان آوردند و پس از بیعت واعلان وفاداری، حضرت را به مدینه دعوت نمودند، این بیعت معروف به بیعت عقبه دوم است. و ابو بردة بن نیاز در همین جمع هفتاد نفری در مکه به پیامبر خدا ایمان آورد. تاریخ یعقوبی، ج۲، ص۳۷.</ref> با [[پیامبر]] [[بیعت]] کرد<ref>اسد الغابه، ج۵، ص۱۴۶.</ref>. | ||
*[[ابن ابی الحدید]] می‌نویسد: وی مردی [[شجاع]] و [[دلاور]] بود که در [[جنگ‌های صدر اسلام]] در رکاب [[پیامبر]]{{صل}} مردانه جنگید و در [[جنگ بدر]]، چند تن از [[کفار]] را به [[هلاکت]] رساند و با [[افتخار]] و [[سربلندی]] در محضر [[پیامبر]]، [[بشارت]] [[پیروزی]] خود را داد<ref>شرح ابن ابی الحدید، ج۱۴، ص۱۶۱.</ref>. | *[[ابن ابی الحدید]] می‌نویسد: وی مردی [[شجاع]] و [[دلاور]] بود که در [[جنگ‌های صدر اسلام]] در رکاب [[پیامبر]]{{صل}} مردانه جنگید و در [[جنگ بدر]]، چند تن از [[کفار]] را به [[هلاکت]] رساند و با [[افتخار]] و [[سربلندی]] در محضر [[پیامبر]]، [[بشارت]] [[پیروزی]] خود را داد<ref>شرح ابن ابی الحدید، ج۱۴، ص۱۶۱.</ref>. | ||
*[[واقدی]] [[نقل]] می‌کند که در [[جنگ احد]] فقط دو اسب برای [[سپاه اسلام]] بود: یک اسب برای [[رسول خدا]]{{صل}} و دیگری برای ابو برده بن نیار انصاری<ref>اسد الغابه، ج۵، ص۱۴۶.</ref>. | *[[واقدی]] [[نقل]] می‌کند که در [[جنگ احد]] فقط دو اسب برای [[سپاه اسلام]] بود: یک اسب برای [[رسول خدا]]{{صل}} و دیگری برای ابو برده بن نیار انصاری<ref>اسد الغابه، ج۵، ص۱۴۶.</ref>. | ||
نسخهٔ ۳۰ ژوئیهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۱۰:۱۵
متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.
- اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
- در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل هانی بن نیار انصاری (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
- أبو بردة هانی بن نیار از انصار است که در عقبه دوم همراه هفتاد نفر[۱] با پیامبر بیعت کرد[۲].
- ابن ابی الحدید می‌نویسد: وی مردی شجاع و دلاور بود که در جنگ‌های صدر اسلام در رکاب پیامبر(ص) مردانه جنگید و در جنگ بدر، چند تن از کفار را به هلاکت رساند و با افتخار و سربلندی در محضر پیامبر، بشارت پیروزی خود را داد[۳].
- واقدی نقل می‌کند که در جنگ احد فقط دو اسب برای سپاه اسلام بود: یک اسب برای رسول خدا(ص) و دیگری برای ابو برده بن نیار انصاری[۴].
- او در جنگ‌های زمان خلافت امیرمؤمنان علی(ع) (جمل، صفین و نهروان) در رکاب آن حضرت جنگید و به زودی (یعنی در ابتدای حکومت معاویه) از دنیا رفت[۵].[۶]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ پس از آن‌که جمعی از قبیله اوس مدینه به مکه آمدند و با روبه رو شدن با منطق قرآنی پیامبر اسلام تحت تأثیر معنوی آن حضرت قرار گرفتند، اسلام آوردند و از رسول خدا برای هدایت مردم مدینه راهنما خواستند، و حضرت جناب مصعب بن عمیر را همراه آنان به مدینه فرستاد. و طولی نکشید که دوازده نفر به نمایندگی از طرف مردم مدینه به مکه آمدند و با پیامبر خدا را ملاقات کردند و ایمان خود را ابراز کردند و با شنیدن حقایقی از اسلام به مدینه بازگشتند و باعث ترویج اسلام در مدینه شدند. این ملاقات معروف به اصحاب عقبه اولی است و در سال بعد مجددا هفتاد مرد و دو زن از دو طایفه اوس و خزرج از مدینه به مکه آمدند و با پیامبر خدا و ملاقات کردند و ایمان آوردند و پس از بیعت واعلان وفاداری، حضرت را به مدینه دعوت نمودند، این بیعت معروف به بیعت عقبه دوم است. و ابو بردة بن نیاز در همین جمع هفتاد نفری در مکه به پیامبر خدا ایمان آورد. تاریخ یعقوبی، ج۲، ص۳۷.
- ↑ اسد الغابه، ج۵، ص۱۴۶.
- ↑ شرح ابن ابی الحدید، ج۱۴، ص۱۶۱.
- ↑ اسد الغابه، ج۵، ص۱۴۶.
- ↑ اسد الغابه، ج۵، ص۱۴۶.
- ↑ ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۱، ص۸۵-۸۶.