هانی بن نیار انصاری

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
هانی بن نیار انصاری
تصویر نمادین جنگ صفین
نام کاملأبو بردة هانی بن نیار
جنسیتمرد
از قبیلهقضاعه
پدرنیار بن عمرو بن عبید بن عمرو بن کلاب
مادرام‌سعد دختر ساعدة بن جشم
پسرعبدالرحمان بن هانی بن نیار انصاری
خویشاوندان
محل زندگی
درگذشت۴۱ هجری، مدینه
از اصحابامام علی
حضور در جنگ
مشخصات حدیثی
مشایخ اوابوموسی اشعری
راویان از او

مقدمه

أبو بردة هانی بن نیار از انصار است که در عقبه دوم همراه هفتاد نفر[۱] با پیامبر بیعت کرد[۲].

ابن ابی الحدید می‌نویسد: وی مردی شجاع و دلاور بود که در جنگ‌های صدر اسلام در رکاب پیامبر (ص) مردانه جنگید و در جنگ بدر، چند تن از کفار را به هلاکت رساند و با افتخار و سربلندی در محضر پیامبر، بشارت پیروزی خود را داد[۳].

واقدی نقل می‌کند که در جنگ احد فقط دو اسب برای سپاه اسلام بود: یک اسب برای رسول خدا (ص) و دیگری برای ابو برده بن نیار انصاری[۴].

او در جنگ‌های زمان خلافت امیرمؤمنان علی (ع) (جمل، صفین و نهروان) در رکاب آن حضرت جنگید و به زودی (یعنی در ابتدای حکومت معاویه) از دنیا رفت[۵].[۶]

مشایخ در روایت

روایت‌کنندگان از او

فهرست راویان

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. پس از آن‌که جمعی از قبیله اوس مدینه به مکه آمدند و با روبه رو شدن با منطق قرآنی پیامبر اسلام تحت تأثیر معنوی آن حضرت قرار گرفتند، اسلام آوردند و از رسول خدا برای هدایت مردم مدینه راهنما خواستند، و حضرت جناب مصعب بن عمیر را همراه آنان به مدینه فرستاد. و طولی نکشید که دوازده نفر به نمایندگی از طرف مردم مدینه به مکه آمدند و با پیامبر خدا را ملاقات کردند و ایمان خود را ابراز کردند و با شنیدن حقایقی از اسلام به مدینه بازگشتند و باعث ترویج اسلام در مدینه شدند. این ملاقات معروف به اصحاب عقبه اولی است و در سال بعد مجددا هفتاد مرد و دو زن از دو طایفه اوس و خزرج از مدینه به مکه آمدند و با پیامبر خدا و ملاقات کردند و ایمان آوردند و پس از بیعت واعلان وفاداری، حضرت را به مدینه دعوت نمودند، این بیعت معروف به بیعت عقبه دوم است. و ابو بردة بن نیاز در همین جمع هفتاد نفری در مکه به پیامبر خدا ایمان آورد. تاریخ یعقوبی، ج۲، ص۳۷.
  2. اسد الغابه، ج۵، ص۱۴۶.
  3. شرح ابن ابی الحدید، ج۱۴، ص۱۶۱.
  4. اسد الغابه، ج۵، ص۱۴۶.
  5. اسد الغابه، ج۵، ص۱۴۶.
  6. ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۱، ص۸۵-۸۶.
  7. موسوعة الحدیث
  8. موسوعة الحدیث