ذکر مصیبت: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۸ سپتامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۱:۵۴

متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.

این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

ذکر مصیبت در حدیث | ذکر مصیبت در معارف و سیره حسینی

در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل ذکر مصیبت (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

ذکر مصیبت: سنّتی در جهت احیای یاد و نام ائمه و مطرح نگه داشتن حادثۀ عاشورا.

مقدمه

در این برنامه، چه بصورت مقطع پایانی سخنرانی و موعظه و چه بصورت مستقل، حوادث کربلا و کیفیّت شهادت امام حسین(ع) و یاران او و نیز امامان دیگر بصورتی سوزناک نقل می‌‌شود که سبب تحریک عواطف و گریستن بر سید الشهدا می‌‌گردد. نقل حوادث بر اساس مقتل‌ها انجام می‌‌گیرد و شایسته است که از منابع معتبر و شعرهای خوب استفاده می‌‌شود تا موجب وهن به مقام معصومین و خاندان عصمت نگردد.
امام سجاد(ع) که بیست سال به یاد عاشورا می‌‌گریست، می‌فرمود یاد شهادت فرزندان فاطمه چشمانم را پر اشک می‌‌کند: «إِنِّي لَمْ أَذْكُرْ مَصْرَعَ بَنِي فَاطِمَةَ إِلَّا خَنَقَتْنِي لِذَلِكَ عَبْرَةٌ»^[۱]. با این حساب، یاد حادثه و یادآوری آن مظلومیّت‌ها خودش کافی است تا مستمعان را بگریاند و نیازی به آمیختن دروغ یا نقل حرف‌های بی اساس در ذکر مصیبت و مرثیه خوانی نیست.
ذکر مصیبت، سبب تعمیق نهضت حسینی و پیوند عاطفی و قلبی شیعه با سیدالشهدا است و نقشۀ دشمنان اهل بیت را که کوشش در محو جنایات خویش داشتند، نقش بر آب می‌‌کند و جامعه را هوادار اهل بیت و خصم ظالمان می‌‌پرورد^[۲].
البته باید ذاکران و مرثیه‌خوانان، هم شایستگی این منصب حسّاس را داشته باشند و هم در محتوای مرثیه‌خوانی خود دقّت داشته باشند و نصایح بزرگان را در آداب آن به کار بندند^[۳].

جستارهای وابسته

منابع

محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا

پانویس

با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:

↑ بحار الأنوار، ج۴۵، ص۱۰۹.
↑ ر.ک: «نقش انقلابی یاد و یادآوران»، شریعتی. بحار الأنوار، ج۴۴، ص۲۷۸، احادیث گریستن و عزاداری بر سید الشهداء را آورده است.
↑ محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۱۹۴.

[1] بحار الأنوار، ج۴۵، ص۱۰۹.

[2] ر.ک: «نقش انقلابی یاد و یادآوران»، شریعتی. بحار الأنوار، ج۴۴، ص۲۷۸، احادیث گریستن و عزاداری بر سید الشهداء را آورده است.

[3] محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۱۹۴.

[۱]

[۲]

[۳]

@@ خط ۸: / خط ۸: @@
 : <div style="background-color: rgb(206,242, 299); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل '''[[ذکر مصیبت (پرسش)]]''' قابل دسترسی خواهند بود.</div>
 <div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;">
-'''ذکر مصیبت''': سنّتی در جهت احیای یاد و نام [[ائمّه]] و مطرح نگه داشتن حادثۀ [[عاشورا]].
+'''ذکر مصیبت''': سنّتی در جهت احیای یاد و نام [[ائمه]] و مطرح نگه داشتن حادثۀ [[عاشورا]].
 ==مقدمه==
-در این برنامه، چه بصورت مقطع پایانی [[سخنرانی]] و [[موعظه]] و چه بصورت مستقل، حوادث [[کربلا]] و کیفیّت [[شهادت امام حسین]]{{ع}} و [[یاران]] او و نیز [[امامان]] دیگر بصورتی سوزناک [[نقل]] می‌‌شود که سبب تحریک [[عواطف]] و [[گریستن]] بر [[سید الشهدا]] می‌‌گردد. [[نقل]] حوادث بر اساس مقتل‌ها انجام می‌‌گیرد و [[شایسته]] است که از منابع معتبر و شعرهای خوب استفاده می‌‌شود تا موجب وهن به [[مقام]] [[معصومین]] و [[خاندان عصمت]] نگردد.
+*در این برنامه، چه بصورت مقطع پایانی [[سخنرانی]] و [[موعظه]] و چه بصورت مستقل، حوادث [[کربلا]] و کیفیّت [[شهادت امام حسین]]{{ع}} و [[یاران]] او و نیز [[امامان]] دیگر بصورتی سوزناک [[نقل]] می‌‌شود که سبب تحریک [[عواطف]] و [[گریستن]] بر [[سید الشهدا]] می‌‌گردد. [[نقل]] حوادث بر اساس مقتل‌ها انجام می‌‌گیرد و [[شایسته]] است که از منابع معتبر و شعرهای خوب استفاده می‌‌شود تا موجب وهن به [[مقام]] [[معصومین]] و [[خاندان عصمت]] نگردد.
-[[امام سجاد]]{{ع}} که بیست سال به یاد [[عاشورا]] می‌‌گریست، می‌فرمود یاد [[شهادت]] [[فرزندان فاطمه]] چشمانم را پر [[اشک]] می‌‌کند: {{متن حدیث|إِنِّي لَمْ أَذْكُرْ مَصْرَعَ بَنِي فَاطِمَةَ إِلَّا خَنَقَتْنِي لِذَلِكَ عَبْرَةٌ}}<ref>بحار الأنوار، ج۴۵، ص۱۰۹.</ref>. با این حساب، یاد حادثه و [[یادآوری]] آن مظلومیّت‌ها خودش کافی است تا مستمعان را بگریاند و نیازی به آمیختن [[دروغ]] یا [[نقل]] حرف‌های بی اساس در ذکر [[مصیبت]] و مرثیه خوانی نیست.
+*[[امام سجاد]]{{ع}} که بیست سال به یاد [[عاشورا]] می‌‌گریست، می‌فرمود یاد [[شهادت]] [[فرزندان فاطمه]] چشمانم را پر [[اشک]] می‌‌کند: {{متن حدیث|إِنِّي لَمْ أَذْكُرْ مَصْرَعَ بَنِي فَاطِمَةَ إِلَّا خَنَقَتْنِي لِذَلِكَ عَبْرَةٌ}}<ref>بحار الأنوار، ج۴۵، ص۱۰۹.</ref>. با این حساب، یاد حادثه و [[یادآوری]] آن مظلومیّت‌ها خودش کافی است تا مستمعان را بگریاند و نیازی به آمیختن [[دروغ]] یا [[نقل]] حرف‌های بی اساس در ذکر [[مصیبت]] و مرثیه خوانی نیست.
-ذکر [[مصیبت]]، سبب تعمیق [[نهضت حسینی]] و [[پیوند عاطفی]] و [[قلبی]] [[شیعه]] با سیّد الشهداست و نقشۀ [[دشمنان اهل بیت]] را که کوشش در محو جنایات خویش داشتند، نقش بر آب می‌‌کند و [[جامعه]] را [[هوادار اهل بیت]] و [[خصم]] [[ظالمان]] می‌‌پرورد<ref>ر.ک: «نقش انقلابی یاد و یادآوران»، شریعتی. بحار الأنوار، ج۴۴، ص۲۷۸، احادیث گریستن و عزاداری بر سید الشهداء را آورده است.</ref>.
+*ذکر [[مصیبت]]، سبب تعمیق [[نهضت حسینی]] و [[پیوند عاطفی]] و [[قلبی]] [[شیعه]] با [[سیدالشهدا]] است و نقشۀ [[دشمنان اهل بیت]] را که کوشش در محو جنایات خویش داشتند، نقش بر آب می‌‌کند و [[جامعه]] را [[هوادار اهل بیت]] و [[خصم]] [[ظالمان]] می‌‌پرورد<ref>ر.ک: «نقش انقلابی یاد و یادآوران»، شریعتی. بحار الأنوار، ج۴۴، ص۲۷۸، احادیث گریستن و عزاداری بر سید الشهداء را آورده است.</ref>.
-البته باید ذاکران و مرثیه‌خوانان، هم [[شایستگی]] این [[منصب]] حسّاس را داشته باشند و هم در محتوای مرثیه‌خوانی خود دقّت داشته باشند و [[نصایح]] بزرگان را در [[آداب]] آن به کار بندند<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۱۹۴.</ref>.
+*البته باید ذاکران و مرثیه‌خوانان، هم [[شایستگی]] این [[منصب]] حسّاس را داشته باشند و هم در محتوای مرثیه‌خوانی خود دقّت داشته باشند و [[نصایح]] بزرگان را در [[آداب]] آن به کار بندند<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۱۹۴.</ref>.
 == جستارهای وابسته ==