اذاعه در فقه سیاسی

متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.

اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث اذاعه است. "اذاعه" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

اذاعه در قرآن | اذاعه در حدیث | اذاعه در فقه سیاسی

در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل اذاعه (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

• اذاعه: شایع‌ کردن، فاش‌ ساختن، آشکار کردن و نشر دادن؛ اصل آن "ذیع" به معنای انتشار و فاش‌ شدن .
• ﴿وَإِذَا جَاءَهُمْ أَمْرٌ مِنَ الْأَمْنِ أَوِ الْخَوْفِ أَذَاعُوا بِهِ﴾.
• افشا و پراکندن برخی اخبار، چه اطلاعات محرمانه داخلی و چه شایعات و خبرهای دروغ، از سوی کفار و افراد نفوذی در جامعه اسلامی موجب تفرقه، اختلاف و تضعیف جامعه اسلامی می‌گردد. در این آیه شریفه چنین کاری سرزنش شده است.
• اخباری که مصالح عمومی و امنیت اجتماعی به آنها بستگی دارد، مانند اسرار ملی، فاش‌ کردنی و انتشار دادنی نیستند؛ زیرا تضعیف حکومت و جامعه اسلامی را به دنبال دارند؛ بر این اساس دولت‌های امروزی کنترل اخبار مربوط به امنیت ملی و شیوه انتشار آنها را از وظایف خود می‌دانند.
• امروز در عرصه سیاست بین‌الملل راه‌اندازی جنگ نرم یا عملیات روانی، از ابزارهای کارآمد تضعیف دشمن از طریق اشاعه اخبار و اطلاعات نادرست در جبهه مقابل در زمینه‌های مختلف محسوب می‌شود و "پدافند غیر عامل" یکی از روش‌های مقابله با این نوع جنگ است.
• جنگ روانی عبارت است از "مجموعه اقدامات یک کشور برای اثر گذاری و نفوذ در عقاید و رفتار دولت‌ها و مردم خارجی در جهت مطلوب که با ابزارهایی غیر از ابزارهای نظامی، سیاسی، اقتصادی انجام می‌شود". در این میان تبلیغات رکن اساسی جنگ روانی است.

منابع

• نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم

پانویس