ارهاق در فقه سیاسی

متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.

اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث ارهاق است. "ارهاق" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

ارهاق در قرآن | ارهاق در حدیث | ارهاق در فقه سیاسی

در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل ارهاب (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

• ارهاق: وادار کردن، رساندن. اصل آن "رهق" به معنای فراگرفتن شیء، شی‌ء دیگر را یا پوشانده‌ شدن به آنچه مکروه داشته می‌شود و به معنای سرکشی و ستم، ظلم و عیب است.
• ﴿فَخَشِينَا أَنْ يُرْهِقَهُمَا طُغْيَانًا وَكُفْرًا﴾.
• این آیه شریفه به قصه حضرت موسی و خضر(ع) اشاره دارد که در سفر خود به پسری رسیدند و خضر(ع) او را کشت و موسی(ع) به این عمل خضر(ع) اعتراض کرد. در پایان سفر خضر(ع) علت قتل آن پسر را چنین بیان می‌کند: ترسیدم این پسر با کفر و طغیان، پدر و مادر خود را به گمراهی بکشاند و اغوا کند.
• برخی آیه را این‌گونه ترجمه کرده‌اند که ترسیدیم این پسر والدین خود را به طغیان و کفر وا دارد، به واسطه تأثیر پذیری روحی و عاطفی که از او دارند. در قرآن کریم از اغوا و به‌گمراهی‌ کشاندن به قهر و کراهت یا به سوی مکروهات و ضد ارزش‌ها، به‌ شدت نهی شده است.

منابع

• نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم

پانویس