افساد

اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

افساد در قرآن | افساد در حدیث | افساد در فقه سیاسی

در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل افساد (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

• افساد: خروج چیزی از اعتدال (کم یا زیاد) یا آنچه حصول آن موجب اختلال در نظم و اعتدال می‌گردد؛ در مقابل صلاح.
• ﴿وَإِذَا قِيلَ لَهُمْ لَا تُفْسِدُوا فِي الْأَرْضِ قَالُوا إِنَّمَا نَحْنُ مُصْلِحُونَ﴾.
• فساد صفت فعل خارجی انسان واقع می‌شود. عمدتاً در عرصه مسائل اجتماعی تحقق می‌یابد و جامع کارهای بد و پلیدکاری‌ها در اجتماع و ضد ارزش‌ها و ناهنجاری‌ها در فرهنگ قرآنی است. مصادیق فساد در قرآن کریم بسیار است؛ برخی از مهم‌ترین آنها عبارت‌اند از: هلاکت و نابودی، برهم‌خوردن نظم، فتنه و آشوب، تباه‌کردن ملک و حکومت، دزدی و کارهای خلاف، ظلم و نافرمانی، قتل پیامبران الهی، بازگشتن به خوی جاهلی، خونریزی، ویرانی و تخریب، سرقت مسلحانه، ایجاد رعب، ناامن‌کردن جاده‌ها.
• اصلاح جامعه و مردم به جلوگیری از فساد است و فریضه نهی‌ از منکر همه مردم را به مبارزه با مفاسد اجتماعی دعوت می‌کند. هدف همه انبیای الهی که مصلحان جوامع بشری بوده‌اند، برچیدن فساد و تباهی از روی زمین بوده است.

منابع

• نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم

جستارهای وابسته

• فساد
• افساد فی الارض
• مفسد
• مفسد فی الارض
• محاربه
• حرابه

پانویس