امت وسط

اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

امت وسط در قرآن - امت وسط در حدیث

امّت وسط عبارت است از گروه معتدل، نیکو و پسندیده به‌کار می‌رود. امّت وسط در قرآن: ﴿وَكَذَلِكَ جَعَلْنَاكُمْ أُمَّةً وَسَطًا لِتَكُونُوا شُهَدَاءَ عَلَى النَّاسِ﴾ به گروهی گفته شده که از خطا و لغزش مصون بوده، واسطه بین پیامبر(ص) و مردم و بر اعمال مردم گواه‌اند.

مقدمه

قرآن کریم، امت اسلام را به نام «امت وسط» نامیده است: ﴿وَكَذَلِكَ جَعَلْنَاكُمْ أُمَّةً وَسَطًا لِتَكُونُوا شُهَدَاءَ عَلَى النَّاسِ وَيَكُونَ الرَّسُولُ عَلَيْكُمْ شَهِيدًا﴾، این تعبیر، تعبیر فوق‌العاده‌ای است. امت و قوم و جمعیتی که واقعاً و حقیقتاً دست‌پرورده قرآن کریم باشند، از افراط و تفریط، از کندروی و تندروی، ازچپ‌روی و راست‌روی، از همه اینها برکنارند.

معناشناسی

واژه امّت به معنای گروهی است که دارای وجه مشترک مانند زبان، مکان و دین واحد باشند. وسط را در لغت به معتدل، میانه، میان دو چیز، آنچه دارای دو طرف مساوی باشد یا به لوازم این معانی یعنی، نیکو، پسندیده و خیر تفسیر کرده‌اند، بنابراین، ترکیب وصفی «امّت وسط» در گروه معتدل، نیکو و پسندیده به‌کار می‌رود.

منابع

1. زکریایی، محمد علی، فرهنگ مطهر
2. ربانی، سید جعفر، مقاله «امت»، دائرة المعارف قرآن کریم ج۴

پانویس