تمسک به قرآن در حدیث

این مدخل از زیرشاخه‌های بحث اهل بیت و وظایف رفتاری و عملی امت نسبت به اهل بیت است. "تمسک به قرآن" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

تمسک به قرآن در قرآن - تمسک به قرآن در حدیث - تمسک به قرآن در کلام اسلامی - تمسک به قرآن در اخلاق اسلامی

در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل تمسک به قرآن (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

احادیث مربوطه

1. امام صادق(ع) فرمودند: "خداوند عزیز جبّار کتابش را بر شما نازل کرده است، او راست‌گوی مهربان است، در آن کتاب اخبار شما و آنان که پیش از شما بودند و آنان که بعد از شما خواهند بود و اخبار آسمان و زمین آمده است، و اگر کسی نزد شما بیاید و از این امور شما را آگاه سازد، تعجّب خواهید کرد"؛
2. پیامبر اکرم(ص) فرمودند: وقتی فتنه‌ها مانند پاره‌های شب تاریک شما را در بر گرفت، بر شما باد که به قرآن تمسّک کنید... هرکس قرآن را پیشاپیش خود نهاد او را به بهشت رهنمون می‌شود، و هرکس آن را پشت سر خود نهاد او را به جهنّم می‌راند"؛
3. پیامبر اکرم(ص) فرمودند: "من اوّلین کسی هستم که در قیامت بر خداوند عزیز جبّار وارد می‌شوم، و کتاب او و اهل بیت من و زان پس امّت من وارد می‌شوند، آنگاه از امّتم سؤال می‌کنم که با کتاب خدا و اهل بیت من چه کردید".
4. امام صادق(ع) از پدران خود نقل می‌فرمایند: "مردی از دردی که در سینه داشت به نزد پیامبر اکرم(ص) شکایت بُرد. آن حضرت فرمودند: به وسیله قرآن خود را مداوا کن، چه خداوند متعال می‌فرماید: ﴿وَشِفَاءٌ لِمَا فِي الصُّدُورِ﴾.
5. "امام سجاد(ع) می‌فرمایند: اگر هرکس که بین مشرق و مغرب زمین است بمیرد، چون قرآن به همراه من باشد دچار وحشت نخواهم شد".
6. پیامبر اکرم(ص) می‌فرمایند: "اهل قرآن در بالاترین درجه انسان‌ها به جز از پیامبران و مرسلان قرار دارند، از این‌رو حقوق اهل قرآن را کوچک مدارید، که آنان نزد خداوند عزیز جبّار مرتبه‌ای بلند دارند"؛
7. پیامبر اکرم(ص) فرمودند: "قرآن را فراگیرید، چه قرآن در روز قیامت نزد صاحب خود به صورت جوانی زیبا و خوش رنگ می‌آید... سپس به کسی که قرآن را فراگرفته گفته می‌شود: بخوان و بالا رو، زان پس هر یک آیه را که بخواند یک درجه بالا می‌رود".
8. امام صادق(ع)فرمودند: "هرکس قرآن بخواند، بی‌نیاز است و هیچ فقری بعد از آن نخواهد بود، و اگر کسی قرآن نخواند هیچ بی‌نیازی‌ای ندارد".
9. امام کاظم(ع) به مردی حفص نام فرمودند: "آیا دوست داری که همیشه در دنیا بمانی؟ گفت: آری! فرمودند: چرا؟ گفت: تا بتوانم ﴿قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ﴾ را بخوانم. آن حضرت پس از جواب او لحظاتی ساکت شدند، و زان پس فرمودند: ای حفص! هرکس از دوستان و شیعیان ما بمیرد در حالی که قرآن را به خوبی فرانگرفته، در قبر او را آموزش می‌دهند تا خداوند به واسطه آن، مقام او را بلند سازد، چه درجات بهشت به اندازه تعداد آیات قرآن است، که به هرکس می‌گویند: بخوان و بالا رو، او هم می‌خواند و بالا می‌رود. حفص گوید: من هیچ‌کس را ندیدم که بیشتر از امام کاظم(ع) از خوف و رجاء هم‌زمان بهره‌مند باشد، قرائت ایشان حزن‌انگیز بود و چون قرآن می‌خواند گویا با کسی سخن می‌گفت".

منابع

• مظاهری، حسین، دانش اخلاق اسلامی ج۴

پانویس