شماتت در فقه اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">\n: +)) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{امامت}} | {{امامت}} | ||
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث '''[[شماتت]]''' است. "'''شماتت'''" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div> | |||
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[شماتت در قرآن]] - [[شماتت در فقه اسلامی]] - [[نفی شماتت در معارف دعا و زیارات]] - [[نفی شماتت در معارف و سیره سجادی]] - [[نفی شماتت در معارف و سیره نبوی]]</div> | |||
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> | <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> | ||
نسخهٔ ۱۰ نوامبر ۲۰۲۱، ساعت ۲۳:۴۱
اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث شماتت است. "شماتت" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
شماتت در قرآن - شماتت در فقه اسلامی - نفی شماتت در معارف دعا و زیارات - نفی شماتت در معارف و سیره سجادی - نفی شماتت در معارف و سیره نبوی
مقدمه
شماتت: خشنودی از اتفاق ناخوشایند رخ داده برای دیگری.
اظهار شادمانی از بلایی که برای برادر دینی (مؤمن) رخ داده حرام است. [۱] در حدیثی از امام صادق(ع) آمده است: "کسی که برادر دینی خود را بر گرفتاری ایکه برایش پیش آمده شماتت کند، از دنیا نمیرود، مگر آنکه بدان گرفتاری مبتلا شود". و در حدیثی دیگر از رسول خدا(ص) آمده است: "نسبت به برادر دینی خود اظهار شماتت مکن که (اگر چنین کنی) خداوند او را مورد لطف و مرحمت خود قرار داده و تو را مبتلا میگرداند"[۲]
شماتت کردن مسلمان موجب تعزیر است[۳].[۴]
منابع
پانویس
- ↑ جواهر الکلام، ج۴۱، ص:۵۸
- ↑ وسائل الشیعة، ج۳، ص:۲۶۶
- ↑ کتاب السرائر، ج۳، ص:۵۳۰.
- ↑ هاشمی شاهرودی، سید محمود، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت ج۴، صفحه ۷۲۳.