ترجمه‌های نهج البلاغه

اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث نهج البلاغه است. "نهج البلاغه" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

نهج البلاغه در تاریخ اسلامی - نهج البلاغه در کلام اسلامی

در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل نهج البلاغه (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

• نهج البلاغه از دیرباز مورد توجه مترجمان نیز بوده است. بسیاری از مترجمان پرسی‌گوی اقدام به ترجمه تمام نهج البلاغه یا بخشی از آن کرده‌اند. نامه ۵۳ نهج البلاغه، فرمان امام به مالک اشتر، به دلیل اصول سیاست و حکومت‌داری بسیار مورد توجه گروه مترجمان قرار گرفته است. این فرمان را اولین‌بار حسین بن محمد بن ابی‌الرضا حسینی علوی آوی در سال ۷۲۹ ق ترجمه کرد و تاکنون حدود ۱۴۰ ترجمه و شرح بر این فرمان نگاشته شده است
• چندی از علما و اندیشمندان نیز به ترجمه تمام متن نهج البلاغه مبادرت ورزیده‌اند. اولین ترجمه نهج البلاغه مربوط به قرن پنجم و ششم هجری است. پس از آن شرح و ترجمه مولی فتح الله کاشانی از علمای قرن یازدهم با عنوان تنبیه الغافلین و تذکرة العارفین نیز از اهمیت بالایی برخوردار است. در سال‌های اخیر نیز بسیاری از اندیشه‌ورزان به ترجمه نهج البلاغه اقدام کرده‌اند که ضمن ارج نهادن به همه، به‌نام برخی از آنان اشاره می‌کنیم: علی نقی فیض الاسلام؛ ناصر مکارم شیرازی؛ عبدالمحمد آیتی؛ سید جعفر شهیدی؛ سید جمال الدین دین‌پرور؛ محمود افتخارزاده؛ ناصر احمدزاده؛ حسین ابن شرف‌الدین اردبیلی؛ جواد فاضل؛ سید کاظم ارفع؛ حسین استاد ولی؛ سید نبی‌الدین اولیایی؛ محمد تقی جعفری؛ محمد بهشتی؛ حسین انصاریان؛ محمد دشتی؛ میرزا حبیب الله خوئی؛ احمد سپهر خراسانی؛ فریدون سالکی؛ علی شیروانی؛ علی اصغر فقیهی؛ محمد مهدی فولادوند؛ مهدی شریعتی؛ داریوش شاهین؛ محمد جواد شریعت؛ محسن فارسی؛ حسین عمادزاده؛ کاظم عابدینی مطلق؛ اسدالله مبشری؛ عزیزالله کاسب؛ محمد مقیمی؛ مصطفی زمانی؛ فضل الله کمپانی؛ ابوالقاسم حالت؛ ناهید علی میرزایی

منابع

• دانشنامه نهج البلاغه ج۲

پانویس