فشل: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-\n\n\n +\n\n))
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==منابع== * +==منابع== {{منابع}} * ))
خط ۱۴: خط ۱۴:


==منابع==
==منابع==
{{منابع}}
* [[پرونده:1379779.jpg|22px]] [[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم''']]
* [[پرونده:1379779.jpg|22px]] [[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم''']]



نسخهٔ ‏۱۶ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۲۰:۰۳

اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل فشل (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

سستی در اراده، ضعف در تصمیم‌گیری[۱]، ترسو و مرعوب[۲] و ضعف با ترس[۳]. اصل آن به معنای سیلان و جاری‌شدن آب و قطعه‌ای از هودج [۴].

﴿وَأَطِيعُوا اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَلَا تَنَازَعُوا فَتَفْشَلُوا[۵].

قرآن کریم به مؤمنان دربارۀ سُستی و ضعف برخاسته از تنازع و اختلاف در اجتماع هشدار داده است.

در جامعه یکپارچه و مقتدر، وحدت کلمه و اجماع نظر و توافق جمعی برقرار می‌گردد و پایه‌های استواری دارد و در مقابل دشمنان همچون کوه استوار است؛ در مقابل آن جامعه‌ای قرار دارد که وفاق اجتماعی و همبستگی در آن بر اثر عدم اطاعت از خدا و رسول(ص) و تنازع به مخاطره افتاده است ﴿وَأَطِيعُوا اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَلَا تَنَازَعُوا فَتَفْشَلُوا وَتَذْهَبَ رِيحُكُمْ وَاصْبِرُوا[۶].[۷]

منابع

پانویس

  1. حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۹، ص۹۱.
  2. خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۶، ص۲۶۴.
  3. حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۶۳۷.
  4. ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۴، ص۵۰۴.
  5. «و از خداوند و پیامبرش فرمانبرداری کنید و در هم نیفتید که سست شوید و شکوهتان از میان برود و شکیبا باشید که خداوند با شکیبایان است» سوره انفال، آیه ۴۶.
  6. «و از خداوند و پیامبرش فرمانبرداری کنید و در هم نیفتید که سست شوید و شکوهتان از میان برود و شکیبا باشید که خداوند با شکیبایان است» سوره انفال، آیه ۴۶. سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج۹، ص۹۵.
  7. نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص: ۴۴۴-۴۴۵.