فشل
مقدمه
سستی در اراده، ضعف در تصمیمگیری[۱]، ترسو و مرعوب[۲] و ضعف با ترس[۳]. اصل آن به معنای سیلان و جاریشدن آب و قطعهای از هودج [۴].
﴿وَأَطِيعُوا اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَلَا تَنَازَعُوا فَتَفْشَلُوا﴾[۵].
قرآن کریم به مؤمنان دربارۀ سُستی و ضعف برخاسته از تنازع و اختلاف در اجتماع هشدار داده است.
در جامعه یکپارچه و مقتدر، وحدت کلمه و اجماع نظر و توافق جمعی برقرار میگردد و پایههای استواری دارد و در مقابل دشمنان همچون کوه استوار است؛ در مقابل آن جامعهای قرار دارد که وفاق اجتماعی و همبستگی در آن بر اثر عدم اطاعت از خدا و رسول (ص) و تنازع به مخاطره افتاده است ﴿وَأَطِيعُوا اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَلَا تَنَازَعُوا فَتَفْشَلُوا وَتَذْهَبَ رِيحُكُمْ وَاصْبِرُوا﴾[۶].[۷]
منابع
پانویس
- ↑ حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۹، ص۹۱.
- ↑ خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۶، ص۲۶۴.
- ↑ حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۶۳۷.
- ↑ ابنفارس، معجم مقاییس اللغة، ج۴، ص۵۰۴.
- ↑ «و از خداوند و پیامبرش فرمانبرداری کنید و در هم نیفتید که سست شوید و شکوهتان از میان برود و شکیبا باشید که خداوند با شکیبایان است» سوره انفال، آیه ۴۶.
- ↑ «و از خداوند و پیامبرش فرمانبرداری کنید و در هم نیفتید که سست شوید و شکوهتان از میان برود و شکیبا باشید که خداوند با شکیبایان است» سوره انفال، آیه ۴۶. سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج۹، ص۹۵.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص: ۴۴۴-۴۴۵.