ارهاق در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-''']] ==پانویس== {{پانویس}} +''']] {{پایان منابع}} ==پانویس== {{پانویس}})) |
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==منابع== +== منابع ==)) |
||
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
*برخی [[آیه]] را این‌گونه ترجمه کرده‌اند که ترسیدیم این پسر [[والدین]] خود را به [[طغیان]] و [[کفر]] وا دارد<ref>قرآن کریم، ترجمه ناصر مکارم شیرازی، ص۳۰۲.</ref>، به واسطه تأثیر پذیری [[روحی]] و [[عاطفی]] که از او دارند. در [[قرآن کریم]] از [[اغوا]] و به‌گمراهی کشاندن به [[قهر]] و [[کراهت]] یا به سوی مکروهات و ضد ارزش‌ها، به شدت [[نهی]] شده است<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص:۷۱-۷۲.</ref>. | *برخی [[آیه]] را این‌گونه ترجمه کرده‌اند که ترسیدیم این پسر [[والدین]] خود را به [[طغیان]] و [[کفر]] وا دارد<ref>قرآن کریم، ترجمه ناصر مکارم شیرازی، ص۳۰۲.</ref>، به واسطه تأثیر پذیری [[روحی]] و [[عاطفی]] که از او دارند. در [[قرآن کریم]] از [[اغوا]] و به‌گمراهی کشاندن به [[قهر]] و [[کراهت]] یا به سوی مکروهات و ضد ارزش‌ها، به شدت [[نهی]] شده است<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص:۷۱-۷۲.</ref>. | ||
==منابع== | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
* [[پرونده:1379779.jpg|22px]] [[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم''']] | * [[پرونده:1379779.jpg|22px]] [[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم''']] | ||
نسخهٔ ۱۷ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۶:۴۰
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل ارهاب (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
- ارهاق: وادار کردن، رساندن[۱]. اصل آن "رهق" به معنای فراگرفتن شیء، شیء دیگر را[۲] یا پوشانده شدن به آنچه مکروه داشته می‌شود[۳] و به معنای سرکشی و ستم[۴]، ظلم و عیب است[۵].
- ﴿فَخَشِينَا أَنْ يُرْهِقَهُمَا طُغْيَانًا وَكُفْرًا﴾[۶].
- این آیه شریفه به قصه حضرت موسی و خضر(ع) اشاره دارد که در سفر خود به پسری رسیدند و خضر(ع) او را کشت و موسی(ع) به این عمل خضر(ع) اعتراض کرد. در پایان سفر خضر(ع) علت قتل آن پسر را چنین بیان می‌کند: ترسیدم این پسر با کفر و طغیان، پدر و مادر خود را به گمراهی بکشاند و اغوا کند[۷].
- برخی آیه را این‌گونه ترجمه کرده‌اند که ترسیدیم این پسر والدین خود را به طغیان و کفر وا دارد[۸]، به واسطه تأثیر پذیری روحی و عاطفی که از او دارند. در قرآن کریم از اغوا و به‌گمراهی کشاندن به قهر و کراهت یا به سوی مکروهات و ضد ارزش‌ها، به شدت نهی شده است[۹].
منابع
پانویس
- ↑ سیدعلی‌اکبر قرشی، قاموس قرآن، ج۳، ص۱۲۹.
- ↑ ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۲، ص۴۵۱.
- ↑ حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۴، ص۲۴۷.
- ↑ بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۵۸.
- ↑ خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۳، ص۳۶۶.
- ↑ «ترسیدیم که آنان را به سرکشی و کفر وادارد» سوره کهف، آیه ۸۰.
- ↑ سیدمحمدحسین طباطبایی، المیزان، ج۱۳، ص۳۴۸.
- ↑ قرآن کریم، ترجمه ناصر مکارم شیرازی، ص۳۰۲.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص:۷۱-۷۲.