ذهاب ریح در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-''']] == پانویس == {{پانویس}} +''']] {{پایان منابع}} == پانویس == {{پانویس}})) |
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==منابع== +== منابع ==)) |
||
| خط ۱۷: | خط ۱۷: | ||
در [[آداب]] [[مقابله با دشمن]] و از مهم‌ترین عوامل [[پیروزی]]، "[[وحدت]] کلمه" در میان صفوف نیروها و [[وحدت]] [[فرماندهی]] است. [[تنازع]] و [[اختلاف]] آرا که علت آن عدم [[اطاعت از رهبری]] است، موجب [[تفرقه]] و دسته دسته شدن [[سپاهیان]] و در نهایت محو [[قدرت]] [[دولت]] می‌گردد<ref>وهبة بن مصطفی زحیلی، التفسیر المنیر، ج۱۰، ص۲۸.</ref>.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۲۹۵.</ref> | در [[آداب]] [[مقابله با دشمن]] و از مهم‌ترین عوامل [[پیروزی]]، "[[وحدت]] کلمه" در میان صفوف نیروها و [[وحدت]] [[فرماندهی]] است. [[تنازع]] و [[اختلاف]] آرا که علت آن عدم [[اطاعت از رهبری]] است، موجب [[تفرقه]] و دسته دسته شدن [[سپاهیان]] و در نهایت محو [[قدرت]] [[دولت]] می‌گردد<ref>وهبة بن مصطفی زحیلی، التفسیر المنیر، ج۱۰، ص۲۸.</ref>.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۲۹۵.</ref> | ||
==منابع== | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
* [[پرونده:1379779.jpg|22px]] [[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم''']] | * [[پرونده:1379779.jpg|22px]] [[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم''']] | ||
نسخهٔ ۱۷ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۲۲:۱۴
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل ذهاب ریح (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
ذهاب ریح: از بین رفتن قدرت، عظمت و قوّت.
ریح: کنایه از قوّة و قدرت[۱] و جریان منبعث از امر مادّی (محسوس یا غیر محسوس)[۲].
﴿وَلَا تَنَازَعُوا فَتَفْشَلُوا وَتَذْهَبَ رِيحُكُمْ﴾[۳].
ذهاب ریح در این آیه شریفه به معنای محوِ آثار وجودی مؤمنان نظیر نظم، قدرت، عظمت و قوّت[۴]، از بین رفتن غلبه[۵] و زوال دولت است.
مراد آیه شریفه این است که اختلافی که در حد نزاع بالا گیرد، موجب تضعیف اراده جمعی و از بین رفتن عزّت و دولت می‌گردد[۶].
در آداب مقابله با دشمن و از مهم‌ترین عوامل پیروزی، "وحدت کلمه" در میان صفوف نیروها و وحدت فرماندهی است. تنازع و اختلاف آرا که علت آن عدم اطاعت از رهبری است، موجب تفرقه و دسته دسته شدن سپاهیان و در نهایت محو قدرت دولت می‌گردد[۷].[۸]
منابع
پانویس
- ↑ ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۲، ص۴۶۴.
- ↑ حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۴، ص۲۶۶.
- ↑ «و از خداوند و پیامبرش فرمانبرداری کنید و در هم نیفتید که سست شوید و شکوهتان از میان برود و شکیبا باشید که خداوند با شکیبایان است» سوره انفال، آیه ۴۶.
- ↑ حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۴، ص۲۶۶.
- ↑ حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۲۰۶.
- ↑ سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج۹، ص۹۵.
- ↑ وهبة بن مصطفی زحیلی، التفسیر المنیر، ج۱۰، ص۲۸.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص: ۲۹۵.