ولایت اهل کتاب: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==جستارهای وابسته== +== جستارهای وابسته ==)) |
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==منابع== +== منابع ==)) |
||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
{{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَتَّخِذُوا الْيَهُودَ وَالنَّصَارَى أَوْلِيَاءَ بَعْضُهُمْ أَوْلِيَاءُ بَعْضٍ وَمَنْ يَتَوَلَّهُمْ مِنْكُمْ فَإِنَّهُ مِنْهُمْ}}<ref>«ای مؤمنان! یهودیان و مسیحیان را دوست مگیرید که آنان (در برابر شما) هوادار یکدیگرند و هر کس از شما آنان را دوست بگیرد از آنان است؛ بی‌گمان خداوند گروه ستمگران را راهنمایی نمی‌کند» سوره مائده، آیه ۵۱.</ref>. منظور از اتخاذ [[یهود]] و [[نصاری]] ([[اهل کتاب]]) [[اولیا]] در [[آیه]]، [[نهی]] از [[دوستی]] با آنان است <ref>درباره اینکه اتخاذ اولیا، به چه معناست، صاحب تفسیر المیزان اقوالی را نقل کرده و آنها را رد می‌کند و به معنای دوستی را می‌پذیرد. المیزان فی تفسیر القرآن، ج۵، ص۳۷۰.</ref> و ذیل [[آیه]] مذکور، [[فلسفه]] [[نهی]] از [[ولایت‌پذیری از اهل کتاب]] را بیان کرده که عبارت از [[تأثیرپذیری فرهنگی]] و همرنگ آنان شدن است و در این زمان، [[فرهنگ]] و [[روش زندگی]] [[دوستداران]] [[غرب]]، پیشِ‌رویِ دیگران است، که حاکی از تأثیرپذیری [[اخلاقی]] و [[روحی]] از آنان است.<ref>[[عبدالله حق‌جو|حق‌جو، عبدالله]]، [[ولایت در قرآن (کتاب)|ولایت در قرآن]]، ص:۴۴-۴۵.</ref> | {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَتَّخِذُوا الْيَهُودَ وَالنَّصَارَى أَوْلِيَاءَ بَعْضُهُمْ أَوْلِيَاءُ بَعْضٍ وَمَنْ يَتَوَلَّهُمْ مِنْكُمْ فَإِنَّهُ مِنْهُمْ}}<ref>«ای مؤمنان! یهودیان و مسیحیان را دوست مگیرید که آنان (در برابر شما) هوادار یکدیگرند و هر کس از شما آنان را دوست بگیرد از آنان است؛ بی‌گمان خداوند گروه ستمگران را راهنمایی نمی‌کند» سوره مائده، آیه ۵۱.</ref>. منظور از اتخاذ [[یهود]] و [[نصاری]] ([[اهل کتاب]]) [[اولیا]] در [[آیه]]، [[نهی]] از [[دوستی]] با آنان است <ref>درباره اینکه اتخاذ اولیا، به چه معناست، صاحب تفسیر المیزان اقوالی را نقل کرده و آنها را رد می‌کند و به معنای دوستی را می‌پذیرد. المیزان فی تفسیر القرآن، ج۵، ص۳۷۰.</ref> و ذیل [[آیه]] مذکور، [[فلسفه]] [[نهی]] از [[ولایت‌پذیری از اهل کتاب]] را بیان کرده که عبارت از [[تأثیرپذیری فرهنگی]] و همرنگ آنان شدن است و در این زمان، [[فرهنگ]] و [[روش زندگی]] [[دوستداران]] [[غرب]]، پیشِ‌رویِ دیگران است، که حاکی از تأثیرپذیری [[اخلاقی]] و [[روحی]] از آنان است.<ref>[[عبدالله حق‌جو|حق‌جو، عبدالله]]، [[ولایت در قرآن (کتاب)|ولایت در قرآن]]، ص:۴۴-۴۵.</ref> | ||
==منابع== | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
* [[پرونده:1100498.jpg|22px]] [[عبدالله حق‌جو|حق‌جو، عبدالله]]، [[ولایت در قرآن (کتاب)| '''ولایت در قرآن''']] | * [[پرونده:1100498.jpg|22px]] [[عبدالله حق‌جو|حق‌جو، عبدالله]]، [[ولایت در قرآن (کتاب)| '''ولایت در قرآن''']] | ||
نسخهٔ ۱۸ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۰۵:۱۹
ولایت در لغت - ولایت در قرآن - ولایت در حدیث - ولایت در کلام اسلامی - ولایت در فقه اسلامی - ولایت در گفتگوهای بین‌المذاهب - ولایت در عرفان اسلامی
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل ولایت (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
﴿يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَتَّخِذُوا الْيَهُودَ وَالنَّصَارَى أَوْلِيَاءَ بَعْضُهُمْ أَوْلِيَاءُ بَعْضٍ وَمَنْ يَتَوَلَّهُمْ مِنْكُمْ فَإِنَّهُ مِنْهُمْ﴾[۱]. منظور از اتخاذ یهود و نصاری (اهل کتاب) اولیا در آیه، نهی از دوستی با آنان است [۲] و ذیل آیه مذکور، فلسفه نهی از ولایت‌پذیری از اهل کتاب را بیان کرده که عبارت از تأثیرپذیری فرهنگی و همرنگ آنان شدن است و در این زمان، فرهنگ و روش زندگی دوستداران غرب، پیشِ‌رویِ دیگران است، که حاکی از تأثیرپذیری اخلاقی و روحی از آنان است.[۳]
منابع
جستارهای وابسته
- تفاضل ولایت‌ها
- عموم ولایت
- مرتبه ولایت
- مقام ولایت
- ولایت الهی
- ولایت امام
- ولایت انسان کامل
- ولایت تام
- ولایت تشریعی
- ولایت تکوینی
- ولایت حاکم
- ولایت خاصه
- ولایت شعبیه
- ولایت عامه
- ولایت مطلقه
- ولایت معنوی
- ولایت خلیفه الهى
- ولایت ملائکه
- ولایت مؤمنین
- ولایت ولىّ دَم
- ولایت ولىّ سفیه
- ولایت ولىّ نکاح
- ولایت شیطان
- ولایت طاغوت
- ولایت ظالمان
- ولایت کافران
پانویس
- ↑ «ای مؤمنان! یهودیان و مسیحیان را دوست مگیرید که آنان (در برابر شما) هوادار یکدیگرند و هر کس از شما آنان را دوست بگیرد از آنان است؛ بی‌گمان خداوند گروه ستمگران را راهنمایی نمی‌کند» سوره مائده، آیه ۵۱.
- ↑ درباره اینکه اتخاذ اولیا، به چه معناست، صاحب تفسیر المیزان اقوالی را نقل کرده و آنها را رد می‌کند و به معنای دوستی را می‌پذیرد. المیزان فی تفسیر القرآن، ج۵، ص۳۷۰.
- ↑ حق‌جو، عبدالله، ولایت در قرآن، ص:۴۴-۴۵.