ولایت ظالمان

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

وَلَا تَتَّبِعْ أَهْوَاءَ الَّذِينَ لَا يَعْلَمُونَ إِنَّهُمْ لَنْ يُغْنُوا عَنْكَ مِنَ اللَّهِ شَيْئًا وَإِنَّ الظَّالِمِينَ بَعْضُهُمْ أَوْلِيَاءُ بَعْضٍ[۱]. ظالمان ولیّ یکدیگرند، یعنی دوستدار هم و در اعمال خلاف، یاور یکدیگر هستند[۲].

منابع

جستارهای وابسته

پانویس

  1. «سپس تو را بر آبشخوری از کار (دین) برگماشتیم، از همان پیروی کن و از هوس‌های کسانی که (چیزی) نمی‌دانند پیروی مکن بی‌گمان آنان در برابر (عذاب) خداوند هرگز چیزی را از تو باز نمی‌توانند داشت و ستمگران، دوستان یکدیگرند و خداوند دوست پرهیزگاران است» سوره جاثیه، آیه ۱۸-۱۹.
  2. حق‌جو، عبدالله، ولایت در قرآن، ص۴۵.