ابراهیم بن محمد همدانی در معارف مهدویت: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '</div> <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> ==' به '</div> ==') |
جز (جایگزینی متن - '== جستارهای وابسته == == منابع ==' به '== منابع ==') |
||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
*از وکلای ناحیه مقدسه و از خواص صحابه [[ائمه اطهار]] {{عم}} است. در اواخر قرن دوم و اوائل قرن سوم می‌زیست. در موارد متعددی که نام او نقل شده است، همه‌جا وی را مردی موثق خوانده‌اند. همچنین فرزندان و احفاد وی [[علی بن ابراهیم]]، [[محمد بن ابراهیم]]، [[محمد بن علی بن ابراهیم]] و [[قاسم بن محمد بن علی بن ابراهیم]]، همه از خواص اصحاب [[ائمه]] {{عم}} و وکلای ناحیه مقدسه بوده‌اند. نسبت او به شهر همدان در ایران است، نه همدان که نام قبیله‌ای است در یمن و جنوب عربستان<ref>معارف و معاریف، ج ۱، ص ۱۹۲. </ref>. وی چهل مرتبه به حج مشرف شده است. با [[امام رضا]]، [[امام جواد]]، [[امام هادی]] و [[امام عسکری]] {{عم}} هم‌عصر بوده و از طرف [[امام جواد]] {{ع}} وکالت داشته و در یکی از نامه‌های [[امام جواد]] {{ع}} به او آمده است: "به دوستانم در همدان نامه نوشتم و در آن نامه به آنان دستور دادم که از تو پیروی کنند و به آنها تذکر دادم که جز تو من نماینده‌ای در همدان ندارم". بدون این‌که از [[امام مهدی|امام عصر]] {{ع}} درباره او سؤالی بشود، توقیعی در وثاقت و مورد اطمینان بودن او صادر شده است، و این بدان جهت بوده است که وی از بزرگان [[شیعه]] بوده که در مدح بیشتر آنها از سوی [[ائمه اطهار]] {{عم}} مطالبی صادر شده است<ref>آخرین امید، داود الهامى، ص ۱۲۰. </ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۵۴.</ref>. | *از وکلای ناحیه مقدسه و از خواص صحابه [[ائمه اطهار]] {{عم}} است. در اواخر قرن دوم و اوائل قرن سوم می‌زیست. در موارد متعددی که نام او نقل شده است، همه‌جا وی را مردی موثق خوانده‌اند. همچنین فرزندان و احفاد وی [[علی بن ابراهیم]]، [[محمد بن ابراهیم]]، [[محمد بن علی بن ابراهیم]] و [[قاسم بن محمد بن علی بن ابراهیم]]، همه از خواص اصحاب [[ائمه]] {{عم}} و وکلای ناحیه مقدسه بوده‌اند. نسبت او به شهر همدان در ایران است، نه همدان که نام قبیله‌ای است در یمن و جنوب عربستان<ref>معارف و معاریف، ج ۱، ص ۱۹۲. </ref>. وی چهل مرتبه به حج مشرف شده است. با [[امام رضا]]، [[امام جواد]]، [[امام هادی]] و [[امام عسکری]] {{عم}} هم‌عصر بوده و از طرف [[امام جواد]] {{ع}} وکالت داشته و در یکی از نامه‌های [[امام جواد]] {{ع}} به او آمده است: "به دوستانم در همدان نامه نوشتم و در آن نامه به آنان دستور دادم که از تو پیروی کنند و به آنها تذکر دادم که جز تو من نماینده‌ای در همدان ندارم". بدون این‌که از [[امام مهدی|امام عصر]] {{ع}} درباره او سؤالی بشود، توقیعی در وثاقت و مورد اطمینان بودن او صادر شده است، و این بدان جهت بوده است که وی از بزرگان [[شیعه]] بوده که در مدح بیشتر آنها از سوی [[ائمه اطهار]] {{عم}} مطالبی صادر شده است<ref>آخرین امید، داود الهامى، ص ۱۲۰. </ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۵۴.</ref>. | ||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ ۴ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۹:۵۰
اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث ابراهیم بن محمد همدانی است. "ابراهیم بن محمد همدانی" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
ابراهیم بن محمد همدانی در تراجم و رجال - ابراهیم بن محمد همدانی در تاریخ اسلامی - ابراهیم بن محمد همدانی در معارف و سیره رضوی - ابراهیم بن محمد همدانی در معارف مهدویت
مقدمه
- از وکلای ناحیه مقدسه و از خواص صحابه ائمه اطهار (ع) است. در اواخر قرن دوم و اوائل قرن سوم می‌زیست. در موارد متعددی که نام او نقل شده است، همه‌جا وی را مردی موثق خوانده‌اند. همچنین فرزندان و احفاد وی علی بن ابراهیم، محمد بن ابراهیم، محمد بن علی بن ابراهیم و قاسم بن محمد بن علی بن ابراهیم، همه از خواص اصحاب ائمه (ع) و وکلای ناحیه مقدسه بوده‌اند. نسبت او به شهر همدان در ایران است، نه همدان که نام قبیله‌ای است در یمن و جنوب عربستان[۱]. وی چهل مرتبه به حج مشرف شده است. با امام رضا، امام جواد، امام هادی و امام عسکری (ع) هم‌عصر بوده و از طرف امام جواد (ع) وکالت داشته و در یکی از نامه‌های امام جواد (ع) به او آمده است: "به دوستانم در همدان نامه نوشتم و در آن نامه به آنان دستور دادم که از تو پیروی کنند و به آنها تذکر دادم که جز تو من نماینده‌ای در همدان ندارم". بدون این‌که از امام عصر (ع) درباره او سؤالی بشود، توقیعی در وثاقت و مورد اطمینان بودن او صادر شده است، و این بدان جهت بوده است که وی از بزرگان شیعه بوده که در مدح بیشتر آنها از سوی ائمه اطهار (ع) مطالبی صادر شده است[۲][۳].
منابع
پانویس
- ↑ معارف و معاریف، ج ۱، ص ۱۹۲.
- ↑ آخرین امید، داود الهامى، ص ۱۲۰.
- ↑ تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۵۴.