رقیه دختر امام حسین: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==پانویس== +== پانویس ==))
جز (جایگزینی متن - '</div> <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">' به '</div>')
خط ۳: خط ۳:
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[رقیه دختر امام حسین در حدیث]] - [[رقیه دختر امام حسین در کلام اسلامی]] - [[رقیه دختر امام حسین در معارف و سیره حسینی]]</div>
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[رقیه دختر امام حسین در حدیث]] - [[رقیه دختر امام حسین در کلام اسلامی]] - [[رقیه دختر امام حسین در معارف و سیره حسینی]]</div>
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
{{دیگر کاربردها|رقیه (ابهام زدایی)}}
{{دیگر کاربردها|رقیه (ابهام زدایی)}}



نسخهٔ ‏۲۰ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۸:۳۰

رقیه دختر امام حسین
این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

رقیه دختر سه چهار سالۀ ابا عبدالله الحسین(ع) که در سفر کربلا همراه اسرای اهل بیت بوده است.

مقدمه

در شام، شبی پدر را به خواب دید و پس از بیدار شدن بسیار گریست و بی‌تابی کرد و پدر را خواست. خبر به یزید رسید. به دستور او سر مطهّر امام حسین(ع) را نزد او بردند و او از این منظره بیشتر ناراحت و رنجور شد و همان روزها در خرابۀ شام (که محل اقامت موقت اهل بیت بود) جان داد[۱]. البته دربارۀ این دختر و شهادتش، میان مورخین نظر واحدی وجود ندارد. خردسالی این دختر و عواطفی که نام و یادش و کیفیّت جان باختنش و مدفن او بر میانگیزد شگفت است و شیعیان به او علاقۀ خاصّی دارند. محلّ دفن او کنار یک بازارچۀ قدیمی و با فاصله از مسجد اموی در دمشق قرار دارد و چندین بار تعمیر شده است. آخرین تعمیر و توسعه در سال ۱۳۶۴ شمسی از سوی ایران آغاز شد و پس از چند سال به پایان رسید[۲]. اینک حرمی بزرگ و با شکوه برای آن دختر خردسال بزرگوار وجود دارد که زیارتگاه دوستداران اهل بیت است[۳].

منابع

پانویس

  1. کامل بهایی، ص۱۷۹؛ منتهی الآمال، ص۴۳۷.
  2. شام سرزمین خاطره‌ها، ص۱۱۱.
  3. محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۲۰۱.