الرجال (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'https\:\/\/lib\.ahlolbait\.com\/parvan\/resource\/(.*)\/(.*)\s' به 'http://lib.ahlolbait.com/parvan/resource/$1 ') |
|||
| خط ۳۴: | خط ۳۴: | ||
'''الرجال'''، کتابی است که با زبان عربی به معرفی شخصیتهای راویان احادیث ائمه می‌پردازد. این کتاب اثر [[حسن بن علی بن داود حلی]] مشهور به [[ابن داود]] می‌باشد و [[حیدریه (ناشر)|انتشارات حیدریه]] انتشار آن را به عهده داشته است <ref name=p1>[https://lib.eshia.ir/27181/1/0 کتابخانه مدرسه فقاهت]</ref>. | '''الرجال'''، کتابی است که با زبان عربی به معرفی شخصیتهای راویان احادیث ائمه می‌پردازد. این کتاب اثر [[حسن بن علی بن داود حلی]] مشهور به [[ابن داود]] می‌باشد و [[حیدریه (ناشر)|انتشارات حیدریه]] انتشار آن را به عهده داشته است <ref name=p1>[https://lib.eshia.ir/27181/1/0 کتابخانه مدرسه فقاهت]</ref>. | ||
==دربارهٔ کتاب== | == دربارهٔ کتاب == | ||
در این مورد | در معرفی این کتاب آمده است: «کتاب، در دو قسمت تنظیم شده است: | ||
قسمت اوّل، در بیان اسامی ممدوحان، شامل نام [[راویان]] موثّق و مهمل، و قسمت دوم، شامل نام راویان مجروح و مجهول است. | |||
در پایان قسمت اوّل، چند فایده رجالی ذکر شده که شامل مطالب زیر است: | |||
اسامی افرادی که [[نجاشی]] درباره آنها تعبیر «ثقة» را ذکر کرده است؛ [[اصحاب اجماع]]؛ اشخاصی که نجاشی در شرح حال آنها تعبیر {{عربی|"ليس بذلك"}} و یا {{عربی|"لا بأس به" و یا {{عربی|"قريب الأمر"}} را آورده است؛ اشخاصی که تعداد روایت‌های آنها مشخّص است؛ اشخاصی که مشهور به کنیه‌اند. | |||
در پایان قسمت دوم، این فواید رجالی مطرح شده است: اسامی راویانی که دارای [[مذهب]] فاسدی هستند و یا تعبیرهای «[[ضعیف]]»، «مضطرب»، {{عربی|"يعرف حديثه وينكر"}}، {{عربی|"ليس بشيء"}} و «مجهول» در مورد آنها ذکر شده است. نیز اسامی اشخاصی که ملعونِ در مذهب هستند و ثقاتی که از [[ضعفا]] [[نقل روایت]] کرده‌اند. همچنین واضعان [[حدیث]]، ملعونان و اشخاصی که مشمول دعای یکی از [[معصومان]]{{ع}}شده‌اند، آمده است. | |||
در قسمت «التنبیهات»، نُه «[[تنبیه]]» ذکر شده است که در هشت تنبیه اوّل، خصوصیت‌های بعضی راویان، بررسی شده است و در تنبیه نهم، مشیخه [[شیخ طوسی]] و [[شیخ صدوق]] را از نظر اعتبار اسناد، منظّم نموده است»<ref>[http://hadith.net/post/64476/%DA%A9%D8%AA%D8%A7%D8%A8-%D8%A7%D9%84%D8%B1%D8%AC%D8%A7%D9%84-%D8%B1%D8%AC%D8%A7%D9%84-%D8%A7%D8%A8%D9%86-%D8%AF%D8%A7%D9%88%D9%88%D8%AF/ وبگاه حدیث نت]</ref> | |||
== دربارهٔ پدیدآورنده == | == دربارهٔ پدیدآورنده == | ||
نسخهٔ ۳۰ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۴:۴۲
| الرجال | |
|---|---|
 | |
| زبان | عربی |
| نویسنده | حسن بن علی بن داود حلی مشهور به ابن داود |
| موضوع | علم رجال |
| مذهب | [[شیعه]][[رده:کتاب شیعه]] |
| ناشر | [[:رده:انتشارات انتشارات حیدریه|انتشارات انتشارات حیدریه]][[رده:انتشارات انتشارات حیدریه]] |
| محل نشر | نجف، عراق |
| سال نشر | ۱۳۹۲ق، ۱۳۵۱ش ش |
| شماره ملی | |
الرجال، کتابی است که با زبان عربی به معرفی شخصیتهای راویان احادیث ائمه می‌پردازد. این کتاب اثر حسن بن علی بن داود حلی مشهور به ابن داود می‌باشد و انتشارات حیدریه انتشار آن را به عهده داشته است [۱].
دربارهٔ کتاب
در معرفی این کتاب آمده است: «کتاب، در دو قسمت تنظیم شده است:
قسمت اوّل، در بیان اسامی ممدوحان، شامل نام راویان موثّق و مهمل، و قسمت دوم، شامل نام راویان مجروح و مجهول است.
در پایان قسمت اوّل، چند فایده رجالی ذکر شده که شامل مطالب زیر است:
اسامی افرادی که نجاشی درباره آنها تعبیر «ثقة» را ذکر کرده است؛ اصحاب اجماع؛ اشخاصی که نجاشی در شرح حال آنها تعبیر "ليس بذلك" و یا {{عربی|"لا بأس به" و یا "قريب الأمر" را آورده است؛ اشخاصی که تعداد روایت‌های آنها مشخّص است؛ اشخاصی که مشهور به کنیه‌اند.
در پایان قسمت دوم، این فواید رجالی مطرح شده است: اسامی راویانی که دارای مذهب فاسدی هستند و یا تعبیرهای «ضعیف»، «مضطرب»، "يعرف حديثه وينكر"، "ليس بشيء" و «مجهول» در مورد آنها ذکر شده است. نیز اسامی اشخاصی که ملعونِ در مذهب هستند و ثقاتی که از ضعفا نقل روایت کرده‌اند. همچنین واضعان حدیث، ملعونان و اشخاصی که مشمول دعای یکی از معصومان(ع)شده‌اند، آمده است.
در قسمت «التنبیهات»، نُه «تنبیه» ذکر شده است که در هشت تنبیه اوّل، خصوصیت‌های بعضی راویان، بررسی شده است و در تنبیه نهم، مشیخه شیخ طوسی و شیخ صدوق را از نظر اعتبار اسناد، منظّم نموده است»[۲]
دربارهٔ پدیدآورنده
حسن بن علی بن داوود حلی مشهور به ابن داوود (متولد ۶۴۷ ق، متوفی ۷۰۷ ق)، تحصیلات حوزوی خود را در محضر اساتیدی همچون حضرات آیات: محقق حلی، سید جمال الدین احمد بن طاووس، سید عبدالکریم بن سید احمد بن طاووس و خواجه نصیرالدین طوسی به اتمام رساند. او به تألیف کتب دینی و جمع‌آوری احادیث مبادرت ورزیده است و چندین جلد کتاب به رشته تحریر درآورده است. «الرجال»، «اُرجوزَة فی الکلام»، «عقد الجواهر فی الاشباه و النظائر»، «المنهج القویم فی تسلیم التقدیم»، «التحفة السعدیه» و «تحصیل المنافع» برخی از این آثار است.[۳]