وکیع بن جراح رؤاسی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(←مقدمه) |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
وکیع بن جراح بن ملیح | وکیع بن جراح بن ملیح رؤاسی کوفی از حافظان بزرگ [[حدیث]] به شمار می‌رود و یکی از برجسته‌ترین علمای وقت دانسته شده است. [[رجالیان]] از او به [[وثاقت]] و [[امانت]] و [[راستگویی]] یاد کرده‌اند. علاوه بر [[زهد]] و [[پرهیز]] او از زخارف [[دنیا]] و گریزانی او از دربار [[امیران]] و [[سلاطین]] وقت، همه بزرگان- با آنکه بعضا او را با عنوان «[[رافضی]]» و از [[موالیان اهل بیت]]{{عم}} یاد می‌کنند- بر وثاقت و [[صداقت]] و امانت و زهد و [[ورع]] او [[اتفاق نظر]] دارند. | ||
ابن معین می‌گوید: «نوشته‌ای نزد [[مروان بن معاویه]] دیدم که در آن هر یک [[مشایخ]] [[حدیث]] را با نعت و صفت خاصی یاد کرده بود؛ از جمله وکیع را با عنوان «رافضی» نوشته بود». [[محمد بن مروان]] می‌گوید: «هر که را توصیف نموده‌اند، کمتر از آنچه درباره او گفته شده است یافتم؛ جز وکیع بن جراح که او را [[برتر]] از آن دیدم که درباره‌اش گفته‌اند». ابن معین می‌گوید: «کسی را که تنها برای [[خدا]] حدیث بگوید ندیدم جز وکیع». | ابن معین می‌گوید: «نوشته‌ای نزد [[مروان بن معاویه]] دیدم که در آن هر یک [[مشایخ]] [[حدیث]] را با نعت و صفت خاصی یاد کرده بود؛ از جمله وکیع را با عنوان «رافضی» نوشته بود». [[محمد بن مروان]] می‌گوید: «هر که را توصیف نموده‌اند، کمتر از آنچه درباره او گفته شده است یافتم؛ جز وکیع بن جراح که او را [[برتر]] از آن دیدم که درباره‌اش گفته‌اند». ابن معین می‌گوید: «کسی را که تنها برای [[خدا]] حدیث بگوید ندیدم جز وکیع». | ||
نسخهٔ ۲۵ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۳۲
مقدمه
وکیع بن جراح بن ملیح رؤاسی کوفی از حافظان بزرگ حدیث به شمار می‌رود و یکی از برجسته‌ترین علمای وقت دانسته شده است. رجالیان از او به وثاقت و امانت و راستگویی یاد کرده‌اند. علاوه بر زهد و پرهیز او از زخارف دنیا و گریزانی او از دربار امیران و سلاطین وقت، همه بزرگان- با آنکه بعضا او را با عنوان «رافضی» و از موالیان اهل بیت(ع) یاد می‌کنند- بر وثاقت و صداقت و امانت و زهد و ورع او اتفاق نظر دارند.
ابن معین می‌گوید: «نوشته‌ای نزد مروان بن معاویه دیدم که در آن هر یک مشایخ حدیث را با نعت و صفت خاصی یاد کرده بود؛ از جمله وکیع را با عنوان «رافضی» نوشته بود». محمد بن مروان می‌گوید: «هر که را توصیف نموده‌اند، کمتر از آنچه درباره او گفته شده است یافتم؛ جز وکیع بن جراح که او را برتر از آن دیدم که درباره‌اش گفته‌اند». ابن معین می‌گوید: «کسی را که تنها برای خدا حدیث بگوید ندیدم جز وکیع».
طالبان حدیث در زمان او همواره به سوی او روان بودند. ابن‌عمار می‌گوید: «در کوفه، فقیه‌تر و داناتر از وکیع به احادیث یافت نمی‌شد» [۱]. احمد بن حنبل می‌گوید: «فراگیرتر و حافظتر از او نیافتم. وکیع پیشوای مسلمانان شمرده می‌شود» [۲].[۳]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ ر. ک: تهذیب التهذیب، ج ۱۱، ص۱۲۳، شماره ۲۱۱. تذکرة الحفاظ، ج ۱، ص۳۰۶، شماره ۲۴۸. میزان الاعتدال، ج ۴، ص۳۳۵، شماره ۹۳۵۶. تاریخ بغداد، ج ۱۳، ص۵۱۲- ۴۹۶. حلیة الاولیاء، ج ۸، ص۳۸۰- ۳۶۸، شماره ۴۳۷.
- ↑ معجم المفسرین، ج ۲، ص۷۱۹.
- ↑ معرفت، محمد هادی، تفسیر و مفسران، ص۴۲۶-۴۲۵.