عمرو بن عبید بصری: تفاوت میان نسخه‌ها
(←مقدمه) |
|||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
[[ابوعثمان عمرو بن عبید بن باب بصری معتزلی قدری تیمی]] در سال ۸۰ هـ <ref>الفهرست (الندیم) ۲۰۳.</ref> در بلخ به [[دنیا]] آمد<ref> معجم المفسرین ۱/۴۰۴.</ref> و ساکن [[بصره]]<ref>تاریخ الاسلام ۹/۲۴۲.</ref> بود. او از [[موالی]] [[بنی عدویه]]<ref>تنقیح المقال ۲/۳۳۴.</ref> و [[صحابی | [[ابوعثمان عمرو بن عبید بن باب بصری معتزلی قدری تیمی]] در سال ۸۰ هـ <ref>الفهرست (الندیم) ۲۰۳.</ref> در بلخ به [[دنیا]] آمد<ref> معجم المفسرین ۱/۴۰۴.</ref> و ساکن [[بصره]]<ref>تاریخ الاسلام ۹/۲۴۲.</ref> بود. او از [[موالی]] [[بنی عدویه]]<ref>تنقیح المقال ۲/۳۳۴.</ref> و [[صحابی حضرت امام صادق]]{{ع}}بود.<ref>رجال الطوسی ۲۴۸.</ref> از [[امام باقر]] و [[امام صادق]]{{ع}}،<ref>مستدرکات علم رجال الحدیث ۶/۵۳.</ref> [[ابی العالیه]]، [[ابی قلابه]]، [[حسن بصری]]<ref>سیر اعلام النبلاء ۶/۱۰۴.</ref> و [[واصل بن عطاء]]<ref>تهذیب الکمال ۲۲/۱۳۱.</ref> استفاده کرده است. عده‌ای چون عبدالوارث، [[یحیی بن سعید]]، [[ابن عیینه]] و دیگران از او [[روایت]] کرده‌اند.<ref>سیر اعلام النبلاء ۶/۱۰۴.</ref> | ||
او فردی [[متکلم]]، [[مفسر]]، [[محدث]] و فردی [[زاهد]] بود.<ref>کشف الظنون ۵/۸۰۲.</ref> برخی از رجال‌نویسان او را [[ضعیف]]<ref>سیر اعلام النبلاء ۶/۱۰۴.</ref>، و برخی دیگر او را [[متروک الحدیث]] یا [[دروغگو]] می‌‌دانند.<ref>میزان الاعتدال ۳/۲۷۴.</ref> ایشان به [[خلیفه]] [[عثمان]] [[تمایل]] داشت و [[ابوبکر]] [[خلیفه اول]] را بر علی{{ع}} ترجیح می‌‌داد.<ref>معجم المفسرین ۱/۴۰۴.</ref> با منصور [[خلیفه عباسی]] رابطه [[دوستی]] داشت و وی را [[موعظه]] می‌‌کرد و پس از مرگش منصور برای او گریست و مرثیه‌ای خواند. | او فردی [[متکلم]]، [[مفسر]]، [[محدث]] و فردی [[زاهد]] بود.<ref>کشف الظنون ۵/۸۰۲.</ref> برخی از رجال‌نویسان او را [[ضعیف]]<ref>سیر اعلام النبلاء ۶/۱۰۴.</ref>، و برخی دیگر او را [[متروک الحدیث]] یا [[دروغگو]] می‌‌دانند.<ref>میزان الاعتدال ۳/۲۷۴.</ref> ایشان به [[خلیفه]] [[عثمان]] [[تمایل]] داشت و [[ابوبکر]] [[خلیفه اول]] را بر علی{{ع}} ترجیح می‌‌داد.<ref>معجم المفسرین ۱/۴۰۴.</ref> با منصور [[خلیفه عباسی]] رابطه [[دوستی]] داشت و وی را [[موعظه]] می‌‌کرد و پس از مرگش منصور برای او گریست و مرثیه‌ای خواند. | ||
نسخهٔ ۶ آوریل ۲۰۲۲، ساعت ۱۴:۵۷
مقدمه
ابوعثمان عمرو بن عبید بن باب بصری معتزلی قدری تیمی در سال ۸۰ هـ [۱] در بلخ به دنیا آمد[۲] و ساکن بصره[۳] بود. او از موالی بنی عدویه[۴] و صحابی حضرت امام صادق(ع)بود.[۵] از امام باقر و امام صادق(ع)،[۶] ابی العالیه، ابی قلابه، حسن بصری[۷] و واصل بن عطاء[۸] استفاده کرده است. عده‌ای چون عبدالوارث، یحیی بن سعید، ابن عیینه و دیگران از او روایت کرده‌اند.[۹]
او فردی متکلم، مفسر، محدث و فردی زاهد بود.[۱۰] برخی از رجال‌نویسان او را ضعیف[۱۱]، و برخی دیگر او را متروک الحدیث یا دروغگو می‌‌دانند.[۱۲] ایشان به خلیفه عثمان تمایل داشت و ابوبکر خلیفه اول را بر علی(ع) ترجیح می‌‌داد.[۱۳] با منصور خلیفه عباسی رابطه دوستی داشت و وی را موعظه می‌‌کرد و پس از مرگش منصور برای او گریست و مرثیه‌ای خواند.
او به آرای دهریه، گروهی که به قدمت دهر معتقدند، معتقد بود[۱۴] و با هشام بن حکم درباره امامت مناظره کرد. به سال ۱۴۴ هـ [۱۵] در ۶۴ سالگی[۱۶] در حران، [۱۷] بین راه مکه و بصره از دنیا رفت.[۱۸] آثار او عبارت‌اند: «الردّ علی القدریه»، «کتاب التفسیر»، «کتاب العدل و التوحید [۱۹] دیوان شعر و خطب و رسائل[۲۰].[۲۱]
برحسب روایات، پرسش تفسیری از امام صادق(ع) داشته است[۲۲]، ولی اعتقاد وی به امامت آن حضرت ثابت نیست[۲۳].[۲۴]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ الفهرست (الندیم) ۲۰۳.
- ↑ معجم المفسرین ۱/۴۰۴.
- ↑ تاریخ الاسلام ۹/۲۴۲.
- ↑ تنقیح المقال ۲/۳۳۴.
- ↑ رجال الطوسی ۲۴۸.
- ↑ مستدرکات علم رجال الحدیث ۶/۵۳.
- ↑ سیر اعلام النبلاء ۶/۱۰۴.
- ↑ تهذیب الکمال ۲۲/۱۳۱.
- ↑ سیر اعلام النبلاء ۶/۱۰۴.
- ↑ کشف الظنون ۵/۸۰۲.
- ↑ سیر اعلام النبلاء ۶/۱۰۴.
- ↑ میزان الاعتدال ۳/۲۷۴.
- ↑ معجم المفسرین ۱/۴۰۴.
- ↑ معجم المفسرین ۱/۴۰۴.
- ↑ کشف الظنون ۵/۸۰۲.
- ↑ معجم المفسرین ۱/۴۰۴.
- ↑ معجم المؤلفین ۸/۹.
- ↑ شذرات الذهب ۱/۲۱۰.
- ↑ الفهرست (الندیم) ۲۰۳.
- ↑ هدیة العارفین ۱/۸۰۲.
- ↑ فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی، ج۱ ص۵۷۷-۵۷۸.
- ↑ ر.ک: صدوق، من لا یحضره الفقیه، ج۳، ص۴۱۹-۴۲۱، ح۱۷۴۶ (باب معرفة الکبائر...، ح۲). این حدیث را صدوق با سند خویش از عبد العظیم حسنی نقل نموده و طریق صدوق به عبد العظیم را آیت‌الله خویی صحیح توصیف کرده است. (ر.ک: خویی، معجم رجال الحدیث، ج۱۰، ص۴۹ و ۵۰).
- ↑ ر.ک: خویی، معجم رجال الحدیث، ج۱۳، ص۱۱۲-۱۱۴، رقم ۸۹۳۶.
- ↑ بابایی، علی اکبر، تاریخ تفسیر قرآن، ص ۲۳۷.