دعوت به تقوا: تفاوت میان نسخهها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-{{پرسش وابسته}} +{{پرسش وابسته}})) |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۲۳: | خط ۲۳: | ||
*[[امام صادق]]{{ع}} ـ در وصیّتش به عبد اللّه بن جُندَب ـ : ای پسر جندب! به جماعت [[شیعیان]] ما برسان و به آنان بگو: راهها شما را از راه به در نبرَد، که ـ سوگند به خدا ـ [[ولایت]] ما جز با پرهیزگاری و کوشش در دنیا و یاریدادن به برادران دینی، به دست نمیآید و آن کس که به مردم ستم میکند، از شیعیان ما نیست.<ref>{{عربی|"عنه{{ع}}: ـ فی وَصِیَّتِهِ لِعَبدِ اللّهِ بنِ جُندَبٍ ـ :یَابنَ جُندَبٍ، بَلِّغ مَعاشِرَ شیعَتِنا وقُل لَهُم: لا تَذهَبَنَّ بِکُمُ المَذاهِبُ، فَوَاللّهِ لا تُنالُ وَلایَتُنا إلّا بِالوَرَعِ وَالاِجتِهادِ فِی الدُّنیا [أی بالورع والاجتهاد حالَ الدنیا. ویحتمل سقوط کلمة «والزهد» قبل قوله: «فی الدنیا»، ویؤیّده تکرّر مجیئها فی مواضع عدیدة ذُکرت فی أبوابها]، ومُواساةِ الإِخوانِ فِی اللّهِ، ولَیسَ مِن شیعَتِنا مَن یَظلِمُ النّاسَ"}}. تحف العقول: ص ۳۰۳، بحار الأنوار: ج ۷۸، ص ۲۸۱، ح ۱.</ref><ref>[[محمد محمدی ریشهری|محمدی ریشهری، محمد]]، [[دانشنامه قرآن و حدیث ج۱۵ (کتاب)|دانشنامه قرآن و حدیث ج۱۵]]، ص۹۵-۹۹.</ref> | *[[امام صادق]]{{ع}} ـ در وصیّتش به عبد اللّه بن جُندَب ـ : ای پسر جندب! به جماعت [[شیعیان]] ما برسان و به آنان بگو: راهها شما را از راه به در نبرَد، که ـ سوگند به خدا ـ [[ولایت]] ما جز با پرهیزگاری و کوشش در دنیا و یاریدادن به برادران دینی، به دست نمیآید و آن کس که به مردم ستم میکند، از شیعیان ما نیست.<ref>{{عربی|"عنه{{ع}}: ـ فی وَصِیَّتِهِ لِعَبدِ اللّهِ بنِ جُندَبٍ ـ :یَابنَ جُندَبٍ، بَلِّغ مَعاشِرَ شیعَتِنا وقُل لَهُم: لا تَذهَبَنَّ بِکُمُ المَذاهِبُ، فَوَاللّهِ لا تُنالُ وَلایَتُنا إلّا بِالوَرَعِ وَالاِجتِهادِ فِی الدُّنیا [أی بالورع والاجتهاد حالَ الدنیا. ویحتمل سقوط کلمة «والزهد» قبل قوله: «فی الدنیا»، ویؤیّده تکرّر مجیئها فی مواضع عدیدة ذُکرت فی أبوابها]، ومُواساةِ الإِخوانِ فِی اللّهِ، ولَیسَ مِن شیعَتِنا مَن یَظلِمُ النّاسَ"}}. تحف العقول: ص ۳۰۳، بحار الأنوار: ج ۷۸، ص ۲۸۱، ح ۱.</ref><ref>[[محمد محمدی ریشهری|محمدی ریشهری، محمد]]، [[دانشنامه قرآن و حدیث ج۱۵ (کتاب)|دانشنامه قرآن و حدیث ج۱۵]]، ص۹۵-۹۹.</ref> | ||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||
خط ۵۶: | خط ۵۱: | ||
* [[نوید و بیم دادن]] | * [[نوید و بیم دادن]] | ||
* [[فراخواندن نزدیکان پیش از دعوت دیگران]] | * [[فراخواندن نزدیکان پیش از دعوت دیگران]] | ||
{{پایان | {{پایان مدخل وابسته}} | ||
=='''[[:رده:آثار نبوت|منبعشناسی جامع نبوت]]'''== | =='''[[:رده:آثار نبوت|منبعشناسی جامع نبوت]]'''== | ||
خط ۷۰: | خط ۵۹: | ||
* [[:رده:پایاننامهشناسی پایاننامههای نبوت|پایاننامهشناسی نبوت]]. | * [[:رده:پایاننامهشناسی پایاننامههای نبوت|پایاننامهشناسی نبوت]]. | ||
{{پایان منبع جامع}} | {{پایان منبع جامع}} | ||
== منابع == | |||
{{منابع}} | |||
* [[پرونده:110015.jpeg|22px]] [[محمد محمدی ریشهری|محمدی ریشهری، محمد]]، '''[http://lib.eshia.ir/27255/15/94 دانشنامه قرآن و حدیث ج ۱۵]'''؛ | |||
{{پایان منابع}} | |||
== پانویس == | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:مدخل]] | [[رده:مدخل]] |
نسخهٔ ۱۹ مهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۶:۴۳
این مدخل از زیرشاخههای بحث دعوت به ارزشهای اخلاقی است. "دعوت به تقوا" از چند منظر متفاوت، بررسی میشود:
دعوت به تقوا در قرآن - دعوت به تقوا در حدیث - دعوت به تقوا در کلام اسلامی - دعوت به تقوا در فلسفه اسلامی - دعوت به تقوا در عرفان اسلامی
در این باره، تعداد بسیاری از پرسشهای عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل دعوت به تقوا (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
دعوت به تقوا یکی از اهداف ارسال رسولان الهی و تبلیغ رسالت الهی است.
قرآن
- ﴿إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ نُوحٌ أَلا تَتَّقُونَ * إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ﴾[۱]
- ﴿كَذَّبَتْ قَوْمُ نُوحٍ الْمُرْسَلِينَ * إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ نُوحٌ أَلا تَتَّقُونَ﴾[۲]
- ﴿إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ صَالِحٌ أَلا تَتَّقُونَ * إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ * فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ﴾[۳]
- ﴿كَذَّبَتْ قَوْمُ لُوطٍ الْمُرْسَلِينَ * إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ لُوطٌ أَلا تَتَّقُونَ * إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ﴾[۴]
- ﴿كَذَّبَ أَصْحَابُ الأَيْكَةِ الْمُرْسَلِينَ * إِذْ قَالَ لَهُمْ شُعَيْبٌ أَلا تَتَّقُونَ * إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ * فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ﴾[۵]
حدیث
- المَراسیل ـ به نقل از هشام، از پدرش ـ: پیامبر خدا(ص) در بیشتر مواقعی که بر منبر مینشست، میفرمود: «ای مؤمنان! از خداوند پروا کنید و سخنی استوار بگویید».[۶]
- امام باقر(ع) ـ به فُضَیل ـ: ای فضیل ! به هر یک از دوستان ما که رسیدی، سلام ما را برسان و به آنان بگو که من میگویم: من جز با ورع [آنان]، کاری در برابر خداوند برایشان نمیتوانم انجام دهم. پس زبانتان را حفظ کنید، و دست هایتان را نگاه دارید، و بر شما باد بردباری و نماز، که خداوند میفرماید: «از شکیبایی و نماز، یاری جویید؛ زیرا خدا با شکیبایان است».[۷]
- ثواب الأعمال ـ به نقل از وصّافی، از امام باقر(ع) ـ: در مناجات خداوند با موسی(ع) در کوه طور، این جملات بود: «ای موسی ! به مردمت برسان که طالبان قربت، به چیزی مثل گریه از ترسم به من نزدیک نمیشوند، و عبادتگران، به چیزی مثل وَرَع و پرهیز از حرام های من، عبادتم نکرده اند، و طالبان آراستگی، به چیزی مثل زهد و بیرغبتی در دنیا از آنچه مایه غنای آنهاست، خود را برای من نیاراستهاند». موسی(ص) گفت: ای گرامیترینِ گرامیان ! برای آنان، در ازای این کار، چه قرار دادهای؟ خداوند فرمود: «ای موسی! آنان که از راه گریه از ترسم به من تقرّب میجویند، بی آن که کسی با آنان سهیم باشد، در جایگاه والا [بهشت] خواهند بود؛ و آنان که با پرهیز از حرامهای من، مرا عبادت میکنند، با آن که اعمال مردم را وارسی میکنم، به جهت شرم از آنان، اعمالشان را وارسی نمیکنم؛ و آنان که با زهد در دنیا به من تقرّب میجویند، من بهشت را با تمام جوانب آن به آنان میبخشم که هر کجا بخواهند، سُکنا گزینند».[۸]
- امام صادق(ع) ـ در وصیّتش به عبد اللّه بن جُندَب ـ : ای پسر جندب! به جماعت شیعیان ما برسان و به آنان بگو: راهها شما را از راه به در نبرَد، که ـ سوگند به خدا ـ ولایت ما جز با پرهیزگاری و کوشش در دنیا و یاریدادن به برادران دینی، به دست نمیآید و آن کس که به مردم ستم میکند، از شیعیان ما نیست.[۱۰][۱۱]
جستارهای وابسته
- برپا داشتن حجت
- اتمام حجت
- برانگیختن فطرت و عقل
- احیای انسان
- خارج ساختن مردم از تاریکیها به نور
- دعوت به مصالح دین و دنیا
- دعوت به ایمان آوردن به غیب
- دعوت به ایمان آوردن به توحید
- دعوت به ایمان آوردن به نبوت
- دعوت به ایمان آوردن به معاد
- دعوت به برپا داشتن قسط
- دعوت به رهبری امام عادل
- دعوت به آزادی هدفمند
- دعوت به الفت و پرهیز از تفرقه
- دعوت به شناخت اهل حق از راه شناخت حق
- دعوت به ارزشهای اخلاقی
- دعوت به کارهای نیکو
- دعوت به پرستش خداوند
- دعوت به دوست داشتن خداوند
- یادآوری کردن روزهای خدا
- تعلیم و تزکیه
- امر به معروف و نهی از منکر
- مبارزه با بدعتها
- نوید و بیم دادن
- فراخواندن نزدیکان پیش از دعوت دیگران
منبعشناسی جامع نبوت
منابع
پانویس
- ↑ «(یاد کن) آنگاه را که برادرشان نوح بدیشان گفت: آیا پرهیزگاری نمیورزید؟ * من برای شما پیامبری امینم». سوره شعرا، آیه ۱۰۶ و ۱۰۷.
- ↑ « قوم نوح پیامبران را دروغگو شمردند. * (یاد کن) آنگاه را که برادرشان نوح بدیشان گفت: آیا پرهیزگاری نمیورزید؟». سوره شعرا، آیه ۱۰۵ و ۱۰۶.
- ↑ « (یاد کن) آنگاه (را) که برادرشان صالح به آنان گفت: آیا پرهیزگاری نمیورزید؟ * من برای شما پیامبری امینم. * پس، از خداوند پروا کنید و از من فرمان برید». سوره شعرا، آیه ۱۴۲-۱۴۴.
- ↑ «قوم لوط، پیامبران را دروغگو شمردند. * (یاد کن) آنگاه را که برادرشان لوط به آنان گفت: آیا پرهیزگاری نمیورزید؟ * من برای شما پیامبری امینم». سوره شعرا، آیه ۱۶۰-۱۶۲.
- ↑ ««اصحاب ایکه» پیامبران را دروغگو شمردند. * (یاد کن) آنگاه (را) که شعیب به آنان گفت: آیا پرهیزگاری نمیورزید؟ * من برای شما پیامبری امینم. * پس، از خداوند پروا کنید و از من فرمان برید». سوره شعرا، آیه ۱۷۶-۱۷۹.
- ↑ "المراسیل عن هشام عن أبیه: أکثَرُ ما کانَ رَسولُ اللّهِ(ص) إذا قَعَدَ عَلَی المِنبَرِ یَقولُ: ﴿اتَّقُواْ اللَّهَ وَ قُولُواْ قَوْلًا سَدِیدًا﴾(الأحزاب: آیه ۷۰.)". المراسیل مع الأسانید: ص ۹۳، ح ۹، الزهد الکبیر: ص ۳۵۰، ح ۹۶۰، تفسیر ابن کثیر: ج ۶، ص ۴۷۶، کلاهما عن عائشة نحوه.
- ↑ "الإمام الباقر(ع) ـ لِفُضَیلٍ ـ : یا فُضَیلُ، بَلِّغ مَن لَقیتَ مِن مَوالینا عَنَّا السَّلامَ، وقُل لَهُم: أنّی أقولُ: إنّی لا اُغنی عَنهُم مِنَ اللّهِ شَیئا إلّا بِوَرَعٍ؛ فَاحفَظوا ألسِنَتَکُم، وکُفّوا أیدِیَکُم، وعَلَیکُم بِالصَّبرِ وَالصَّلاةِ؛ فَإِنَّ اللّهَ تَعالی قالَ: ﴿اسْتَعِینُواْ بِالصَّبْرِ وَالصَّلاةِ إِنَّ اللَّهَ مَعَ الصَّابِرِینَ﴾(البقرة: ۱۵۳)". مستطرفات السرائر: ص ۷۴، ح ۱۷، تفسیر العیّاشی: ج ۱، ص ۶۸، ح ۱۲۳، مشکاة الأنوار: ص ۹۴، ح ۲۰۳، کلّها عن الفضیل، دعائم الإسلام: ج ۱، ص ۱۳۳، عن الإمام الباقر(ع) وفی الثلاثة الأخیرة «إنّ اللّه مع الصابرین» بدل الآیة، بحار الأنوار: ج ۷۰، ص ۳۰۸، ح ۳۶.
- ↑ "ثواب الأعمال عن الوصّافی عن الإمام الباقر(ع): کانَ فی ما ناجی بِهِ اللّهُ موسی(ع) عَلَی الطّورِ: أن یا موسی، أبلِغ قَومَکَ أنَّهُ ما یَتَقَرَّبُ إلَیَّ المُتَقَرِّبونَ بِمِثلِ البُکاءِ مِن خَشیَتی، وما تَعَبَّدَ لِیَ المُتَعَبِّدونَ بِمِثلِ الوَرَعِ عَن مَحارِمی، ولا تَزَیَّنَ لِیَ المُتَزَیِّنونَ بِمِثلِ الزُّهدِ فِی الدُّنیا عَمّا بِهِمُ الغِنی عَنهُ. قالَ: فَقالَ موسی(ع): یا أکرَمَ الأَکرَمینَ، فَماذا أثَبتَهُم عَلی ذلِکَ ؟ فَقالَ: یا موسی، أمَّا المُتَقَرِّبونَ إلَیَّ بِالبُکاءِ مِن خَشیَتی فَهُم فِی الرَّفیقِ الأَعلی، لا یَشرَکُهُم فیهِ أحَدٌ. وأَمَّا المُتَعَبِّدونَ لی بِالوَرَعِ عَن مَحارِمی فَإِنّی اُفَتِّشُ النّاسَ عَن أعمالِهِم ولا اُفَتِّشُهُم؛ حَیاءً مِنهُم. وأَمَّا المُتَقَرِّبونَ إلَیَّ بِالزُّهدِ فِی الدُّنیا فَإِنّی أمنَحُهُمُ الجَنَّةَ بِحَذافیرِها، یَتَبَوَّؤونَ مِنها حَیثُ یَشاؤونَ". ثواب الأعمال: ص ۲۰۵، ح۱، بحارالأنوار: ج ۷۰، ص ۳۱۳، ح۱۷ و راجع: المعجم الکبیر: ج ۱۲، ص ۹۴، ح ۱۲۶۵۰.
- ↑ "الإمام الصادق(ع): مَن أمَرَ بِالتَّقوی فَقَد أفلَحَ (فی بحار الأنوار: «أبلَغَ»، وهو الأنسب) المَوعِظَةَ". بصائر الدرجات: ص ۵۲۶، ح ۱، عن المفضّل، بحار الأنوار: ج ۲۴، ص ۲۸۶، ح ۱.
- ↑ "عنه(ع): ـ فی وَصِیَّتِهِ لِعَبدِ اللّهِ بنِ جُندَبٍ ـ :یَابنَ جُندَبٍ، بَلِّغ مَعاشِرَ شیعَتِنا وقُل لَهُم: لا تَذهَبَنَّ بِکُمُ المَذاهِبُ، فَوَاللّهِ لا تُنالُ وَلایَتُنا إلّا بِالوَرَعِ وَالاِجتِهادِ فِی الدُّنیا [أی بالورع والاجتهاد حالَ الدنیا. ویحتمل سقوط کلمة «والزهد» قبل قوله: «فی الدنیا»، ویؤیّده تکرّر مجیئها فی مواضع عدیدة ذُکرت فی أبوابها]، ومُواساةِ الإِخوانِ فِی اللّهِ، ولَیسَ مِن شیعَتِنا مَن یَظلِمُ النّاسَ". تحف العقول: ص ۳۰۳، بحار الأنوار: ج ۷۸، ص ۲۸۱، ح ۱.
- ↑ محمدی ریشهری، محمد، دانشنامه قرآن و حدیث ج۱۵، ص۹۵-۹۹.