حبیب بن عمرو: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '</div> <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">' به '</div>') |
جز (جایگزینی متن - '== جستارهای وابسته == ==' به '==') |
||
| خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
==حبیب و [[خطبه امام]] [[حسن]]{{ع}}== | ==حبیب و [[خطبه امام]] [[حسن]]{{ع}}== | ||
*حبیب در ادامه [[حدیث]] فوق [[نقل]] می‌کند: فردای آن روز که [[حضرت علی]]{{ع}} به [[شهادت]] رسید، [[امام حسن مجتبی]]{{ع}} بر [[منبر]] ایستاد و پس از [[حمد]] و [[ثنای الهی]] درباره [[مقام]] و [[منزلت امام]] [[علی]]{{ع}} [[خطبه]] خواندند و چنین گفتند: "ای [[مردم]]، در این [[شب]] بود که [[قرآن]] نازل شد، و در این [[شب]] بود که [[عیسی بن مریم]] (به [[آسمان]]) بالا رفت، و در این [[شب]] [[یوشع بن نون]] کشته شد، و در این [[شب]] [[امیرمؤمنان]] پدرم از [[دنیا]] رفت، به [[خدا]] [[سوگند]] هیچ کدام از اوصیای [[پیامبران]] گذشته پیش از پدرم به [[بهشت]] نروند و به دیگران، و [[مقام]] و [[منزلت]] او چنان بود که هرگاه [[رسول خدا]]{{صل}} او را به [[جبهه]] جهادی میفرستاد، [[جبرئیل]] از سمت راست و [[میکائیل]] از سمت چپ همراه او [[نبرد]] میکردند، و هیچ [[درهم]] و دیناری از او به جای نمانده جز هفتصد [[درهم]] که از [[حقوق]] خود پس‌انداز کرده بود تا خآدمی برای [[خانواده]] خود بخرد"<ref>{{متن حدیث|أَيُّهَا النَّاسُ فِي هَذِهِ اللَّيْلَةِ نَزَلَ الْقُرْآنُ وَ فِي هَذِهِ اللَّيْلَةِ رُفِعَ عِيسَى بْنُ مَرْيَمَ{{ع}} وَ فِي هَذِهِ اللَّيْلَةِ قُتِلَ يُوشَعُ بْنُ نُونٍ وَ فِي هَذِهِ اللَّيْلَةِ مَاتَ أَبِي أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ{{ع}} وَ اللَّهِ لَا يَسْبِقُ أَبِي أَحَدٌ كَانَ قَبْلَهُ مِنَ الْأَوْصِيَاءِ إِلَى الْجَنَّةِ وَ لَا مَنْ يَكُونُ بَعْدَهُ وَ إِنْ كَانَ رَسُولُ اللَّهِ{{صل}} لَيَبْعَثُهُ فِي السَّرِيَّةِ فَيُقَاتِلُ جَبْرَئِيلُ عَنْ يَمِينِهِ وَ مِيكَائِيلُ عَنْ يَسَارِهِ وَ مَا تَرَكَ صَفْرَاءَ وَ لَا بَيْضَاءَ إِلَّا سَبْعَمِائَةِ دِرْهَمٍ فَضَلَتْ مِنْ عَطَائِهِ كَانَ يَجْمَعُهَا لِيَشْتَرِيَ بِهَا خَادِماً لِأَهْلِهِ...}}؛ امالی صدوق، مجلس ۵۲، ح۴.</ref><ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۱ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۱، ص۳۶۱-۳۶۲.</ref> | *حبیب در ادامه [[حدیث]] فوق [[نقل]] می‌کند: فردای آن روز که [[حضرت علی]]{{ع}} به [[شهادت]] رسید، [[امام حسن مجتبی]]{{ع}} بر [[منبر]] ایستاد و پس از [[حمد]] و [[ثنای الهی]] درباره [[مقام]] و [[منزلت امام]] [[علی]]{{ع}} [[خطبه]] خواندند و چنین گفتند: "ای [[مردم]]، در این [[شب]] بود که [[قرآن]] نازل شد، و در این [[شب]] بود که [[عیسی بن مریم]] (به [[آسمان]]) بالا رفت، و در این [[شب]] [[یوشع بن نون]] کشته شد، و در این [[شب]] [[امیرمؤمنان]] پدرم از [[دنیا]] رفت، به [[خدا]] [[سوگند]] هیچ کدام از اوصیای [[پیامبران]] گذشته پیش از پدرم به [[بهشت]] نروند و به دیگران، و [[مقام]] و [[منزلت]] او چنان بود که هرگاه [[رسول خدا]]{{صل}} او را به [[جبهه]] جهادی میفرستاد، [[جبرئیل]] از سمت راست و [[میکائیل]] از سمت چپ همراه او [[نبرد]] میکردند، و هیچ [[درهم]] و دیناری از او به جای نمانده جز هفتصد [[درهم]] که از [[حقوق]] خود پس‌انداز کرده بود تا خآدمی برای [[خانواده]] خود بخرد"<ref>{{متن حدیث|أَيُّهَا النَّاسُ فِي هَذِهِ اللَّيْلَةِ نَزَلَ الْقُرْآنُ وَ فِي هَذِهِ اللَّيْلَةِ رُفِعَ عِيسَى بْنُ مَرْيَمَ{{ع}} وَ فِي هَذِهِ اللَّيْلَةِ قُتِلَ يُوشَعُ بْنُ نُونٍ وَ فِي هَذِهِ اللَّيْلَةِ مَاتَ أَبِي أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ{{ع}} وَ اللَّهِ لَا يَسْبِقُ أَبِي أَحَدٌ كَانَ قَبْلَهُ مِنَ الْأَوْصِيَاءِ إِلَى الْجَنَّةِ وَ لَا مَنْ يَكُونُ بَعْدَهُ وَ إِنْ كَانَ رَسُولُ اللَّهِ{{صل}} لَيَبْعَثُهُ فِي السَّرِيَّةِ فَيُقَاتِلُ جَبْرَئِيلُ عَنْ يَمِينِهِ وَ مِيكَائِيلُ عَنْ يَسَارِهِ وَ مَا تَرَكَ صَفْرَاءَ وَ لَا بَيْضَاءَ إِلَّا سَبْعَمِائَةِ دِرْهَمٍ فَضَلَتْ مِنْ عَطَائِهِ كَانَ يَجْمَعُهَا لِيَشْتَرِيَ بِهَا خَادِماً لِأَهْلِهِ...}}؛ امالی صدوق، مجلس ۵۲، ح۴.</ref><ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۱ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۱، ص۳۶۱-۳۶۲.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ ۱ ژوئن ۲۰۲۲، ساعت ۱۸:۵۲
این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
مقدمه
- حبیب یکی از یاران امیرالمؤمنین(ع)است که در کوفه ساکن بود و هنگام شهادت حضرت بر بالین آن امام همام حاضر بود و با حضرت مطالبی گفت و گو کرد.
- حبیب می‌گوید: در موقعی که امیرالمؤمنین(ع) ضربت خورد و در بستر شهادت قرار گرفت به خدمتش شرفیاب شدم و عرض کردم: ای امیرمؤمنان، این جراحت چیزی نیست و برای شما باکی نخواهد داشت، در این موقع امام(ع) خطاب به من فرمود: "ای حبیب! به خدا قسم ساعتی بیش نمی‌پاید که از شما جدا خواهم شد"[۱]. حبیب می‌گوید: در این هنگام من گریستم و ام کلثوم هم که در کنار امام(ع) نشسته بود، گریست. حضرت به ام کلثوم فرمود: "دخترم چرا گریه می‌کنی؟" عرض کرد: برای این که به زودی از ما جدا می‌شوی. امام(ع) فرمود: "ای دخترم گریه نکن که به خدا سوگند، اگر آنچه را که من میبینم، تو هم می‌دیدی، هرگز نمی‌گریستی"[۲].
- حبیب می‌گوید: از حضرت پرسیدم: ای امیرمؤمنان! مگر چه می‌بینید؟ فرمود: "ای حبیب! فرشتگان آسمان (و) زمین را در پی هم میبینم، و انبیای الهی را که منتظرند تا مرا ببینند و این هم برادرم محمد، رسول خدا(ص) است که نزد من نشسته و میفرماید: ای علی! پیش ما بیا، عالمی که در انتظار توست، برایت بسی بهتر از جهانی است که در آن هستی"[۳].
- همو می‌گوید: من هنوز خارج نشده بودم که چشم‌های حضرت روی هم آمد و جان به جان آفرین تسلیم و روح بلندش به ملکوت اعلی پیوست[۴].[۵]
حبیب و خطبه امام حسن(ع)
- حبیب در ادامه حدیث فوق نقل می‌کند: فردای آن روز که حضرت علی(ع) به شهادت رسید، امام حسن مجتبی(ع) بر منبر ایستاد و پس از حمد و ثنای الهی درباره مقام و منزلت امام علی(ع) خطبه خواندند و چنین گفتند: "ای مردم، در این شب بود که قرآن نازل شد، و در این شب بود که عیسی بن مریم (به آسمان) بالا رفت، و در این شب یوشع بن نون کشته شد، و در این شب امیرمؤمنان پدرم از دنیا رفت، به خدا سوگند هیچ کدام از اوصیای پیامبران گذشته پیش از پدرم به بهشت نروند و به دیگران، و مقام و منزلت او چنان بود که هرگاه رسول خدا(ص) او را به جبهه جهادی میفرستاد، جبرئیل از سمت راست و میکائیل از سمت چپ همراه او نبرد میکردند، و هیچ درهم و دیناری از او به جای نمانده جز هفتصد درهم که از حقوق خود پس‌انداز کرده بود تا خآدمی برای خانواده خود بخرد"[۶][۷]
منابع
پانویس
- ↑ «يَا حَبِيبُ أَنَا وَ اللَّهِ مُفَارِقُكُمُ السَّاعَةَ»
- ↑ «يَا بُنَيَّةِ لَا تَبْكِيِنَّ فَوَ اللَّهِ لَوْ تَرَيْنَ مَا يَرَى أَبُوكِ مَا بَكَيْتِ»
- ↑ « يَا حَبِيبُ أَرَى مَلَائِكَةَ السَّمَاءِ وَ النَّبِيِّينَ بَعْضَهُمْ فِي أَثَرِ بَعْضٍ وُقُوفاً إِلَى أَنْ يَتَلَقَّوْنِي وَ هَذَا أَخِي مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ ص جَالِسٌ عِنْدِي يَقُولُ اقْدَمْ فَإِنَّ أَمَامَكَ خَيْرٌ لَكَ مِمَّا أَنْتَ فِيهِ»
- ↑ امالی صدوق، مجلس ۵۲ ح۴.
- ↑ ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۱، ص۳۶۰-۳۶۱.
- ↑ «أَيُّهَا النَّاسُ فِي هَذِهِ اللَّيْلَةِ نَزَلَ الْقُرْآنُ وَ فِي هَذِهِ اللَّيْلَةِ رُفِعَ عِيسَى بْنُ مَرْيَمَ(ع) وَ فِي هَذِهِ اللَّيْلَةِ قُتِلَ يُوشَعُ بْنُ نُونٍ وَ فِي هَذِهِ اللَّيْلَةِ مَاتَ أَبِي أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ(ع) وَ اللَّهِ لَا يَسْبِقُ أَبِي أَحَدٌ كَانَ قَبْلَهُ مِنَ الْأَوْصِيَاءِ إِلَى الْجَنَّةِ وَ لَا مَنْ يَكُونُ بَعْدَهُ وَ إِنْ كَانَ رَسُولُ اللَّهِ(ص) لَيَبْعَثُهُ فِي السَّرِيَّةِ فَيُقَاتِلُ جَبْرَئِيلُ عَنْ يَمِينِهِ وَ مِيكَائِيلُ عَنْ يَسَارِهِ وَ مَا تَرَكَ صَفْرَاءَ وَ لَا بَيْضَاءَ إِلَّا سَبْعَمِائَةِ دِرْهَمٍ فَضَلَتْ مِنْ عَطَائِهِ كَانَ يَجْمَعُهَا لِيَشْتَرِيَ بِهَا خَادِماً لِأَهْلِهِ...»؛ امالی صدوق، مجلس ۵۲، ح۴.
- ↑ ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۱، ص۳۶۱-۳۶۲.