حارث بن قیس جعفی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '== جستارهای وابسته == ==' به '==') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
حارث بن قیس جُعفی از [[فقیهان]] و از [[اصحاب]] [[وفادار]] [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} بود که به همراه دو برادرش [[ابی بن قیس]] و [[علقمة بن قیس]] در [[جنگ صفین]] آن [[حضرت]] را [[یاری]] کردند. [[شیخ طوسی]]، حارث بن قیس را از [[اصحاب]] [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} به شمار آورده و می‌نویسد: او در [[جنگ صفین]] [[حضور]] داشت و در جریان این [[جنگ]] یک پایش را از [[دست]] داد<ref>رجال طوسی، ص۳۹، ش۲۰.</ref>. | |||
اما [[کشی]] در کتاب [[رجال]] خود می‌نویسد: [[حارث]] و دو برادرش [[ابی بن قیس]] و [[علقمة بن قیس]] هر سه از [[یاران امیرالمؤمنین]]{{ع}} بودند و در [[جنگ صفین]] [[شمشیر]] زدند و [[حضرت علی]]{{ع}} را [[یاری]] کردند و در این [[جنگ]] [[ابی بن قیس]] به [[شهادت]] رسید و [[علقمة بن قیس]] دیگر برادرش پایش [[قطع]] شد، و [[حارث]] از [[فقها]] و از یک چشم [[نابینا]] بود<ref>رجال کشی، عنوان ۱۵۹ و اعیان الشیعه، ج۴، ص۳۷۲.</ref>. بنابراین [[نقل]]، [[حارث]] پایش [[قطع]] نشده بلکه برادرش [[علقمه]] پایش [[قطع]] شده است. | |||
همانطوری که ملاحظه می‌کنید بین نظر [[شیخ طوسی]] و نظر [[رجال]] [[کشی]] [[اختلاف]] است و لذا [[علامه]] [[محسن امین]] در اعیان الشیعه توجیه کرده و نوشته است: حارث بن قیس در [[کلام]] [[شیخ طوسی]] غیر از حارث بن قیسی است که در [[رجال]] کشی آمده است. برای توضیح بیشتر به همان کتاب مراجعه نمایید<ref>رجال کشی، عنوان ۱۵۹ و اعیان الشیعه، ج۴، ص۳۷۲.</ref>.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۱ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۱، ص۳۳۲.</ref> | |||
[[شیخ طوسی]]، او را از [[اصحاب امیرمؤمنان]]{{ع}} به شمار آورده است<ref>رجال طوسی، ص۳۸، ش۸.</ref>. | |||
[[ابن حجر عسقلانی]] از [[علی بن المدینی]] [[نقل]] می‌کند که حارث بن قیس جعفی کوفی در رکاب [[امام علی]]{{ع}} در [[نبرد صفین]] به [[شهادت]] رسید. و به نقلى او در زمان [[معاویه]] از [[دنیا]] رفت<ref>تهذيب التهذیب، ج۲، ص۱۲۴.</ref>. | |||
در [[کتب حدیث]] و [[سیره]] این [[حدیث]] از او [[نقل]] شده است که گفت: اگر در کار [[آخرتی]] بر آن [[اصرار]] بورز، و اگر در کار [[دنیا]] هستی پس در آن دقت کن؛ و اگر در امر خیری کوشش می‌کنی تأخیر نینداز، و اگر در حال [[نماز]] [[شیطان]] به سراغت آمد بگو: تو [[دشمن]] و ستیزه‌گری، و او را با طول دادن [[نماز]] دور کن<ref>{{متن حدیث|إذا كنت في أمر الآخرة فتمکث، و إذا كنت في أمر الدنيا فتوخ، و إذا هممت بأمر خير فلا تؤخره، و إذا أتاك الشيطان و أنت تصلي فقل: إنك مراء فرده طولا}}؛ حلية الأولياء، ج۴، ص۱۳۲ و تهذيب التهذیب، ج۲، ص۱۲۴.</ref>.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۱ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۱، ص۳۳۳.</ref> | |||
== منابع == | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
#[[پرونده:1379452.jpg|22px]] [[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۱ (کتاب)|'''اصحاب امام علی''']] | |||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||
نسخهٔ ۲۷ ژوئن ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۳۶
مقدمه
حارث بن قیس جُعفی از فقیهان و از اصحاب وفادار امیرالمؤمنین(ع) بود که به همراه دو برادرش ابی بن قیس و علقمة بن قیس در جنگ صفین آن حضرت را یاری کردند. شیخ طوسی، حارث بن قیس را از اصحاب امیرالمؤمنین(ع) به شمار آورده و می‌نویسد: او در جنگ صفین حضور داشت و در جریان این جنگ یک پایش را از دست داد[۱].
اما کشی در کتاب رجال خود می‌نویسد: حارث و دو برادرش ابی بن قیس و علقمة بن قیس هر سه از یاران امیرالمؤمنین(ع) بودند و در جنگ صفین شمشیر زدند و حضرت علی(ع) را یاری کردند و در این جنگ ابی بن قیس به شهادت رسید و علقمة بن قیس دیگر برادرش پایش قطع شد، و حارث از فقها و از یک چشم نابینا بود[۲]. بنابراین نقل، حارث پایش قطع نشده بلکه برادرش علقمه پایش قطع شده است.
همانطوری که ملاحظه می‌کنید بین نظر شیخ طوسی و نظر رجال کشی اختلاف است و لذا علامه محسن امین در اعیان الشیعه توجیه کرده و نوشته است: حارث بن قیس در کلام شیخ طوسی غیر از حارث بن قیسی است که در رجال کشی آمده است. برای توضیح بیشتر به همان کتاب مراجعه نمایید[۳].[۴]
شیخ طوسی، او را از اصحاب امیرمؤمنان(ع) به شمار آورده است[۵].
ابن حجر عسقلانی از علی بن المدینی نقل می‌کند که حارث بن قیس جعفی کوفی در رکاب امام علی(ع) در نبرد صفین به شهادت رسید. و به نقلى او در زمان معاویه از دنیا رفت[۶].
در کتب حدیث و سیره این حدیث از او نقل شده است که گفت: اگر در کار آخرتی بر آن اصرار بورز، و اگر در کار دنیا هستی پس در آن دقت کن؛ و اگر در امر خیری کوشش می‌کنی تأخیر نینداز، و اگر در حال نماز شیطان به سراغت آمد بگو: تو دشمن و ستیزه‌گری، و او را با طول دادن نماز دور کن[۷].[۸]
منابع
پانویس
- ↑ رجال طوسی، ص۳۹، ش۲۰.
- ↑ رجال کشی، عنوان ۱۵۹ و اعیان الشیعه، ج۴، ص۳۷۲.
- ↑ رجال کشی، عنوان ۱۵۹ و اعیان الشیعه، ج۴، ص۳۷۲.
- ↑ ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۱، ص۳۳۲.
- ↑ رجال طوسی، ص۳۸، ش۸.
- ↑ تهذيب التهذیب، ج۲، ص۱۲۴.
- ↑ «إذا كنت في أمر الآخرة فتمکث، و إذا كنت في أمر الدنيا فتوخ، و إذا هممت بأمر خير فلا تؤخره، و إذا أتاك الشيطان و أنت تصلي فقل: إنك مراء فرده طولا»؛ حلية الأولياء، ج۴، ص۱۳۲ و تهذيب التهذیب، ج۲، ص۱۲۴.
- ↑ ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۱، ص۳۳۳.