حارث بن قیس جعفی
| حارث بن قیس جعفی | |
|---|---|
 تصویر نمادین جنگ صفین | |
| نام کامل | حارث بن قیس جعفی |
| جنسیت | مرد |
| از قبیله | نخع |
| برادر | |
| از اصحاب | امام علی |
| حضور در جنگ | جنگ صفین |
مقدمه
حارث بن قیس جُعفی از فقیهان و از اصحاب وفادار امیرالمؤمنین (ع) بود که به همراه دو برادرش ابی بن قیس و علقمة بن قیس در جنگ صفین آن حضرت را یاری کردند. شیخ طوسی، حارث بن قیس را از اصحاب امیرالمؤمنین (ع) به شمار آورده و می‌نویسد: او در جنگ صفین حضور داشت و در جریان این جنگ یک پایش را از دست داد[۱].
اما کشی در کتاب رجال خود می‌نویسد: حارث و دو برادرش ابی بن قیس و علقمة بن قیس هر سه از یاران امیرالمؤمنین (ع) بودند و در جنگ صفین شمشیر زدند و حضرت علی (ع) را یاری کردند و در این جنگ ابی بن قیس به شهادت رسید و علقمة بن قیس دیگر برادرش پایش قطع شد، و حارث از فقها و از یک چشم نابینا بود[۲]. بنابراین نقل، حارث پایش قطع نشده بلکه برادرش علقمه پایش قطع شده است.
همانطوری که ملاحظه می‌کنید بین نظر شیخ طوسی و نظر رجال کشی اختلاف است و لذا علامه محسن امین در اعیان الشیعه توجیه کرده و نوشته است: حارث بن قیس در کلام شیخ طوسی غیر از حارث بن قیسی است که در رجال کشی آمده است. برای توضیح بیشتر به همان کتاب مراجعه نمایید[۳].[۴]
شیخ طوسی، او را از اصحاب امیرمؤمنان (ع) به شمار آورده است[۵].
ابن حجر عسقلانی از علی بن المدینی نقل می‌کند که حارث بن قیس جعفی کوفی در رکاب امام علی (ع) در نبرد صفین به شهادت رسید. و به نقلى او در زمان معاویه از دنیا رفت[۶].
در کتب حدیث و سیره این حدیث از او نقل شده است که گفت: اگر در کار آخرتی بر آن اصرار بورز، و اگر در کار دنیا هستی پس در آن دقت کن؛ و اگر در امر خیری کوشش می‌کنی تأخیر نینداز، و اگر در حال نماز شیطان به سراغت آمد بگو: تو دشمن و ستیزه‌گری، و او را با طول دادن نماز دور کن[۷].[۸]
جستارهای وابسته
- نخع (قبیله)
منابع
پانویس
- ↑ رجال طوسی، ص۳۹، ش۲۰.
- ↑ رجال کشی، عنوان ۱۵۹ و اعیان الشیعه، ج۴، ص۳۷۲.
- ↑ رجال کشی، عنوان ۱۵۹ و اعیان الشیعه، ج۴، ص۳۷۲.
- ↑ ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۱، ص۳۳۲.
- ↑ رجال طوسی، ص۳۸، ش۸.
- ↑ تهذيب التهذیب، ج۲، ص۱۲۴.
- ↑ «إذا كنت في أمر الآخرة فتمکث، و إذا كنت في أمر الدنيا فتوخ، و إذا هممت بأمر خير فلا تؤخره، و إذا أتاك الشيطان و أنت تصلي فقل: إنك مراء فرده طولا»؛ حلية الأولياء، ج۴، ص۱۳۲ و تهذيب التهذیب، ج۲، ص۱۲۴.
- ↑ ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۱، ص۳۳۳.