بشر بن غالب اسدی کوفی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'رده:صحابه' به 'رده:صحابه پیامبر') |
جز (جایگزینی متن - 'رده:صحابه پیامبر' به 'رده:اصحاب پیامبر') |
||
| خط ۴۸: | خط ۴۸: | ||
[[رده:بشر بن غالب اسدی کوفی]] | [[رده:بشر بن غالب اسدی کوفی]] | ||
[[رده:اعلام]] | [[رده:اعلام]] | ||
[[رده: | [[رده:اصحاب پیامبر]] | ||
نسخهٔ ۶ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۲:۱۴
| (بشر بن غالب اسدی کوفی) | |
|---|---|
| اطلاعات فردی | |
| لقب | الأسدی الکوفی[۴] |
| اطلاعات حدیثی | |
| راویان از او | مسافر[۶] |
| تعداد روایات | ۱ |
| سایر | نام وی در منابع ذیل آمده است: أعیان الشیعة : ۳ / ۵۷۵. تنقیح المقال : ۱ / ۱۷۴ ر۱۳۳۲. جامع الرواة : ۱ / ۱۲۳. الجامع فی الرجال : ۱ / ۳۱۱. رجال البرقی : ۸، وفیه : «بشر بن غالب»، و۹. رجال الطوسی : ۷۲ ر ۱، وفیه : «بشر بن غالب»، و ۸۴ ر۱، وفیه : «بشر بن غالب الأسدی الکوفی». طرائف المقال : ۲ / ۶۶ ر۷۱۹۶. غایة المرام : ۹۰. قاموس الرجال : ۲ / ۳۳۶ ر۱۱۲۸. مجمع الرجال : ۱ / ۲۶۷. مستدرکات علم الرجال : ۲ / ۳۳ ر۲۱۳۰. معجم رجال الحدیث : ۳ / ۳۲۰ ر۱۷۵۹، و ۳۳۰ ر۱۷۹۹. منتهی المقال : ۶۶. منهج المقال : ۷۰. الموسوعة الرجالیّة : ۴ / ۷۹. نقد الرجال : ۵۷ ر۲۵. الوسیط : ۳۴. هدایة المحدثین : ۲۸۵. التاریخ الکبیر : ۲ / ۸۱ ر۱۷۶۱، وفیه : «بشر بن غالب الأسدی». ثقات ابن حبان : ۴ / ۶۹، وفیه : «بشر بن غالب الأسدی ـ وهو ـ بشر بن غالب بن جنادة بن سفیان بن وهب بن مالک بن ذؤیب». الجرح والتعدیل : ۲ / ۳۶۳ ر۱۳۹۴. لسان المیزان : ۲ / ۴۸ ر۱۶۳۷، وفیه : «بشر بن غالب الکوفی». میزان الاعتدال : ۱ / ۳۲۲ ر۱۲۱۳. |
این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
مقدمه
- بشر یا بشیر مکنی به ابو صادق به نقلی از اصحاب رسول خدا(ص) بود و در کوفه ساکن شد. وی به نقل برقی از اصحاب امیر مؤمنان و امام حسن مجتبی و امام حسین و امام سجاد(ع) می‌باشد[۷].
- بشر از کسانی است که روایاتی از او در فقه و غیر فقه به یادگار مانده است و او مورد وثوق است، از جمله این که او از امام حسین(ع) نقل می‌کند که فرمود: "هر کس آیه‌ای از کتاب خدای عزوجل را در نماز ایستاده بخواند برای هر حرفی صد حسنه نوشته می‌شود و اگر در غیر نماز بخواند برای هر حرفی ده حسنه ثبت می‌شود، و اگر به قرآن گوش دهد برای هر حرفی یک حسنه نوشته می‌شود، و اگر ختم قرآن در شب کند ملائکه تا صبح بر او درود و صلوات میفرستند و اگر در روز ختم کند ملائکه او را تا شب محافظ‌اند و بر او ددرود و صلوات میفرستند و برای او دعای اجابت شده است، و برای او بهتر از خیر آن‌چه از آسمان تا زمین است می‌باشد"[۸]
- بشر می‌گوید: از حضرت حسین پرسیدم: این اجر و پاداش برای کسی است که تمام قرآن را بخواند پس کسی که نخواند چه؟ فرمود: "ای برادر بنی اسد، همانا خداوند جواد و با مجد و عظمت و کریم است، اگر قرائت کرد از آن‌چه با اوست خداوند آن پاداش را به او عطا خواهد کرد".[۹].[۱۰]
منابع
پانویس
- ↑ الکافی: ج۲، ص۶۱۱، ح ۳.
- ↑ المعجم: ج۳، ص۳۳۰، ر۱۷۹۹
- ↑ الموسوعة: ج۴، ص۷۹
- ↑ الکافی: ج۲، ص۶۱۱، ح۳.
- ↑ الکافی جلد ٣ صفحه ۱۱۸ حدیث ٣ کتاب ٣ باب ۶
- ↑ الکافی جلد ٣ صفحه ۱۱۸ حدیث ٣ کتاب ٣ باب ۶
- ↑ رجال برقی، ص۸، معجم رجال الحدیث، ج۳، ص۳۲۰ و رجال طوسی، ص۷۲، ش۱ و ص۸۴، ش۱.
- ↑ «مَنْ قَرَأَ آيَةً مِنْ كِتَابِ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فِي صَلاَتِهِ قَائِماً يُكْتَبُ لَهُ بِكُلِّ حَرْفٍ مِائَةُ حَسَنَةٍ فَإِذَا قَرَأَهَا فِي غَيْرِ صَلاَةٍ كَتَبَ اَللَّهُ لَهُ بِكُلِّ حَرْفٍ عَشْرَ حَسَنَاتٍ ...»؛
- ↑ «يَا أَخَا بَنِي أَسَدٍ إِنَّ اَللَّهَ جَوَادٌ مَاجِدٌ كَرِيمٌ إِذَا قَرَأَ مَا مَعَهُ أَعْطَاهُ اَللَّهُ ذَلِكَ»؛ اصول کافی، ج۲، باب ثواب قرائت القرآن، ص۶۱۱.
- ↑ ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۱، ص۲۴۱.