محمد بن جعفر بن ابی‌‌طالب: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{امامت}} <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل...» ایجاد کرد)
 
خط ۱: خط ۱:
{{امامت}}
{{امامت}}
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط =  [[محمد بن جعفر بن ابی‌‌طالب در تاریخ اسلامی]]| پرسش مرتبط  = }}
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;"> [[محمد بن جعفر بن ابی‌‌طالب در تاریخ اسلامی]]</div>


==مقدمه==
==مقدمه==

نسخهٔ ‏۱۰ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۲۳:۱۲

مقدمه

محمد بن جعفر بن ابی‌‌طالب برادر عبدالله بن جعفر و عون بن جعفر هر سه فرزندان جعفر بن ابی‌طالب معروف به ذوالجناحین و برادرزادگان حضرت علی(ع) بودند، محمد بن جعفر بن ابی‌ طالب چون طفل بود با پدر به مدینه آمد و مورد عنایت رسول خدا(ص) قرار گرفت و در زمره اصحاب آن حضرت درآمد[۱]. و بعد از قتل عثمان از هاشمیانی بود که با امیرالمؤمنین بیعت کرد و پیمان بست تا پایان عمر از ولایت آن حضرت دفاع کند [۲].

ابن حجر می‌نویسد: اول کسی که از مهاجرین به محمد نامگذاری شد، محمد بن جعفر بن ابی‌ طالب است، کنیه‌اش ابوالقاسم بود و با ام کلثوم دختر عمویش (دختر حضرت علی(ع)) بعد از حکومت عمر ازدواج کرد و در صفین در رکاب آن حضرت جنگید و به شهادت رسید[۳].

طبق نقل دیگری، وی در جنگ جمل نیز شرکت داشت و طبق نقل برخی از مؤرخین، هنگامی که امیرمؤمنان(ع) عازم بصره برای سرکوب اصحاب جمل بود، چون به ربذه رسید، محمد بن ابی‌بکر و محمد بن جعفر بن ابی‌ طالب را به همراه نامه‌ای به جانب کوفه روانه کرد تا مردم را برای پیوستن به امام(ع) فراخوانند[۴]. این دو به کوفه وارد شدند اما چون با مخالفت ابو موسی اشعری - استاندار کوفه – روبه‌رو شدند در اعزام مردم کوفه به یاری امام(ع) توفیق نیافتند تا آن‌که امام حسن مجتبی و عمار یاسر و سپس مالک اشتر از جانب امام(ع) به کوفه آمدند و ابوموسی اشعری را از استانداری کوفه عزل کردند و نیروهای زیادی از مردم کوفه به یاری امام(ع) برای جنگ با اصحاب جمل (ناکثین) حرکت کردند و به امام(ع) ملحق شدند.[۵]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. اسدالغابه، ج۴، ص۳۱۳.
  2. الجمل، ص۱۰۷.
  3. الاصابه، ج۶، ص۸؛ ر.ک: اسدالغابه، ج۴، ص۳۱۳؛ رجال کشی، ص۷۰، ح۱۲۵.
  4. تاریخ طبری، ج۴، ص۴۷۸ حوادث سال ۳۶ هجری.
  5. ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۲، ص۱۲۷۷-۱۲۷۸.