اصحاب مدین (مقاله): تفاوت میان نسخهها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-*[ +* [)) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۲) |
||
خط ۳۸: | خط ۳۸: | ||
*برخورد [[شعیب]]{{ع}} با [[اصحاب]] [[مدین]] | *برخورد [[شعیب]]{{ع}} با [[اصحاب]] [[مدین]] | ||
#نشان دادن [[معجزه]] | #نشان دادن [[معجزه]] | ||
#[[روشنگری]] | # [[روشنگری]] | ||
#[[تذکر]] | # [[تذکر]] | ||
#[[انذار]] | # [[انذار]] | ||
#[[تبشیر]] | # [[تبشیر]] | ||
*برخورد [[اصحاب]] [[مدین]] با [[شعیب]]{{ع}} | *برخورد [[اصحاب]] [[مدین]] با [[شعیب]]{{ع}} | ||
#[[استهزاء]] | # [[استهزاء]] | ||
#نامفهوم خواندن آموزههای [[وحی]] | #نامفهوم خواندن آموزههای [[وحی]] | ||
#[[تهدید]] | # [[تهدید]] | ||
*فرجام [[اصحاب]] [[مدین]] | *فرجام [[اصحاب]] [[مدین]] | ||
* منابع | * منابع |
نسخهٔ ۱۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۱:۴۲
اَصحاب مَدیَن | |
---|---|
کافران قوم شعیب (ع) که در پی تکذیب وی با عذاب فراگیر نابود شدند | |
رتبه علمی | (نامعلوم) |
زبان | فارسی |
نویسنده | علی اسدی |
موضوع | اَصحاب مَدیَن |
مذهب | شیعه |
منتشر شده در | دائرة المعارف قرآن کریم ج۳ |
وابسته به | دفتر تبلیغات اسلامی |
محل نشر | بوستان کتاب |
تاریخ نشر | ۱۳۸۲ |
شماره صفحات | ۴۵۹ الی ۴۷۰ |
ناشر الکترونیک | پژوهشکده فرهنگ و معارف قرآن |
اَصحاب مَدیَن: (کافران قوم شعیب (ع) که در پی تکذیب وی با عذاب فراگیر نابود شدند) عنوان مقالهای است که به بحث و بررسی پیرامون اَصحاب مَدیَن میپردازد. این مقاله ۱۲ صفحهای به قلم علی اسدی نگاشته شده و در دائرة المعارف قرآن کریم ج۳ منتشر گشته است.
چکیده مقاله
این مقاله فاقد چکیده میباشد.
فهرست مقاله
دربارهٔ پدیدآورنده
حجت الاسلام و المسلمین علی اسدی (متولد ۱۳۴۸ش، زنجان)، مدیر گروه ادیان دایرة المعارف قرآن کریم، عضو هیئت علمی و عضو شورای علمی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، عضو شورای علمی گروه معارف و کلام دانشنامه پیامبر اعظم (ص)، مدرس حوزه علمیه، جامعة الزهرا، جامعة المصطفی العالمیة، سفیران هدایت از جمله فعالیتهای وی است. او علاوه بر تدریس دروس حوزوی و دانشگاهی تا کنون چندین جلد کتاب و مقاله به رشته تحریر درآورده است. «مواجهه آیات و روایات با جنبه های منفی فرهنگپذیری»، «قاموس لالهها»، «اسباط»، «احسان»، «داود»، «اصحاب مدین»، «ثمود»، «صراط»، «اصحاب الجنة»، «الهام» و «باب حطه» برخی از این آثار است[۱]