بشیر بن معبد اسلمی
بشیر بن معبد اسلمی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: بشیر بن معبد اسلمی در تاریخ اسلامی - پرسش مرتبط نداردمقدمه
ابن سعد[۱] شرح حال او را در عنوان «صحابه‌ای که پیش از فتح مکه مسلمان شدند» آورده و وی را از اصحاب شجره شمرده است. ابن حبان[۲] و عده‌ای دیگر[۳] نیز او را صحابی دانسته‌اند، و تصریح شده که او در بیعت رضوان حضور داشت[۴].
ابن حبان[۵] «بشیر اسلمی» را فردی غیر از «بشیر بن معبد اسلمی» دانسته، که این تفکیک مبنایی ندارد و صحیح به نظر نمی‌رسد؛ چنان که ابن حجر[۶] آن را موهوم دانسته است.
او بعدها به کوفه رفت. از این رو، نویسندگان وی را در شمار کوفیان به شمار آورده‌اند [۷]؛ همانگونه که از نواده وی در شمار محدثان کوفه یاد شده است[۸].
در میان نوادگان وی، محمد بن بشر در منابع رجالی شیعه و سنی مشهور و شناخته شده است و در شرح حال بشیر، اغلب اشاره می‌شود که وی جد محمد بن بشر است[۹]. طوسی[۱۰] نواده وی، محمد بن بشر را که در سال ۱۶۳ درگذشت، از اصحاب امام صادق (ع) دانسته است.
سه حدیث و گزارش از بشیر در منابع به جای مانده است:
- او از رسول خدا (ص) نقل کرد که حضرت فرمود: «هر کس سیر خورد، با ما سخن نگوید»[۱۱]. گونه دیگر روایت از همین راوی، خورنده سیر را از داخل شدن به مسجد منع کرده است[۱۲].
- روایت دیگر وی، درباره تلاش رسول خدا (ص) برای خریدن چاه رومه و در نهایت اقدام عثمان برای خرید آن است[۱۳].
- یکی از دهقان‌ها، أُشنان (گیاهی که با آن لباس و دست شویند) برای وضو گرفتن وی آورد. بشیر، اُشنان را با دست راست گرفت. دهقان گرفتن با دست راست را ناپسند دانست، ولی بشیر گفت: ما چیزهای خیر و پسندیده را با دست راستمان می‌گیریم[۱۴]. فرزندش بِشر بن بشیر راری روایت اوست[۱۵][۱۶]
جستارهای وابسته
- محمد بن بشر (نواده)
منابع
پانویس
- ↑ ابن سعد، ج۴، ص۲۳۹.
- ↑ ابن حبان، ج۳، ص۳۴.
- ↑ ابونعیم، ج۱، ص۳۹۹.
- ↑ ابن اثیر، ج۱، ص۴۰۴؛ ابن حجر، ج۱، ص۴۴۵.
- ↑ ابن حبان، ج۳، ص۳۴.
- ↑ ابن حجر، ج۱، ص۴۴۵.
- ↑ بخاری، ج۲، ص۹۶؛ ابن حجر، ج۱، ص۴۴۵.
- ↑ خویی، ج۱۶، ص۱۳۵.
- ↑ ابن ماکولا، ج۱، ص۲۸۱.
- ↑ طوسی، ص۲۷۸.
- ↑ ابن سعد، ج۴، ص۳۲۰؛ ابن سلمه، ج۴، ص۲۳۷.
- ↑ طبرانی، ج۲، ص۴۱؛ ابونعیم، ج۱، ص۳۹۹.
- ↑ ابن عساکر، ج۳۹، ص۷۱؛ یاقوت حموی، ج۱، ص۲۲۹؛ شامی، ج۱۱، ص۲۸۰.
- ↑ بخاری، ج۱، ص۴۵؛ ابن اثیر، ج۱، ص۴۰۵.
- ↑ ابن عبدالبر، ج۱، ص۲۵۴.
- ↑ داداش‌نژاد، منصور، مقاله «بشیر بن معبد اسلمی»، دانشنامه سیره نبوی ج۲، ص:۲۵۳.