جحد در فقه سیاسی

مقدمه

انکار کردن با علم به حقانیت، نفیِ یقین قلبی^[۱]، در مقابل اقرار^[۲]. در اصل به معنای قلّت خیر^[۳].
﴿وَجَحَدُوا بِهَا وَاسْتَيْقَنَتْهَا أَنْفُسُهُمْ ظُلْمًا وَعُلُوًّا﴾^[۴].
انکار به معنای به رسمیت نشناختن در فرهنگ سیاسی از راهبردهای مبارزاتی به شمار می‌آید. مشرکان مکه این سیاست را در عصر تنزیل در برابر دعوت پیامبر (ص) و رسالت آن حضرت در پیش گرفتند.
امروزه به رسمیت نشناختن برخی کشورها (مانند رسمیت نشناختن اسرائیل از سوی جمهوری اسلامی و برخی کشورها و احزاب اسلامی) و فرقه‌های دینی (مانند بهائیت در ایران) از راهبردهای مهم در عرصه سیاست داخلی و خارجی کشورهاست^[۵].

↑ حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۱۸۷.
↑ خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۳، ص۷۲.
↑ ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۱، ص۴۲۵.
↑ «و از سر ستم و گردنکشی، با آنکه در دل باور داشتند آن را انکار کردند» سوره نمل، آیه ۱۴.
↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص:۲۰۷-۲۰۸.