عبدالرحمن بن کلده

این مدخل زیرشاخهٔ بحث اصحاب امام علی است. عبدالرحمن بن کلده از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: عبدالرحمن بن کلده در تاریخ اسلامی - پرسش مرتبط ندارد

مقدمه

عبدالرحمن بن کلده از یاران امیرالمؤمنین (ع) بود و در جنگ صفین به سال ۳۷ هجری به شهادت رسید. او در آخرین لحظات جان دادن پیامی برای پیروزی امام (ع) فرستاد و پیام او این بود:

نصر بن مزاحم نقل می‌کند: عبدالرحمان بن حاطب گفت: من در میان کشته‌های صفین به دنبال برادرم بودم که به جسد نیمه جان عبدالرحمان بن کلده برخوردم و به او آب دادم اما او گفت: نمی‌توانم بخورم؛ زیرا سلاح در بدنم فرو رفته است، اما پیامی برای امیرمؤمنان (ع) دارم. گفتم: بگو، او گفت: سلام مرا خدمت آقا برسان و بگو: هر چه زودتر مجروحان جنگی را به اردوگاه منتقل کند تا فردا در موقع حمله، مجروحان پشت کشته‌ها باشند و غلبه با کسی است که موفق به این کار شود. این پیام را داد و جان به جان آفرین تسلیم کرد.

ابن حاطب می‌گوید: وقتی خواستم پیام عبدالرحمان بن کلده را به امام (ع) برسانم، فرمود: "او در چه حالی است"؟ گفتم: به شهادت رسید، حضرت کلمه استرجاع «إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ» را به زبان آورد و فرمود: "پیامش چه بود". وقتی پیام را گفتم، او را تصدیق کرد؛ و فوراً دستور داد تا منادی فریاد کند که، تمام مجروحان جنگ را به اردوگاه بیاورند. سپاهیان حضرت علی (ع) بی‌درنگ این کار را کردند و فردا صبح با آمادگی کامل و نبود مانع، برای جنگ با سپاه شام مهیا شدند و در آن روز به موفقیت دست یافتند.

منابع

1. ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۲