عبدالله بن محمد بن ابی‌شیبه صدوق

مقدمه

ابوبکر عبدالله بن محمد بن ابراهیم عبسی کوفی، مشهور به ابن ابی‌شیبه در سال ۱۵۹ هـ در شهر کوفه به دنیا آمد و رشد یافت و به تحصیل علوم پرداخت. برای فراگیری علوم بیشتر، به بصره و بغداد مسافرت کرد و از محضر فقها و علمای عصر خویش بهره برد و در علومی چون فقه تاریخ، تفسیر، حدیث و قرآن ماهر و استاد شد و در همه این زمینه‌ها تألیفاتی نوشت.^[۱]

وی از کوفه به بغداد رفت و در مسجد رصافه بغداد بر کرسی نقل حدیث نشست و نیز در زمره محدثانی قرار گرفت که به دستور متوکل عباسی با نحله‌های مختلف فکری مانند معتزله و جهمیّه مناظره می‌‌کردند و احادیثی در ردّ بر آنها نقل می‌‌کردند.^[۲] علمای رجال اهل سنت وی را حافظ حدیث، ثقه و مورد اعتماد می‌‌دانند.

وی از شریک بن عبدالله قاضی، عبدالله بن مبارک، علی بن مسهّر، سفیان بن عیینه، عبّاد بن عوام، عبدالله بن ادریس، عمرو بن عبید و دیگران حدیث شنیده و کسانی مثل احمد بن حنبل، عبدالله بن احمد بن حنبل، محمد بن اسحاق صاغانی و ابوالقاسم بغوی از او حدیث نقل کرده‌اند.^[۳]

عبسی در سال ۲۳۵ هـ در شهر کوفه از دنیا رفت.^[۴]

آثار او عبارت‌اند از: السنن فی الفقه الفتن الفتوح التفسیر التاریخ المسند فی الحدیث الجمل صفین^[۵] المصنف فی الحدیث الاحکام^[۶] ثواب القرآن الرد علی من ردّ علی ابی حنیفه^[۷] و الایمان^[۸].^[۹]

جستارهای وابسته

تفسیر عبدالله بن محمد بن ابی‌شیبه

منابع

جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱

پانویس

↑ تاریخ بغداد ۱۰/۶۶ ـ ۷۱ الطبقات الکبری ۶/۴۱۳.
↑ تاریخ الاسلام ۱۷/۲۳۰.
↑ تاریخ بغداد ۱۰/۶۶.
↑ تاریخ بغداد ۱۰/۶۶.
↑ الفهرست (الندیم) ۲۸۵.
↑ تاریخ الاسلام ۱۷/۲۳۰.
↑ هدیة العارفین ۱/۴۴۰.
↑ المستدرک علی معجم المؤلفین ۴۳۲.
↑ جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱، ص ۴۸۰.

[1] تاریخ بغداد ۱۰/۶۶ ـ ۷۱ الطبقات الکبری ۶/۴۱۳.

[2] تاریخ الاسلام ۱۷/۲۳۰.

[3] تاریخ بغداد ۱۰/۶۶.

[4] تاریخ بغداد ۱۰/۶۶.

[5] الفهرست (الندیم) ۲۸۵.

[6] تاریخ الاسلام ۱۷/۲۳۰.

[7] هدیة العارفین ۱/۴۴۰.

[8] المستدرک علی معجم المؤلفین ۴۳۲.

[9] جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱، ص ۴۸۰.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]