پلیدی در فقه سیاسی
این مدخل زیرشاخهٔ بحث پلیدی است. پلیدی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: پلیدی در قرآن - پلیدی در حدیث - پلیدی در فقه سیاسی - پرسش‌های مرتبطمقدمه
پلید[۱]. اصل آن به معنای اختلاط[۲] یا شدت ناسازگاری و بی‌تناسبی با عرف متعادل و عقل سلیم؛ به طوری که قبیح و مکروه شمرده شود[۳].
﴿فَأَعْرِضُوا عَنْهُمْ إِنَّهُمْ رِجْسٌ﴾[۴].
﴿إِنَّمَا يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ﴾[۵].
﴿رِجْسٌ﴾ به عنوان "پلیدی"[۶] به اعتبار موضوعات و موارد مختلف، معانی متعددی در قرآن کریم دارد که برخی از آنها عبارت‌اند از:
لعنت و نفرین: ﴿كَذَلِكَ يَجْعَلُ اللَّهُ الرِّجْسَ عَلَى الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ﴾[۷].
کفر: ﴿فَزَادَتْهُمْ رِجْسًا إِلَى رِجْسِهِمْ﴾[۸].
نجاست: ﴿إِلَّا أَنْ يَكُونَ مَيْتَةً أَوْ دَمًا مَسْفُوحًا أَوْ لَحْمَ خِنْزِيرٍ فَإِنَّهُ رِجْسٌ﴾[۹].
گناه و اعمال ناشایست: ﴿يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ﴾[۱۰].[۱۱].
از آیات مهم قرآنی، آیه تطهیر است که به اذهاب رجس از اهل بیت (ع) دلالت دارد و اکثر مفسران "عصمت" را از این آیه شریفه برداشت کرده‌اند؛ به این معنا که خداوند متعال اراده کرده است، هر پلیدی اعم از اعتقادی مانند کفر و شرک و عملی مانند گناه و کارهای زشت را از آنان باز دارد. در این آیه شریفه دو انحصار وجود دارد: یکی انحصار در اراده الهی جهت دور کردن از رجس و تطهیر و دیگری انحصار آن در اهل بیت (ع)[۱۲].[۱۳]
منابع
پانویس
- ↑ حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۳۴۲.
- ↑ ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۲، ص۴۹۰.
- ↑ حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۴، ص۵۶.
- ↑ «از آنان رو بگردانید که پلیدند و به کیفر آنچه انجام می‌دادند جایگاهشان دوزخ است» سوره توبه، آیه ۹۵.
- ↑ «خداوند می‌خواهد از شما اهل بیت هر پلیدی را بزداید» سوره احزاب، آیه ۳۳.
- ↑ بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۵۶.
- ↑ «خداوند عذاب را بر کسانی که ایمان نمی‌آورند؛ برمی‌گمارد» سوره انعام، آیه ۱۲۵.
- ↑ «و اما در بیماردلان بر پلیدیشان پلیدی می‌افزاید و آنان کافر خواهند مرد» سوره توبه، آیه ۱۲۵.
- ↑ «مگر مردار و یا خون ریخته یا گوشت خوک که پلید است» سوره انعام، آیه ۱۴۵.
- ↑ «خداوند می‌خواهد از شما اهل بیت هر پلیدی را بزداید» سوره احزاب، آیه ۳۳.
- ↑ فخرالدین طریحی، مجمع البحرین، ج۴، ص۷۳-۷۴.
- ↑ سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج۲۲، ص۳۱۰.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص: ۳۰۰-۳۰۱.