ظلم در اخلاق اسلامی
ظلم در اخلاق اسلامی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: ظلم در لغت - ظلم در قرآن - ظلم در حدیث - ظلم در نهج البلاغه - ظلم در اخلاق اسلامی - ظلم در فقه اسلامی - ظلم در معارف مهدویت - ظلم در فقه سیاسی - ظلم در معارف دعا و زیارات - نفی ظلم در معارف و سیره سجادی - نفی ظلم در معارف و سیره نبوی - ظلم در جامعه‌شناسی اسلامی - ظلم در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی - پرسش‌های مرتبطمقدمه
- ظلم در برابر عدالت است. همان‌گونه که عدالت را به دو قسم عام (نفسانی) و خاص (رفتاری) تقسیم کردیم، ظلم نیز به این دو قسم تقسیم می‌شود. ظلم نفسانی عبارت است از خروج غضب و شهوت از حاکمیت عقل و افراط یا تفریط در اعمال این قوا. ظلم به این معنی، جامع همه رذایل اخلاقی است، همان‌طورکه عدل نفسانی جامع همه فضایل است. ظلم رفتاری که در آیات و روایات و در محاورات عرفی مورد نظر است، عبارت است از تجاوز به حق و آزار و اضرار به دیگران که در لباس کشتن، زدن، فحش، تهمت، غیبت، سرقت و غصب اموال، جلوه می‌کند[۱]؛ بنابراین میتوان گفت ظلم در اصطلاح اخلاق دارای دو کاربرد است: نخست ظلم نفسانی که گاهی نیز جور نامیده می‌شود[۲]؛ و دیگر ظلم رفتاری[۳]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ ر. ک: محمدمهدی نراقی، جامع السعادات، ج۲، ص۲۱۹.
- ↑ محمدمهدی نراقی، جامع السعادات، ج۲، ص۲۱۹.
- ↑ تهرانی، مجتبی، اخلاق الاهی، ج14، ص95، 96.