اشهب بن بشر
موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد
مقدمه
از سرداران دلیر اسلام، او پس از واقعه نهروان با ۱۸۰ تن از یاران خود بر گروهی از سپاه امام علی(ع) در جرجیا، واقع در میانه بغداد و واسط یورش برد و او و همه یارانش در این برخورد کشته شدند. نسبت او (بجلی) به قبیله بجلیه از قبایل کهلان یمن است[۱].[۲]
شورش بر امام علی
اشهب بن بشر بعد از خواندن نماز بر هلال بن عُلفه و یارانش، با یکصد و هشتاد تن شورش کرد؛ علی (ع)، جاریة بن قُدامه را به سوی ایشان روانه کرد. بعد از نبرد این دو اشهب و یارانش در جمادی ثانی سال ۳۸ [هجری] از پای‌درآمدند[۳].
منابع
پانویس
- ↑ زرکلی، خیرالدین، اعلام، ج۱، ص۳۳۳.
- ↑ تهامی، سید غلام رضا، فرهنگ اعلام تاریخ اسلام ج۱ ص ۴۹۶
- ↑ ر.ک: محمدی ری‌شهری، محمد، گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین، ص ۵۰۷.