ابوسلمه بن سفیان

مقدمه

وی فرزند سفیان بن عبدالاسد بن هلال بن عمرو، از تیره بنو مخزوم، از قبیله قریش^[۱] است. نام او را عبدالله گفته‌اند^[۲]، برخی، جد پدری ابوسلمه را عبدالاشهل ذکر کرده‌اند^[۳] که این اشتباه یا تصحیف در عبدالاسد است. ابن حجر^[۴] او را صحابی دانسته و می‌گوید: و پدرش از مشرکانی بود که پیش از جنگ بدر درگذشت. ابوسلمه، هم نام ابوسلمة بن عبدالاسد است. مزی، شهرت او را به کنیه‌اش (ابوسلمه) دانسته است^[۵]. به همین دلیل بعضی از تراجم نویسان، مدخلی در اسم با عنوان عبدالله بن سفیان - بدون اشاره به کنیه -^[۶] و بعضی در کنیه با عنوان ابوسلمة بن سفیان - بدون اشاره به اسم. آورده‌اند. با توجه به نقل روایات^[۷]، از آن دو - عبدالله یا ابوسلمه - آنان شخص واحدی هستند. اما شخص دیگری به نام عبدالله بن سفیان غیر منسوب یا ازدی^[۸] هست که تراجم نویسان، روایات او را با فرد مورد نظر ما مخلوط کرده‌اند.

برادران او، اسود، عمر، هبار^[۹]، عبیدالله^[۱۰] و خواهر او ام عمرو^[۱۱] هستند. ابن اثیر^[۱۲] و ابن حجر^[۱۳] او را برادرزاده ابوسلمة بن عبدالاسد دانسته است، ولی ابن اثیر^[۱۴] می‌گوید: سخن درست آن است که عموی اوست.

مادرش ام جمیل، دختر مغیرة بن ابی عاص بن امیه^[۱۵] یا دختر عبد بن ابی قیس بن عبدود^[۱۶] نام داشت.

وی از پیشگامان در اسلام^[۱۷] و از هجرت کنندگان به حبشه بود^[۱۸]. از شرکت او در غزوات رسول خدا (ص) گزارشی به دست نیامده است.

ابن حجر^[۱۹] به نقل از زبیر بن بکار می‌گوید: محمد بن عبدالرحمان معروف به اوقص، از نسل ابوسلمه^[۲۰] و قاضی شهر مدینه در زمان خلافت هادی عباسی و قاضی شهر بغداد در زمان هارون الرشید بود^[۲۱]؛ در حالی که ابن سعد^[۲۲] می‌گوید: برای او نسلی نیست.

ابوسلمه از عمر^[۲۳]، عبدالله بن سائب^[۲۴] مخزومی و ابی امیة بن أخنس ثقفی^[۲۵] روایت نقل کرده است. محمد بن عباد، هم راوی اوست^[۲۶].

وی در خلافت عمر در نبرد یرموک در سال سیزده کشته شد^[۲۷]^[۲۸]

منابع

مرادی‌نسب، حسین، مقاله «ابوسلمه بن سفیان»، دانشنامه سیره نبوی ج۱

پانویس

↑ مزی، ج۱۵، ص۴۴.
↑ بخاری، ج۵، ص۱۰۲؛ مزی، ج۱۵، ص۴۴ و ج۳۳، ص۳۷۰؛ ابن حجر، تهذیب، ج۲، ص۱۰۳.
↑ نوری، ج۴، ص۱۷۷؛ سیوطی، ج۲، ص۱۶۵.
↑ ابن حجر، ج۷، ص۱۵۸.
↑ مزی، ج۱۵، ص۴۴؛ ج۳۳، ص۳۷۰.
↑ ابن عبدالبر، ج۳، ص۵۳؛ ابن اثیر، ج۳، ص۲۴۶.
↑ احمد بن حنبل، ج۳، ص۴۱۱؛ مسلم، ج۲، ص۳۹؛ ابوداوود، ج۱، ص۱۵۴.
↑ ابن اثیر، ج۴، ص۹۹-۱۰۰.
↑ مزی، ج۳۷، ص۴۶۶.
↑ مزی، ج۳۷، ص۴۶۶.
↑ ابن سعد، ج۸، ص۲۶۳.
↑ ابن اثیر، ج۳، ص۲۴۶.
↑ الاصابه، ۴، ص۹۹ و ج۷، ص۱۵۸.
↑ ابن اثیر، ج۳، ص۲۴۶.
↑ ابن سعد، ج۶، ص۱۷؛ ابن حجر، الاصابه، ج۷، ص۱۵۸.
↑ ابن سعد، ج۴، ص۱۰۱؛ ابن حجر، الاصابه، ج۴، ص۹۹.
↑ ابن سعد، ج۴، ص۱۰۱.
↑ موسی بن عقبه، ص۱۸۷؛ ابن اثیر، ج۳، ص۲۴۶؛ ابن حجر، الاصابه، ج۳، ص۳۳۹.
↑ ابن حجر، ج۷، ص۱۵۸.
↑ سمعانی، ج۵، ص۲۲۵.
↑ ابن حجر، الاصابه، ج۷، ص۱۵۸.
↑ ابن سعد، ج۴، ص۱۰۱.
↑ ابن سعد، ج۶، ص۱۷.
↑ احمد بن حنبل، ج۳، ص۴۱۱؛ مسلم، ج۲، ص۳۹.
↑ مزی، ج۱۵، ص۴۴.
↑ مزی، ج۱۵، ص۴۴؛ ابن ابی‌حاتم، ص۱۵۴.
↑ ابن سعد، ج۴، ص۱۰۱؛ ابن اثیر، ج۳، ص۲۴۶؛ ابن حجر، الاصابه، ج۴، ص۹۹.
↑ مرادی‌نسب، حسین، مقاله «ابوسلمه بن سفیان»، دانشنامه سیره نبوی ج۱، ص:۳۵۷-۳۵۸.

[1] مزی، ج۱۵، ص۴۴.

[2] بخاری، ج۵، ص۱۰۲؛ مزی، ج۱۵، ص۴۴ و ج۳۳، ص۳۷۰؛ ابن حجر، تهذیب، ج۲، ص۱۰۳.

[3] نوری، ج۴، ص۱۷۷؛ سیوطی، ج۲، ص۱۶۵.

[4] ابن حجر، ج۷، ص۱۵۸.

[5] مزی، ج۱۵، ص۴۴؛ ج۳۳، ص۳۷۰.

[6] ابن عبدالبر، ج۳، ص۵۳؛ ابن اثیر، ج۳، ص۲۴۶.

[7] احمد بن حنبل، ج۳، ص۴۱۱؛ مسلم، ج۲، ص۳۹؛ ابوداوود، ج۱، ص۱۵۴.

[8] ابن اثیر، ج۴، ص۹۹-۱۰۰.

[9] مزی، ج۳۷، ص۴۶۶.

[10] مزی، ج۳۷، ص۴۶۶.

[11] ابن سعد، ج۸، ص۲۶۳.

[12] ابن اثیر، ج۳، ص۲۴۶.

[13] الاصابه، ۴، ص۹۹ و ج۷، ص۱۵۸.

[14] ابن اثیر، ج۳، ص۲۴۶.

[15] ابن سعد، ج۶، ص۱۷؛ ابن حجر، الاصابه، ج۷، ص۱۵۸.

[16] ابن سعد، ج۴، ص۱۰۱؛ ابن حجر، الاصابه، ج۴، ص۹۹.

[17] ابن سعد، ج۴، ص۱۰۱.

[18] موسی بن عقبه، ص۱۸۷؛ ابن اثیر، ج۳، ص۲۴۶؛ ابن حجر، الاصابه، ج۳، ص۳۳۹.

[19] ابن حجر، ج۷، ص۱۵۸.

[20] سمعانی، ج۵، ص۲۲۵.

[21] ابن حجر، الاصابه، ج۷، ص۱۵۸.

[22] ابن سعد، ج۴، ص۱۰۱.

[23] ابن سعد، ج۶، ص۱۷.

[24] احمد بن حنبل، ج۳، ص۴۱۱؛ مسلم، ج۲، ص۳۹.

[25] مزی، ج۱۵، ص۴۴.

[26] مزی، ج۱۵، ص۴۴؛ ابن ابی‌حاتم، ص۱۵۴.

[27] ابن سعد، ج۴، ص۱۰۱؛ ابن اثیر، ج۳، ص۲۴۶؛ ابن حجر، الاصابه، ج۴، ص۹۹.

[28] مرادی‌نسب، حسین، مقاله «ابوسلمه بن سفیان»، دانشنامه سیره نبوی ج۱، ص:۳۵۷-۳۵۸.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]

[۱۰]

[۱۱]

[۱۲]

[۱۳]

[۱۴]

[۱۵]

[۱۶]

[۱۷]

[۱۸]

[۱۹]

[۲۰]

[۲۱]

[۲۲]

[۲۳]

[۲۴]

[۲۵]

[۲۶]

[۲۷]

[۲۸]